De Naldenisering van de NRC
Naar verluidt drijft Peter Vandermeersch zijn redacteuren tot wanhoop door hen iedere ochtend een mail te sturen die afsluit met de verkoopcijfers van de vorige dag. Die zijn dan ook het enige wat aan de krant vooruit is gegaan, naast dat ze Afshin Ellian eruit hebben geschopt.
Onder het mom van 'jongeren en vrouwen aanspreken' is de krant op tabloid overgestapt, is Jort Kelder aangetrokken, beslaat de kookrubriek nu twee bladzijden en 'het beste van het web' de halve website. Dat getuigt niet van een hoge waardering voor vrouwen en jongeren, maar zoals bekend zijn marketeers dan ook misantropen.
De aanval is deze week geopend door De Groene, met de kop NRC Handelsblad gooit het roer om. Maar gaat het werken?. Volgens het principe van guilt by association wordt de Britse eigenaar van Wegener aangehaald, volgens wie journalisten slechts nog ‘contentmanagers’ moeten zijn. Inderdaad valt op dat in het economiekatern regelmatig reportages zonder kritische noten over ‘innovatieve bedrijven’ te vinden zijn, soms moeilijk te onderscheiden van advertorials. Samen met het nieuwe katern Lux en de nieuwe site staat dat symbool voor wat je de 'Naldenisering' van de NRC zou kunnen noemen: journalistiek als uitstalkast.
Nu moet ik toegeven: ik lees de Lux en de rechterkolom van nrc.nl ook. Verwijzen en ontlenen is niet intrinsiek fout zolang het transparant en selectief is. Maar wie zelf geen content genereert, maakt zich afhankelijk van anderen, of dat nou PR-bureaus en communicatiemanagers zijn of freelancers en creatievelingen pro deo.
‘Content genereren’ – het blijft een vaag verzamelbegrip. Maar het is wel what the age demands, en juist de kwaliteitskranten zouden een rol kunnen spelen om het begrip meer invulling te geven. Dat ze dat niet doen, is kortweg journalistiek verraad. Vandermeersch kan dan ook beter snel oprotten.
Door Floris Solleveld
