Asset 14

Een liefde lang (I)

In een korte serie vertellen oudere echtparen over hun herinneringen aan de liefde. Deze keer: Simone en Leo.

Simone (75) en Leo (78) leerden elkaar kennen in 1958 tijdens een studentenbijeenkomst. Ze studeerden allebei handelswetenschappen in Antwerpen. In 1962 trouwden ze. Leo ging werken in een internationaal textielbedrijf, Simone heeft les gegeven tot het te druk werd met hun vijf kinderen. Toen hun jongste zoon acht was, hebben ze nog twee kinderen geadopteerd.

Leo:

“Vanaf mijn negende heb ik in Belgisch Congo gewoond. Mijn vader had een houtbewerkingsbedrijf in Bujumbura. Ik zat op internaat in Bukavu. Omdat de onafhankelijkheid in de lucht hing, ben ik terug naar Antwerpen gekomen om er te studeren."

“Wat me het meest aantrok aan Simone, en nu nog, was haar spontane, open manier van met mensen omgaan. Toen we elkaar pas kenden, moest ik vaak naar Congo terug om mijn vader te helpen met zijn bedrijf. In die periode schreven Simone en ik elkaar veel. Toen al vertelden we elkaar niet alleen de dagelijkse gebeurtenissen, maar probeerden we vooral uit te leggen hoe we alles beleefden en wat we voelden. Daardoor hebben we elkaar ook beter leren kennen."

“Dat we al gauw goed hebben leren praten over onze gevoelens, heeft ons zeker geholpen toen we in december 1979 gevraagd werden of we een zevenjarig meisje wilden adopteren. Het meisje had de burgeroorlog in Cambodja beleefd, onder het regime van Pol Pot, en was daardoor haar familie kwijt. Drie jaar later kregen we een tweede adoptieverzoek over een achtjarig Indisch meisje. Zij was al in België, maar moest door omstandigheden naar een ander gezin verhuizen. In beide gevallen kregen we maar 24 uur bedenktijd."

“We wisten heel goed van elkaar wat voor ons de fundamentele waarden in ons leven waren. We hebben ons de vragen gesteld: kunnen we dat wel? Hoe staan onze kinderen ertegenover en zouden we er ons goed bij voelen het niet te doen? De beslissing was snel gemaakt."

“Beide meisjes waren door hun getraumatiseerde achtergrond erg beschadigd. Ze hadden honger geleden en waren op de vlucht geweest. Ze waren hun familie kwijt. Het spreekt voor zich dat dat niet makkelijk was, vooral voor hen niet, maar ook niet voor ons. Maar ze hebben het goed gedaan. Ze hebben nu elk een eigen gezin."

“Over de toekomst maken we ons eigenlijk geen zorgen. We voelen natuurlijk dat ons lichaam het stilaan begeeft en dat we in de winter van ons leven zijn. Maar we proberen zo intens mogelijk te blijven leven. Nauw betrokken worden bij vreugde en verdriet van kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden en zoveel mensen om je heen, geeft heel veel voldoening."

Illustratie: Suzanna Knight.

Simone:

“Wat mij het eerst opviel was Leo zijn uiterlijk, hij was groot en blond en had een lachend gezicht. Hij stak letterlijk boven zijn vrienden uit."

“Het was niet mijn plan om al jong verkering te krijgen. Ik had met een vriendin afgesproken dat zo gauw we afgestudeerd waren, we eerst zouden werken en ons sociaal zouden engageren alvorens een gezin te stichten. Maar in Leo had ik in mijn ogen mijn toekomstige man gevonden."

“Hoewel het in die jaren zeker niet vanzelfsprekend was dat een meisje hogere studies deed, vond mijn moeder het toch belangrijk. Zelf had ze er erg onder geleden dat ze door de Eerste Wereldoorlog maar tot haar veertiende naar school had kunnen gaan. Niet iedereen in de familie begreep dat ik mocht studeren. Ze dachten dat ik nooit een goede huisvrouw zou worden. Mijn moeder zei dan: ‘Als ze een boek van wiskunde heeft kunnen lezen, dan zal ze ook wel een kookboek kunnen lezen.’"

“Vanaf het begin, toen Leo af en toe terug naar Congo moest, hebben we elkaar veel geschreven. Als Leo later ook voor zijn werk enkele dagen weg was, hielden we soms een soort dagboek bij waarin we probeerden ons gevoelsleven te beschrijven aan elkaar. Als hij dan thuiskwam, lieten we ’s avonds rustig onze schriftjes eens aan elkaar lezen. Dat waren heel intieme momenten die ons heel dicht bij elkaar brachten."

“Schrijven heeft ons ook geholpen als we het over iets niet eens waren of elkaar helemaal niet verstonden. Leo zweeg op zulke momenten, ik noemde dat dan koppigheid. Zo geraakten we nog verder uit elkaar. Lang hebben we nooit geruzied, want onenigheid konden we allebei slecht verdragen. Voor het slapengaan moesten we het uitgepraat hebben. Vaak deden we dat in bed, terwijl we elkaars hand vasthielden."

“Het geloof is altijd erg belangrijk voor ons geweest en heeft ons veel inspiratie gegeven om ons leven vorm te geven. We wilden ook graag veel kinderen en we zijn blij dat het ons ook is gelukt . De adoptie van de twee meisjes heeft ons leven nog meer verrijkt, ook al was het niet altijd makkelijk."

“Wat het geheim van een lange relatie is? Je moet een ongelofelijke dosis geluk hebben, maar je moet je vooral kwetsbaar durven opstellen tegenover elkaar. Dat hebben wij toch altijd geprobeerd. Ik ben vooral heel gelukkig met het feit dat Leo mij soms beter schijnt te begrijpen dan ik mezelf."

--

Lees het verhaal van Tina & Herman, dat van Maria & Jan en dat van Camiel & Paula.
Deze publicatie is onderdeel van de ‘vergeetzondagen’ in samenwerking met Castrum Peregrini.

Mail

Joyce de Badts is Hard//hoofd-redactielid.

Suzanna Knight is een illustrator en schrijver, woonachtig in Rotterdam. Overdag maakt ze de creatieve reclamewereld onveilig met haar copywriting skills, ’s avonds zit ze achter de tekentafel met een potlood en een potje Oost-Indische inkt. Ze luistert graag mensen af in de trein en verzamelt zielige plantjes.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen