Zondag 23 november speelt Erik de Jong (Spinvis) op ons festival (er zijn nog kaarten!) en mocht jij dit fantastische intieme concert onverhoopt mislopen zijn hier in ieder geval de vijf levenslessen die Joyce hem heeft weten te ontfutselen.
1. Heb vertrouwen
Ken je het spreekwoord ‘Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten’? Het betekent dat je oordeel over iemand anders vooral iets over jezelf zegt: als je wantrouwig bent, dan ben je zelf niet te vertrouwen.
Zelf ga ik altijd uit van het goede in anderen. Natuurlijk gebeurt het dan weleens dat ik teleurgesteld word, omdat blijkt dat mensen toch een andere agenda hebben. Die teleurstelling kun je voor zijn door te wantrouwen en door alles wat je afspreekt in een contract te zetten, maar zo kun je niet leven.
Je moet gewoon vol vertrouwen in het leven staan, blauwe plekken loop je sowieso op. Dat is dan de prijs voor op een zonnige manier in het leven te staan.
2. Je bent je herinneringen
Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat een mens bestaat uit herinneringen. Ook ontdekte ik dat die herinneringen geen feiten zijn, je maakt ze zelf. Als je bijvoorbeeld een dagboek bijhoudt, dan is dat alleen voor je eigen ogen, toch schrijf je het zo op dat alles net iets mooier of belangrijker wordt. Dat doe je omdat jij je leven zelf wil maken. Het verhaal waarin je denkt te leven bestaat niet uit feiten, je zweeft in het luchtledige en je maakt jezelf. Omdat je steeds verandert, veranderen ook je herinneringen, je past ze aan volgens de levensfase waarin je zit. Ik vind het belangrijk dat goed te beseffen, want het betekent ook dat alle negatieve gedachten en herinneringen heel relatief zijn: ook die heb je immers zelf gemaakt.
Foto: Mirte Slaats
3. Koester je geheimen hard
Wie iets maakt en daarmee naar buiten komt, krijgt kritiek, dat is alleen maar logisch. Kritiek is nuttig, maar je kunt er ook diep gekwetst door raken. Daarom is het belangrijk dat er een kamertje in je hart of in je hoofd is waar niemand bij kan. Een plek waar geen enkele mening of recensie toegang heeft. Die kern moet je proberen te vinden en heel hard koesteren. Die onaantastbare plek dient om plezier te hebben in wat je maakt, zonder blootgesteld te zijn aan meningen van anderen.
Je in die plek terugtrekken heeft ook iets droevigs, want je bent daar helemaal alleen. Maar die alleenheid hoeft geen eenzaamheid te zijn, het is vooral een kracht.
4. Vrienden zijn als een spiegel
Mijn allerbeste vrienden zijn helemaal niet zulke leuke mensen. Ze zijn drankzuchtig, egoïstisch en chagrijnig, maar ik hou van ze, want ze zijn mijn vrienden. Waarom komen mensen in aanmerking om je vriend te zijn? Niet omdat ze betere versies van jezelf zijn, maar omdat ze onderdelen van jezelf zijn, in verschillende schakeringen.
Door naar je vrienden te kijken leer je dingen over jezelf. Dat is leuk.
5. Je kunt het blijkbaar wel
Ik was eind twintig, ik had een wild leven en ik dacht: kinderen krijgen? Ik? Never! Dat kan ik helemaal niet. Toen mijn vriendin in verwachting raakte, wist ik me er geen raad mee, ik was verlamd van angst. Totdat ik daar stond met dat jongetje in mijn armen. Vanaf dat moment gingen er luikjes open waarvan ik niet wist dat ze er waren. Ik kon het zomaar, ik was een vader. We kunnen wel boeken schrijven en muziek maken en weet ik wat nog, maar je functie als mens blijkt toch het doorgeven van DNA. Dat kun je dan blijkbaar. Als je voor het eerst zo veel vertrouwen krijgt in iets waarvan je eerst dacht dat je het niet kon, helpt dat je heel erg bij alles wat je doet. Sinds ik vader ben, weet ik dat er dingen in je zitten die je alleen maar kunt ontdekken als je je ergens blindelings in stort. Een bijna hallucinant gevoel is dat, alsof je buiten jezelf stapt.
--
Deze bijdrage verscheen eerder in De Standaard en maakt deel uit van de wekelijkse rubriek 'Levenslessen'.
--
Erik de Jong is Spinvis en schreef samen met cellist en theatermaker Saartje Van Camp Kintsukuroi, een dansopera die 30 november te zien is in Muziekgebouw aan 't IJ.