Asset 14

Kapel

Jong meisje zoekt naar God, verdwaalt in een maisveld en wordt boos op Maria.

Zolang ik me kan herinneren ben ik op zoek naar dingen.

Terwijl ik opgroeide zocht ik steevast naar mijn bril, mijn bibliotheekboeken en naar gehaktballetjes in de tomatensoep. Ik zocht naar een oplossing voor wiskundige vraagstukken, naar vrienden en naar bijzondere stenen. Op een eerste voorzichtige lentedag zocht ik naar een zonnig hoekje van de speelplaats om in te gaan zitten en elke week opnieuw zocht ik naar een excuus om niet in het water te moeten tijdens de zwemles. Toen ik acht was, zocht ik naar een jongen voor mijn eerste kus. Toen ik tien was zocht ik mijn eerste beha uit. En tussen beide belangrijke gebeurtenissen in, zocht ik naar God.

Elke zomer bezocht ik met mijn ouders kerken en kathedralen. Urenlang vergaapten we ons aan kruisbeelden, we schuifelden rond onder gewelven en staarden omhoog naar barokke wanden. In het omfloerste licht speurde ik naar een goddelijk teken, in lege kerkportalen zocht ik zijn aanwezigheid.
Ondanks hun architecturale interesse op reis stonden mijn ouders afkerig tegenover de kerk. Ik mocht niet naar de katholieke school op het einde van de straat en een zondagse uitstap naar de mis zat er niet in. Mijn hang naar transcendentie werd geheel genegeerd.

Toch hield mijn geloof stand. Het eerdere ‘liefste dagboek’, verving ik door ‘liefste God’, een eenvoudige ingreep waarmee ik de Heer helemaal in vertrouwen nam. Voor ik ging slapen seinde ik mijn wensen door naar de hemel en als ik wat geluk kon gebruiken, sloeg ik snel een kruis. Elke dag voerde ik een ritueel uit om God’s ondoorgrondelijke regels niet te schenden. Zo vermeed ik de voegen tussen de stoeptegels, keek ik niet in het donker naar buiten voor ik diep had ingeademd en probeerde ik zoveel mogelijk bewegingen drie keer uit te voeren. Het maakte mijn wereld een stuk beter beheersbaar, ook al leek ik daardoor op een gekke eenmanskermis.

kapel_1

Illustratie: Anouk Vercouter

Die zomer bracht ik een paar dagen door bij de grootouders van een vriendinnetje. Het verkavelde platteland was een magische plek. De velden, de weidse hemel waar we van op zolder naar keken en de dieren die loom en vreedzaam in de wei stonden, alles leek er onderdeel van een goddelijk geheel. We verbleven in een oude boerderij met golvend gepleisterde muren, zware balken en boven elke deur Jezus aan het kruis. De beeldhouwwerken hielden me ‘s nachts uit mijn slaap.

‘s Avonds werd er voor de maaltijd een gebed gepreveld. Ik genoot van het ogenblik stilte en de aandacht die iedereen had voor de aardappelen en het vlees badend in een saus van vet. De grootvader dankte voor het brood en de spijzen en ik at alsof ik was uitgehongerd en aardappelen en varkenslapjes voor het eerst kreeg voorgeschoteld.

Op een middag speelden we met de kinderen uit de buurt verstoppertje. We hingen rond op blote voeten in de warmte die ons omsloot en naar lindebomen en gedroogd gras rook.

Een meisje stond met haar gezicht tegen een boom en telde tot honderd. Iedereen stoof weg. Ik holde het erf af, stak het zandpad over en dook het maïsveld in.

De mais was hoog opgeschoten en piekte een stuk boven me uit. Ik stuiterde steeds dieper het veld in tot ik niets dan stengels, bladeren en halmen zag. Daar hurkte ik neer.

Na een tijd hoorde ik de stemmen van de anderen in de verte. Ik bleef zitten. Er liep een mier over mijn linkervoet. Alles om me heen was doodstil.
Na heel lang wachten, was ik er zeker van dat ik als enige overbleef. Ik had gewonnen. Ik stond op en wandelde in de richting waar ik vandaan was gekomen.

Ik zigzagde door het veld dat zich aan alle kanten uitstrekte. Ik wandelde steeds sneller en probeerde een rechte lijn aan te houden. Ik twijfelde steeds meer of ik de juiste richting uitliep. Na een tijd besefte ik dat ik niet meer wist waar het huis was. Ik sloeg een andere richting in en begon sneller te wandelen. Ook daar niets dan stengels en halmen. De anderen zouden zeker een nieuw spel beginnen. Ik begon te rennen. Met wiekende armen liep ik verder, de bladeren sloegen tegen mijn schouders en mijn armen, ik trapte op een steen en greep daarna naar mijn voet. Ik wilde weg. Ik hobbelde verder, schreeuwde nu, riep de naam van mijn vriendinnetje, niet te hard, niet te paniekerig. Ik was verdwaald maar wilde niet laten merken dat ik bang werd. Ik holde over het droge zand tussen de maisstengels die als lansen in de lucht priemden tot ik uit de rijen mais brak.

Eindelijk stond ik weer op de weg. Godzijdank.

Het was een zandweg die er uitzag zoals elke zandweg in de streek. Rechts maakte het pad een bocht. Ik koos die richting. Ook daar vond ik in de leegstaande gracht en de enkele boom geen herkenningspunt. Voorbij de tweede bocht stond een wit kapelletje. In de stenen nis prijkte een afgebladderd Mariabeeld.

kapel_2

Illustratie: Anouk Vercouter

Er was geen mens in de buurt. Ik knielde neer en keek op naar het stenen gezicht. Op mijn knieën sloeg ik een kruisteken en vroeg of ze me de weg wilde wijzen. Gespannen tuurde ik naar haar gelaat. Haar bolle ogen bleven onbewogen.

Opnieuw tikte ik met mijn vingers op mijn hoofd, mijn borstbeen en mijn jonge schouders. Maria staarde met heilige blik voor zich uit.

Het was een lelijk beeld. Ik raapte een steen op en mikte naar haar hoofd. De kiezels kaatsten af tegen de sokkel en ploften terug in het zand.

Ik draaide me om en begon de weg af te lopen.

Het stof van de weg zette zich vast in mijn handpalmen, mijn voeten kregen de kleur van het zand. Ik had dorst.

Eindelijk zag ik een huis. Op het erf en in de schuur was er niemand te zien. Na enkele tellen wachten geloofde ik niet dat er nog een gezicht zou verschijnen vanachter de gehaakte gordijnen op de benedenverdieping. Ik belde aan.

Een oudere jongen deed open. Hij stelde voor om me met de fiets naar de anderen te brengen. Hij had stevige armen en een brede rug. Ik klampte me vast aan het zadel en draaide mijn gezicht niet weg toen ik heel licht zijn jongensgeur rook.

Die avond aan tafel luisterde ik niet naar het gebed en at ik omdat ik honger had. De kruisbeelden in de kamers zagen er alleen nog klein en eng uit en ook de grootouders leken klein en eng omdat ze geloofden in een versteende Maria en Jezus aan het kruis.

‘s Avonds in de slaapkamer kon ik mijn pyjama niet vinden. Ik besloot er niet naar te zoeken. In de jurk waarin ik de hele dag had gespeeld, viel ik in slaap.

---
Dit is een gastbijdrage van Elise de Groot. Elise heeft het hoofd in de wolken, een diploma in filosofie en rechten en een kantoorjob in Antwerpen. Verder koestert ze een grote liefde voor het leven en gelooft ze sterk in onsamenhangende mensen en het nut van een rijk innerlijk bestaan.

Mail

Anouk Vercouter maakt tekeningen vanuit haar Wunderkammer/atelier in Gent (BE). Waar kunst en schoonheid zich doorheen de kunstgeschiedenis hebben losgekoppeld, zoekt Anouk de verhouding op tussen schoonheid en gruwel.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen