Asset 14

Het kussen

Het was weer volledig misgegaan. Ik had jou in je gezicht geschopt en jij had een kussen in mijn gezicht gedrukt. Ik had geschreeuwd dat ik mezelf van kant zou maken, jij zei dat jíj het dan in ieder geval niet hoefde te doen. Het was begonnen om een verstopte vaatwasser, het eindigde in wat normale mensen een 'familiedrama' noemen. Huiselijk geweld komt alleen voor bij randfiguren, en bij ons. Nu zaten we in de wachtkamer van onze therapeut. Het enige dat ons van de randfiguren onderscheidde. Die kregen hoogstens een buurtcoach aan de deur.

'Ze is relatietherapeut, maar ook seksuologe', zei ik toen ik je ervan probeerde te overtuigen om samen met iemand te gaan praten.
'Wat moet ik met een seksuologe?', had je gevraagd. 'Ik ben seksueel gezond.'
'Seksueel ben je gezond', zei ik.
'Wat bedoel je dan?', vroeg je.
'Dat ze relaxed is. Iemand tegen wie je gemakkelijk praat.'

Je geloofde niet dat ze onze problemen op zou lossen. Ik geloofde dat ook niet. Maar wij geloofden de verkeerde dingen. Wij geloofden dat je elkaar de hersens in moest slaan als we niet tevreden waren. Misschien kon de seksuologe ons bekeren.
'Waar willen jullie het vandaag over hebben?' vroeg ze.
'Ik mag nooit chagrijnig zijn', zei ik terwijl ik aan haar gezicht probeerde te zien op wiens hand ze was.
'Chagrijnig? Ze is altijd depressief', zei je.
'Wat een gelul', antwoordde ik.
'Is die lamp van 200 euro dan ook gelul?' vroeg je terwijl je stem oversloeg op het woord 'gelul' en ik een lach moest onderdrukken. 'Wat voor lamp?' vroeg de seksuologe.
'Zo'n ding tegen winterdepressies. Zodat ze niet de hele dag in bed wil
liggen.'
'Hij was geen 200 euro', siste ik. 'En ik heb hem zelf betaald.'

Ik had de lamp aangeschaft nadat ik een week in de inrichting had doorgebracht. Iedere ochtend moest ik me om half 8 's ochtends melden bij de portier. In de wachtkamer zaten patiënten futloos in hun stoel. Sommigen lagen over de leestafel, of met hun hoofd in hun schoot. Ik las er Mijn Geheim en Psychologie Magazine, tot ik door een verpleger gehaald werd die me naar een kamer bovenin het gebouw bracht. In de kamer stonden vier lampen met een timer. De verpleger draaide de timer op 30 minuten en liet me achter. Vaak zat ik er met nog een paar andere vrouwen. Ik was dan de enige niet-Surinaamse. Ik keek tijdens die minuten in de lamp, en af en toe naar buiten, waar de zon langzaam op kwam. Ik praatte niet met de anderen. Een van hen draaide meestal zelf nog een paar minuten erbij op haar klok. Ik vond het sympathiek van haar dat ik getuige mocht zijn van deze oplichterij. Ik had veel onderzoek naar de effecten van de lamp gedaan. Na 30 minuten zou het geen effect meer hebben. Ik zei er niets over.

Na de week moest ik een vragenlijst invullen over hoe ik me voelde, die werd vergeleken met de antwoorden die ik vóór die week op de vragen had gegeven. Ik was vooruit gegaan, werd me verteld, maar dat ik helemaal uit mijn winterdepressie gekropen was, durfden ze ook niet te zeggen. Ik mocht een week langer blijven, zeiden ze. Ik sloeg dat aanbod af. Ik geloofde niet dat ik in de inrichting, waar de mensen lusteloos over de leestafel lagen, beter zou worden. Op internet vond ik een meisje dat een tweedehands lamp aanbood.

Jij bracht me naar haar huis, in een buitenwijk van Utrecht. 'Waarom verkoop je de lamp?', had jij aan haar gevraagd.
'Omdat ik met anti-depressiva begonnen ben', zei ze.
Op de weg terug zeiden we niets tegen elkaar. Maar ik wist wat je dacht. Zelf dacht ik: de flat van het meisje met de lamp, in deze
achterbuurt van Utrecht, is nog erger dan de wachtkamer van de inrichting waar de mensen met hun hoofd in hun schoot liggen.

'Gebruik je de lamp nu?' vroeg de seksuologe.
'Nee', zei ik. 'Ik ben momenteel niet depri.'
'Niet depri?', lachte je. 'Jij bent altijd depri. Jij bent depri geboren.'
De seksuologe stond op uit haar stoel.
'Ik ga even ingrijpen', zei ze terwijl ze met een stift iets op het bord boven haar schreef. 'We pakken weer even het schema erbij.'


Beeld: Anouk Vercouter

Het schema was er om ons handvatten voor een gezond gesprek te geven, dat niet kon escaleren. Ik verheugde me iedere sessie op het schema. Het maakte me rustig. Ik vroeg me af of er nog meer schema's in het leven bestonden, voor andere dingen. Of ik volgens een schema een werkgever kon hebben, aan wie ik een hekel had omdat ik hem dom vond, zonder dat dat uit de hand zou lopen. Dat ik me nooit meer gekleineerd zou voelen door rijke vrienden, omdat ik de volgeling van een schema was geworden. Of een schema dat mij hielp om geen pijn te voelen. Zoals wel vaker wanneer ik me liet inspireren door iets, wilde ik nu mijn hele dag om schema's laten draaien. Mijn liefde voor schema's ging alles te boven.

'We moeten afronden', zei de seksuologe na een tijd. 'De tijd is om.'
Ik schrok. Nu al? Onmogelijk. Ik voelde dat mijn lijf begon te trillen. Ik werd boos. Ik begon te schreeuwen. 'Dit kun je niet maken!', riep ik naar de seksuologe. 'Je kan me niet zo de straat op sturen. Ik heb meer nodig! We moeten doorgaan met het schema. Dit is een medische fout!' Het liefst had ik haar in haar gezicht geschopt.

Jij gaf haar een hand, bedankte, en tilde mij over je schouder de praktijk
uit. Je sloeg me, alsof ik een baby was, zachtjes op mijn billen.
'Idioot', zei je op kalme toon toen we op straat stonden. En: 'Ik heb zin om heel veel kussen in je gezicht te drukken.'
Dat deed je. En ik hield meer van jou dan van alle handvatten bij elkaar.


Met dit verhaal won Olga Kortz de Boekenweekschrijfwedstrijd, die dit jaar in het teken stond van het thema 'waanzin'. De jury noemde het een 'mooi, twinkelend en ontroerend' verhaal. Behalve Olga wonnen ook Derk Fangman en Sara van Gennip.

Mail

Olga Kortz

Anouk Vercouter maakt tekeningen vanuit haar Wunderkammer/atelier in Gent (BE). Waar kunst en schoonheid zich doorheen de kunstgeschiedenis hebben losgekoppeld, zoekt Anouk de verhouding op tussen schoonheid en gruwel.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen