Soms is het allemaal even kut. Je relatie bleek een leugen, je bent in de steek gelaten door je familie, je vrienden hebben wél een quarterlife crisis en praten alleen nog maar over een complexe zoektocht naar de doelen in het leven, terwijl jij stil de zelfgemaakte quiche van Martine eet en denkt: ‘het antoniem van affectie is afkeer’ of ‘mensen die hartige taart zeggen in plaats van quiche verdienen een nekschot.’
Als dit soort duistere emoties de overhand krijgen en je steeds verder in die put valt, doe dan als Alice en ga opzoek naar iets zachts (zij koos een wit konijn, maar iets anders mag ook. Mijn voorkeur gaat bijvoorbeeld meer uit naar de cavia.) Ga naar de kinderboerderij in het Westerpark. Nu klinkt een kinderboerderij niet meteen heel opbeurend. In het ergste geval brengt het zelfs traumatische herinneringen naar boven van motregen, een depressieve ezel, konijnen in winderige hokken, waarom is mama niet mee en de dropjes van de grond smaken echt helemaal niet lekker. Deze kinderboerderij is anders. Hier mag namelijk volop met de dieren geknuffeld worden op gezette knuffeltijden: woensdag van 14.30 tot 15.30 uur, vrijdag van 11.30 tot 12.30 uur, zondag tussen 13.00 en 15.00 uur. Als deze persoonlijke misère wat chronisch lijkt te zijn, dan kan je dus structureel drie knuffelmomenten in de week inlassen. Verlies je een uur in de vacht van Teuke de koe of Jolien de shetlandpony en laat je door drie cavia’s tegelijk in je nek kriebelen. Je voelt je daarna vast stukken beter. Zo niet, dan kan je jezelf laten volgieten met wodka bio-appelsap in Pacific Parc (4 minuten lopen).
