Waarom zou je gaan wildwaterraften als je door een politiehond achtervolgd kan worden in een glibberige rioolbuis? Urban exploring in Londen." /> Waarom zou je gaan wildwaterraften als je door een politiehond achtervolgd kan worden in een glibberige rioolbuis? Urban exploring in Londen." />
Asset 14

De stad als jungle

Je kunt ter ontspanning in het bos gaan wandelen, of een rondje door de buurt lopen. Als je meer opwinding zoekt, kun je gaan raften of skidiven. Maar je kunt ook in de stad het gevaar op zoeken. Annabel ging in Londen op pad met urban explorers Arjun en Elles.

Zie urban exploring als de antithese van een rustgevende boswandeling. Natuurlijke wildernis bestaat ​​uit bomen, struiken, vogelgeluiden, wilde dieren en beekjes. In de herfst vind je er paddenstoelen, in de lente staat alles in bloei. Veel mensen komen tot rust in deze ‘ongerepte’ omgeving. Ze laten er van alles uit en los. Hun teckels en bouviers, hun kinderen, maar ook werkstress, sociale media- en stadsstress. Want natuur is ongecompliceerd, voorspelbaar en voor iedereen toegankelijk. Je hoeft alleen je stadsschoenen voor rubberen laarzen te verwisselen, en dan kun je er zo inlopen.

Er is een tweede wildernis op aarde. De door mensen gemaakte bushbush bestaat uit beton en staal, wolkenkrabbers en ondergrondse tunnels. En sommigen van ons komen meer tot rust in deze jungle. Over de hele planeet kun je vervallen stedelijke structuren vinden. Dit verloren industriële erfgoed ligt in of onder de werkende stad. Deze lege, verboden ruimtes, die velen van ons angst inboezemen, nodigen anderen uit tot onderzoek. Deze mensen noemen zichzelf urban explorers.

Urban exploring (UE) is een aanduiding voor het onderzoeken van braakliggend stedelijk gebied, dat niet openbaar toegankelijk is. "At first glance it is quite an odd activity. There is no apparant reason, other than being in that space." Urbexers Arjun en Elles brengen hun vrije tijd graag door in verlaten ruimtes in en onder Londen. Van braakliggend industrieterrein tot een vergeten schoolkantine, van een halfingestorte ziekenhuisgang tot een verlaten machinekamer, van gesloten metrostation tot liftschacht en kantoordak. Met gevaar voor eigen leven betreden deze jonge, stedelijke archeologen industriële ruïnes, die de meeste van ons als nutteloos en onveilig zien.  Wie zijn deze urban explorers precies? Wat drijft hen?

Several's Mental Asylum, Colchester, Essex

Nature versus (abandoned) Nursery

"It’s the adrenaline rush," zegt Arjun. Want het betreden van deze stedelijke structuren is niet zonder gevaar. Elles stroopt haar mouw op. "Deze blauwe plek heb ik opgelopen toen het alarm afging in een verlaten ziekenhuis en ik van de brandtrap viel. En deze," ze laat een fikse snee op haar elleboog zien, "is een herinnering aan de ondergrondse rivieren onder Camden [wijk in Noord-Londen -AT]." Arjun legt uit dat het niet alleen om onderzoeken en verkennen gaat, maar ook om adrenaline en spanning. Aan urban exploring zijn diverse risico’s verbonden, zowel fysiek gevaar, als de mogelijkheid van arrestatie en bestraffing. En daarmee onderscheidt UE zich van extreme sporten. Als je met een kabel door de bomen van een onbegaanbaar oerwoud wilt roetsjen (ofwel ‘ziplining’) zal niemand je aanklagen, maar van een gammele fabriekspijp abseilen is een heel ander verhaal. ‘Onbegaanbaar’ terrein in een stedelijke context is namelijk synoniem voor ‘verboden’ terrein, daarom is het zo spannend. Elles: "Jezelf in gevaar brengen is een onderdeel van onze sociale norm. We zijn gevaarconsumenten. Denk maar aan extreme sporten als parapenten of ski diving. Alleen is gevaar in onze samenleving gecommodificeerd en gereguleerd. Gevaar heeft zo geen intrinsieke waarde meer."

Niet alleen het ontwijken van zichtbare obstakels geeft een kick, maar vooral het omzeilen van onzichtbare hindernissen als alarmen, lokale, regionale wetten of antiterrorismewetten. Als je even niet oplet, zak je op tien hoog door de vloer of word je achtervolgd door een politiehond in een met glasscherven bezaaide glibberige rioolbuis. Het is in ieder geval een stuk origineler dan wildwaterraften in de Ardennen. Arjun: "Urbexing is about the thrill of knowing this is an unique perspective, which is aggressively sought out."

Millenium Mills, Royal Victoria Dock

Het onkruid van de stedelijke jungle

Maar een adrenalinekick is niet de enige motivatie die Arjun en Elles het krakkemikkige dak van een verlaten ziekenhuis op drijft. Veel verlaten sites worden uiteindelijk afgebroken. De belangrijkste rol van de stedelijke verkenner is misschien wel die van de laatste getuige van het gebouw. Gebouwen worden in essentie gemaakt voor mensen. Ze zijn gebouwd met een functie, die ons ten goede komt (of zouden moeten komen). Wanneer gebouwen worden verlaten, dienen ze dit doel niet langer. Een metropool als Londen is bij uitstek een voorbeeld van een door en door geplande sociaal-economische structuur, gevormd door economische krachten en ingericht door bedrijfsorganisatie. Ruimtes zonder bestemming, dus zonder economische of maatschappelijke functie bestaan simpelweg niet. Het zijn non-ruimtes met een hek eromheen en een zware ketting met hangslot, waarvan niemand weet wie het sleuteltje heeft. Urbexers geven deze zogenaamd nutteloze ruimtes een nieuwe bestemming. UE kun je wat dat betreft opvatten als een extreem voorbeeld van een soort ‘plaatsfetisjisme’. Een obsessie voor het lokale als de enige plaats voor individualisme en authenticiteit in een wereld die gedomineerd wordt door onzichtbare globale machtstructuren en massaconsumptie. In een door en door geplande omgeving, zijn dit plekken waar je nog kan dromen, ruimtes om zelf in te vullen.

Maar er zijn ook maatschappelijke beweegredenen. UE als activiteit is nuttig in het nadenken over de sociale productie van deze urban voids. Arjun geeft het St. Clemens Hospital in Oost-Londen als voorbeeld. Een ziekenhuis dat sinds 2004 leegstaat, ondanks pogingen van de East London Community Land Trust hier driehonderd woningen van te maken. Arjun en Elles laten foto’s zien van de stedelijke ruïne. Door ze online te plaatsen, maken ze dit verboden en vergeten terrein zichtbaar. Op mijn vraag of zij urbexing in deze context zien als een vorm van ‘plaats-emancipatie’, antwoordt Arjun: "We document time in a place that doesn’t exist, however, we do not contribute in a political sense."

Elles en Arjun zien UE niet als een vorm van activisme, omdat UE in zichzelf geen direct maatschappelijk nut heeft. Het is allereerst a personal thing. De rust die zij vinden in lege, betonnen grotten, is niet te vergelijken met de vredigheid van een bos. Het is een tegenovergestelde natuurervaring. De urbexer vindt geen gemoedsrust in de veranderlijkheid van de seizoenen, de groei en bloei van de natuur, de vogelgeluiden, maar voelt zich verwantschap met het verstilde onkruid van de stad.

(Cannot make location public.)

--
Met dank aan: Arjun en Elles

Foto's: Arjun Banerjee

Mail

Annabel

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen