‘Kapoentje’ Klaas was een jongetje dat in de 19e eeuw in boekvorm tot leven kwam. Kapoentje betekent zoiets als ‘deugniet’. Klaasje haalde in de verhalen, je raadt het al, veel kattenkwaad uit. Hoe dit figuur in het Sinterklaasliedje terecht is gekomen is niet helemaal duidelijk. De goedheiligman en de deugniet dragen beide dezelfde naam en de verhalen over hun avonturen zijn doorgaans in versvorm opgetekend, misschien dat dat de verwarring tussen Sinterklaas en Klaas Kapoentje verklaart.

Tegenwoordig lijkt het erop alsof reclamemagnaten van Sinterklaas een daadwerkelijk kapoentje willen maken. Alsof chocoladeletters, pepernoten, schuimpjes, amandelstaven, verboden chocoladesigaretten, speculaasbrokken en alle andere suikerwaren nog niet genoeg waren, betreden nu ook andere bedrijven de Sinterklaasmarkt.

Sinterklaas lijkt voor Nederlandse marketeers geworden wat de Kerstman is voor Amerikaanse. Het genre Sinterklaasgoed gaat van speculaas (voorheen nog gingerbread) lattés bij een veel te dure koffiezaak tot S-vormige gehaktstaven bij de lokale stationssnackbar, en van de  pepernootkroket tot chocomelpakken die in de supermarkt kunnen worden gerangschikt voor het doorgeven van geheime boodschappen. Zelfs particulieren springen in om deze geheime, speciale Sinterklaasrecepten aan de markt te brengen.

Het hoogtepunt op het gebied van Sinterklaasmarketing – voor zover ik het hoogtepunt tot nu toe heb gezien, want veel langer dan tien minuten heb ik nog niet hoeven zoeken – is mijns inziens het Sinterklaascondoom. Even betrap ik mezelf op de gedachte ‘maar welke smaak dan?’.

Het seksualiseren van Sinterklaas is echt alles behalve een goede campagne – en eerdergenoemde gehaktstaaf klinkt nu, ook al ligt ie nog slapjes in een S-vorm op de toonbank, ineens ook heel pervers. Maar hey, seks sells; en het misbruik in de kerk wordt ook niet langer ontkend. Dus waarom zou de Sint geen condoom dragen? Dan is hij tenminste geen kapoentje meer.