De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Hard//talk is de seismograaf die de trillingen van de tand des tijds registreert. Wat heeft ons afgelopen week bezig gehouden? Wat bespraken we bij de koffieautomaat en waar lagen we wakker van? Deze week twee korte commentaren van onze redacteuren, in woord en beeld.
De Hofstad
Haagse (plot)twisten
Het was weer feest voor de volgers van De Tweede Kamer, de populairste soap van tv-kanaal Politiek24. Een van de hoofdrolspelers, Geert, gaat al 4998 afleveringen mee. Dinsdag herschreef hij met een nieuw verkiezingsprogramma vakkundig zijn eigen rol – weg xenofobie, welkom nationalisme. Maar dan, een dramatische plottwist: verraden door twee van zijn beste vrienden. Wim (748 afleveringen, motto: “Macht moet je niet begeren en alleen ten goede aanwenden.”) en Marcial (748 afleveringen, motto: “Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.”) partycrashten live zijn feestje. Hun timing was zo perfect dat je er een eerbetoon aan de blonde alleenheerser in kon zien.
Zoals bij ieder succesvol tv-programma brak het gekwetter al tijdens de dramatische ontwikkelingen los. Er was bijvoorbeeld vreugde bij de geëngageerde schrijver: “Geert. De man met wie je bijna medelijden zou krijgen. He. Hehehe. Hehehehehe. Hahahahahaha!” Maar ook relativering door de objectieve journalist: “Opluchting over problemen #PVV ongepast. Onderwerpen niet weg, kiezers niet weg, traditionele partijen nog even slecht toegerust als ervoor.” Die moest van zijn ouders vroeger vast ook altijd 'de verstandigste zijn'. Opvallend was het gebrek aan verontwaardiging en verbolgenheid over wat er gebeurde. Behalve over het wegvallen van de verbinding op het moment suprême dan.
Toch is er onder commentatoren en columnisten die zich veelvuldig over de Haagse show buigen geen begrip zo en vogue als 'morele verontwaardiging'. Niet gek, want de kern van het succes is dat hoofdrolspelers en kijkers elkaar dagelijks vinden in het gevoel geschoffeerd te zijn door het een of het ander. (Een thema dat breder leeft: in die andere populaire show, Oranje in Europa, werd elke gemiste kans door vrijwel iedereen als een persoonlijke belediging ervaren.)
Het is o zo verleidelijk je te vermaken met de heren en dames in Den Haag. Ook ik verkneukel me om een lijstje spitsvondig bedoelde stompzinnigheden uit het PVV-programma. Maar stiekem schaam ik me daar dan voor, want soms is enige verontwaardiging wel op z'n plaats. Soms moet je je in je arm knijpen en bedenken dat dit allemaal 'voor het echie' is. Wanneer een stelletje malloten het overduidelijk nalaat een stem te geven aan hun kiezers bijvoorbeeld – echt niet allemaal racisten en gedegenereerde Europa-haters. Zodra de ene helft het allemaal als een simpel tijdverdrijf beschouwt, en de andere helft als een voortdurende bron van frustratie, maken dit soort taferelen ons politieke systeem niet alleen belachelijk, maar brengen ze ook de legitimiteit ervan in gevaar.
Door Jan Postma
Nieuws in Beeld
Illustratie: Canan Yurdakul