De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Julius Koetsier vindt dat we realistischer naar de Nederlandse identiteit moeten kijken.
Nederlanders zijn gek op identiteitspolitiek. Ten minste, zo lang politici ons een romantische visie op onszelf voorschotelen. Het is dan ook geen verrassing, dat Forum voor Democratie bij de afgelopen verkiezingen twee zetels haalde: als er iemand sprookjes kan vertellen over de Nederlandse identiteit, is het Thierry Baudet.
In één van zijn vele mediaverschijningen, bij de talkshow De Tafel van Tijs, beweerde Baudet dat we “in een identiteitscrisis” zitten. Een crisis is een situatie waarin een systeem niet meer functioneert. Volgens mij werkt het systeem 'Nederlandse identiteit' nog prima. 'Echte Nederlanders' hebben zich immers altijd afgezet tegen landgenoten die er volgens hen niet bij horen.
Neem Willem Groen van Prinsterer, één van de grondleggers van onze politiek. In het midden van de negentiende eeuw stelde hij dat Nederland een 'protestantse natie' was. Katholieken waren 'bijwoners'. Net zoals Joden kregen zij pas aan het eind van de negentiende eeuw gelijke rechten. Abraham Kuyper, minister-president van 1901 tot 1905, stelde dat “door Joodse invloed [...] bij de volkeren van Europa een min gewenschte karakterverzwakking voor den deur [zou] kunnen staan.” Niks joods-christelijke traditie. Joden zorgen voor karakterverzwakking. Dat doet denken aan de 'homeopathische verdunning' waarvoor Baudet waarschuwde in een inmiddels beruchte toespraak op een campagnebijeenkomst van FvD.
In die toespraak waarschuwde Baudet dat er als het zo doorgaat “nooit meer een Nederlander zal bestaan.” Maar wat is dan een Nederlander? Iemand die afstamt van de vele Duitse gastarbeiders die zich vanaf de negentiende eeuw op het platteland vestigden? Of van de Hugenoten, die vanaf de zeventiende eeuw massaal vanuit Frankrijk kwamen gevlucht?
Volgens hun website wil FvD dat Nederlanders “weer trots zijn op onze gedeelde geschiedenis.” Laten we er dan voor zorgen dat we die geschiedenis ook kénnen. Nederland is altijd een cultureel divers land geweest, en er zijn altijd Nederlanders geweest die dat niet accepteerden. Zij maakten zich honderd jaar geleden druk om het verlies van hun identiteit en doen dat nu nog steeds. Het voortbestaan van hun xenofobe retoriek bewijst dat er helemaal geen crisis is: alles gaat zoals het altijd gegaan is.
Beeld: Elekes Andor
.JPG?uselang=nl){kind=link}