Onze hoofdredacteur wordt emotioneel. Pas op." /> Onze hoofdredacteur wordt emotioneel. Pas op." />
Asset 14

Hardhoofd twee jaar?!

Beste lezers,

Ik schrijf niet graag iets als hoofdredacteur. Telkens wanneer ik dit soort teksten in tijdschriften, kranten of op andere websites lees, erger ik me dood aan de toon. Hoofdredacteuren spelen altijd mooi weer, zijn trots op dat ene stuk, waarderen alle doodsbedreigingen van lezers ‘omdat kritiek welkom is’ en lijken permanent nostalgisch te zijn over de afgelopen week. Het weblog van NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch is het schoolvoorbeeld voor dit genre.

Dit is niet meer dan logisch. Deze positie is (zeker bij grote media) vergelijkbaar met politiek leiderschap, waarbij je rekening moet houden met de ego’s van je redacteuren, de eisen van de adverteerders en de immer kritische blik van de buitenstaanders. Je artikelen worden dus net zo nietszeggend en gemaakt optimistisch als de speeches van Jan Peter Balkenende.

Maar Hardhoofd is twee jaar online en daar hoort een emotionele column bij. Ik stuurde op zes oktober 2009 een mail naar mijn contactenlijst, waarin onder andere stond:

Hardhoofd is een dagelijks tijdschrift met scheppende kunst en beschouwende journalistiek in de vorm van tekst, beeld en geluid. De redactie bestaat uit een jonge groep van vrienden die het over veel dingen oneens zijn, maar wel allemaal vonden dat er een kritisch, intelligent online tijdschrift met artistieke, verdiepende en grappige inhoud moest komen.

Ik kreeg een aantal mails terug, waaronder deze:

Beste Rutger,

Ik wil je graag attenderen op het gebruik van de BCC-knop. Het is illegaal om e-mailadressen zo openbaar te maken en wij zijn hier dan ook absoluut niet van gediend. Je tijdschrift ziet er leuk uit, maar ik snap eigenlijk sowieso niet waarom je ons mailt.

Marjan Verveer
Administratie Universiteit van Amsterdam

Daarna werd mijn mail twee dagen geblokkeerd door Google. Maar toch, dit citaat is nog steeds de beste omschrijving van wat Hardhoofd is. Deze website is nog altijd een van de weinige Nederlandse internettijdschriften waar jonge mensen op dergelijke brede wijze (artistiek en journalistiek) mooie dingen proberen te maken. Hoewel, ik zeg nu jong, maar onze redactie beschikt ook over een heuse veertiger: Harold Schellinx, de maker van het onvolprezen multimediale huzarenstukje 70 seconds. Je zou eerder kunnen zeggen dat het mensen zijn die op andere plekken (nog) niet de kans krijgen om te maken wat ze willen.

Dat heeft veel zaken opgeleverd waar we trots zijn. Onze persiflage van Komt Een Vrouw Bij De Dokter werd een hit, de Dancehall-serie werd tienduizenden keren bekeken op Youtube, we brachten een Hardhoofd-doek uit als protest tegen de polarisering, kregen een heuse eetrubriek met twee ijzersterke auteurs, een vragenrubriek van onze geliefde columnist Mees (waarin Jelle Brandt Corstius zijn onzekerheid uitte), onze korte film Audiotour werd overal ter wereld vertoond en de SMS van de dag-rubriek werd door Gerrit Komrij (in een SMS) omschreven als ‘hilarisch & legendarisch’. Buiten het tijdschrift om organiseerden we randprogrammeringen in de Brakke Grond en op het Source festival en gaven we twee uitverkochte feesten. Het hoogtepunt van die twee jaar vond afgelopen juni plaats, toen we ons eigen festival creëerden, met een programma van twaalf uur op twee podia, waarbij alle vijftig betrokkenen een rol speelden en zelfs Arie Boomsma er niet in kwam omdat het te vol was.

Die redactionele vrijheid is heel belangrijk, maar maakt onze werkwijze ook moeilijk. We zijn nog altijd een volledig vrijwillige organisatie, met als enige kostenpost een kantoor. Daardoor is onze organisatie vooral afhankelijk van loyaliteit, enthousiasme en vriendschap. Dat zijn andere middelen dan geld, misschien wel sterker dan dat, maar uiteindelijk ook eindig. Daarom zoeken we steeds weer naar nieuw talent. Maar omdat we ook talent nodig hebben om te zoeken naar dat talent, antwoorden we weleens te langzaam (excuus daarvoor, stuur eenvoudigweg een herinnering!). Ondertussen groeide onze status met de dag en werden er steeds meer eisen aan Hardhoofd gesteld. Al met al is het een vrij slopende bezigheid om een steeds grotere groep vrijwilligers bij elkaar te houden en telkens weer een hoger inhoudelijk niveau te bereiken. In hetzelfde mailtje schreef ik vrij melodramatisch: “Mijn kindje is geboren.” Ik dacht de afgelopen twee jaar ook vaak: “We hebben een monster gecreëerd.”

Wauw, twee jaar. Ik zou eigenlijk, net zoals bij de gedrukte media, alle covers van die periode naast elkaar willen afdrukken. Maar dat is nog zoiets met online tijdschriften: je voorpagina is elk dagdeel anders. Aan de ene kant biedt het je de mogelijkheid om 24 uur per dag iets toe te voegen of te verbeteren. Aan de andere kant is het nooit af. Waar bij kranten de redactievloer massaal leegloopt als de krant gezakt is en de weekbladredacteur tevreden de deur dichttrekt als de weekeditie naar de drukker gaat, zit de internetredacteur constant te pielen, om half drie ‘s nachts een spelfout te verbeteren en voortdurend te mailen, te bellen en te whatsappen. Het is geen afgebakende bezigheid, het is alomtegenwoordig.

Maar ho! Nu begint het op klagen te lijken. Dat is absoluut niet de bedoeling. Hardhoofd is nog altijd springlevend en de met veel bravoure verkondigde idealen uit onze proclamatie zijn nog altijd van waarde. Sterker nog, ik ben er heilig van overtuigd dat Hardhoofd’s rol alleen maar belangrijker wordt. De onafhankelijke journalistiek staat onder grote druk van dalende oplages en een enorm toegenomen kracht van de PR-industrie. Kunstenaars worden gezien als luie ‘gekkies’. De economische crisis legt het gebrek aan ware Europese (en globale) loyaliteit en de corruptie van ons financiële en politieke systeem bloot. Hardhoofd is opgericht vanwege een voorgevoel over deze ontwikkelingen, niet geheel toevallig door mensen die deel uitmaken van de generatie die moeiteloos meegaat in de weergaloze ontwikkelingen van deze tijd, maar zich tegelijkertijd zorgen maakt over de toekomst.

Het afgelopen jaar hebben wij als medium stappen gezet op journalistiek gebied, met onze series over de studentenprotesten en duurzaamheid, en vooral met de introductie van onze wekelijkse commentaarrubriek hard//talk. Op artistiek gebied zijn we zoals gezegd zeer blij met de audiokunst van 70 seconds, maar ligt er nu weer veel ruimte voor verbetering. De organisatie is na de zomer weer aangevuld met vers talent en we zijn een nieuw kantoor aan het Museumplein in Amsterdam ingetrokken.

Daarnaast zijn we bezig met de voorbereiding van een grootse actie om dit belangrijke project van een kapitaalinjectie te voorzien, zodat wij kunnen blijven groeien. Daarvoor hebben we uw hulp nodig, in november. Maar daar later meer over, op mijn weblog.

Het wordt allemaal beter!

Uw dienaar,

Rutger Lemm

Mail

Redactie

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen