Asset 14

The World's End

In The World's End brengt de loser en alcoholist Gary King (Simon Pegg) zijn oude vriendengroep samen om de kroegentocht af te maken waar ze ooit, twintig jaar geleden, aan begonnen. Onze redacteurs keken deze film in de meest toepasselijke toestand. "Eh, volgens mij snap ik je."

Flo: Zondagochtend. Wie heeft er een kater?

Philip: Pfoe, auw. Ik ben duidelijk geen 18 meer.

Julia: Ik heb nooit meer katers. Vroeger wel. Dat was eigenlijk prachtig. Dan lagen we de hele dag in de tuin thee te drinken en boterhammen met pindakaas te eten. Het was in mijn herinneringen toen ook altijd zomer.

Flo: Ik heb altijd wat bier nodig om in de goede gesprekken te komen. En die heb ik dan ook gehad gister… Plannen gemaakt om de wereld te redden.

Julia: Ben je daar een beetje uit gekomen?

Flo: Nou, we zijn wel heel selectief bezig geweest. Klein beginnen. De uitkomst was dat mensen meer strips moesten lezen.

Philip: Ik heb gisteren bedacht dat mensen meer zouden moeten slapen - dat de wereld een stuk vrediger zou zijn als iedereen gewoon achttien uur zou slapen. Op het moment zelf vond ik dat een fantastisch plan. Nu nog steeds eigenlijk.

Julia: Tijdens de epische kroegentocht in The World’s End lijkt er eerst helemaal niet veranderd te zijn. Maar dan blijkt dat aliens het sullig plaatsje Newton Haven hebben overgenomen. De aliens kunnen niet begrijpen dat mensen gewoon een good time willen hebben en willen een wereld creëren waarin iedereen gehoorzaam is en strak in het gelid loopt.

Flo: Onze wereld is vol chaos. Katers galore. En achttien uur slaap waarschijnlijk. Ik heb daar nu totaal geen tijd voor!

Julia: Absoluut geen tijd! Laat staan om contact te onderhouden met alle vrienden uit je jeugd! Kom nou, ik moet internetten! Ik moet on the web zijn. Ik moet. Ik moet. Verbonden zijn met het netwerk! Anders ga ik dood! Maar misschien ligt dat aan mij, misschien kunnen jullie wel al je vrienden behouden. En blijft het voor altijd zoals toen.

Flo: Niks blijft als toen. Gelukkig maar. Toch?

Philip: Als ik na mijn verhuizing uit Eindhoven weer eens uitging op Stratum, keek ik altijd met argusogen naar die mensen die nog altijd in mijn oude kroeg rondhingen. “Dat kan toch geen toeval zijn dat ik ze nu wéér hier zie?” Inmiddels betrap ik mezelf op een licht gevoel van jaloezie voor dat soort types.

Julia: Dat is inderdaad verdacht. Misschien zijn ze gewoon onderdeel van het decor van De Jeugd van Philip.

Philip: Haha. Die types zijn of waren niet bepaald mijn vrienden. Toch wil ik soms gewoon weer het liefst 18 zijn. Elke vrijdag en zaterdag katjelam worden in de Thomas of de Tracé.

Flo: Ik ken dat gevoel totaal niet. Maar ik woon nog steeds in dezelfde stad… OMG, misschien ben ik wel zo’n loser die is blijven hangen?!

Julia: Ik denk het. Jeetje, stel je voor. Dat mensen langskomen om herinneringen op te halen bij je. “Zeg nog eens 'hallo', zoals je dat altijd zei.” Dat je verplicht bent om dezelfde altokleding te dragen en Photoplay te blijven spelen in de hoek van de kroeg.

Flo: Photoplay bestond in mijn jeugd nog niet.

Philip: Je weet niet wat je heb gemist! Bierdrinken en 'zoek de verschillen' staat gelijk aan de perfecte avond.

Julia: Misschien kunnen jullie met je katerige hoofden een overgang als deze niet aan, maar wat vonden jullie van de genremix in The World's End? Pub meets pulp. De voorgaande films van Edgar Wright hadden een soortgelijke opzet: de motor die het verhaal in beweging zet, is over het algemeen geel en bruisend.

Flo: Ik vind dat een fijn genre. De overgang van pub naar pulp had bijna niet eens gehoeven, want ik genoot al van die ongemakkelijke burgerlijke situaties.

Julia: Pub alleen was genoeg geweest?

Flo: Nee, maar ik was vergeten dat het een combinatie van genres was. Maar juist door het pulpgedeelte kwam het pubgedeelte beter naar boven. Snappen jullie wat ik bedoel of praat ik bier?

Philip: Eh, volgens mij snap ik je. In de twee eerdere delen van de Cornetto-trilogie (Shaun of the dead en Hot Fuzz) ging het ook steeds over dat landelijke Engelse leven waar geen beweging in lijkt te zitten. En Wright weet dat heel goed te belichten door het te contrasteren met absurde science fiction/horror-elementen.

Flo: Ik vond de ruimtewezens wel heel fragiel in de film. Maar misschien had dat een diepere betekenis.

Julia: De hoofpersonen in deze films zijn ultieme antihelden, omdat ze nooit op zoek zijn naar avontuur. En ze krijgen, anders dan in andere films, uiteindelijk ook hun zin. Een leven dat niet grootser is, ondanks de extreme gebeurtenissen, maar juist min of meer hetzelfde. Ze remmen de wereld af in plaats van dat ze persoonlijke groei doormaken.

Flo: Nou, uiteindelijk is er behoorlijk wat veranderd.

Julia: Ja, maar de wereld is veranderd. Zij niet.

Philip: The World’s End is een soort ode aan loser-zijn. Wanneer Gary King uiteindelijk zijn nostalgische droom verwezenlijkt, en zijn kroegentocht afrondt, verandert de wereld in een futuristisch Wilde Westen. Hij is eigenlijk de enige die daar content mee is. Eindelijk doet hij zijn achternaam eer aan, en trekt hij met zijn troep alien-cyborgs als een cowboy door het leven.

Flo: Het bier heeft hij dan niet meer nodig... Ik had trouwens nog iets gevats ter afsluiting, maar ik kan de zin achterop het bierviltje niet meer lezen.

Mail

Redactie

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen