Asset 14

Lore

Lore is de veertienjarige dochter van een hooggeplaatste nazi-officier. Tijdens de ineenstorting van Hitler-Duitsland slaat ze samen met haar broertjes en zusje op de vlucht. Hun ontberingen, en vooral de ontmoeting met een raadselachtige vluchteling, stellen haar vastomlijnde ideeën op de proef. Zara, Rutger en Sanne zagen de film.

Sanne: De val van het Derde Rijk: ROADTRIP!

Rutger: Op reis door naoorlogs Duitsland, met een nazi-Lolita.

Zara: En een superschattige nazi-baby.

Rutger: Een heel goede baby-acteur ook. Toen de moeder vertrok en hij nog haar kraag probeerde te grijpen, verbaasd keek en toen zachtjes begon te huilen: hij verdient een baby-Oscar.

Sanne: Het was echt een method actor. Ik kreeg in de bioscoopzaal al totaal de zenuwen van zijn gehuil.

Zara: Toch mooi, dat je dan twee uur lang naar nazi’s aan het kijken bent, en echt met ze meevoelt. Ik ken eigenlijk niet veel films die op deze manier het verhaal van tijdens of na de oorlog vertellen. Heel interessant en prachtig verbeeld.

Sanne: Ja, dat vond ik ook heel bijzonder. Der Untergang is toch een beetje dé nazifilm, maar daarbij denk je de hele tijd: wat een engerds. Niet alleen door de ouders Goebbels die hun poppige kindjes naar de andere wereld helpen en, nou ja, HITLER enzo, maar zijn secretaresse die dan de menselijke kant moet verbeelden is ook niet sympathiek.

Rutger: De beroemdste scène uit Der Untergang is ook tot in den treuren met ondertitels bewerkt op Youtube. We herinneren ons toch vooral boze Hitler, niet kwetsbare, verliezende Hitler. Lore begint eigenlijk op het moment dat Bruno Ganz sterft. Het is bijna Der Untergang II.

Sanne: Der Untergang II: Der Übergang.

Zara: Der Untergang II? Ik vond het meer The Sound of Music II: Nightmare on Elmstrasse. De wereld van deze nazi-familie stond echt recht tegenover die onbezorgde liedjeswereld: donker, rauw en hopeloos. Lore, het oudste kind, was duidelijk net oud genoeg was om echt goed gebrainwasht te zijn door haar ouders en de Hitlerjugend. Hoe zij het maar niet kan accepteren dat een Joodse jongen haar helpt. De onbestemde haat-liefde relatie die daaruit voortkwam vond ik heel geloofwaardig.

Sanne: Het is mooi om de transformatie van Lore te zien. In het begin is ze inderdaad een naïef Von Trapp-meisje met Heidi-vlechten en een bloemenjurkje. Halverwege de film sjokt ze schreeuwend door de modder, is haar bloemetjesjurk zwart van het vuil en berooft ze lijken van horloges om brood te kopen voor haar broertjes.

Rutger: Ik moest aan mijn opa denken. Hij werd aan het eind van de oorlog, op zijn zestiende, in Duitsland te werk gesteld. Toen de stad bij de fabriek gebombardeerd werd en de geallieerden kwamen, is hij met vier andere mannen gevlucht. Zijn ze in twee weken naar Nederland gelopen, terwijl ze uit de natuur aten en in huizen inbraken. Toen hij ‘s avonds bij zijn broer in Brabant aankwam en zijn schoonzus hem zag staan in de tuin, viel ze flauw van schrik. Zo mager was hij. Die periode tussen oorlog en vrede is zo vreemd, een soort chaotisch niemandsland van de geschiedenis. Thomas zegt ook tegen Lore na hun misdaad: “Het kan niemand iets schelen.” Duitsland bestaat opeens niet meer.

Zara: Superinteressant om een verhaal in die specifieke periode te vertellen. Ik heb eigenlijk nooit nagedacht over die overgangstijd. In mijn hoofd was het vanaf de overwinning gewoon met een vingerknip vrede, maar dat verloopt natuurlijk nooit zo vlekkeloos. Toch wel apart, de vorige film van de Australische Cate Shortland was een coming of age-verhaal, maar dit in feite ook. Ik vraag me wel af waarom ze voor deze setting heeft gekozen.

Sanne: Het is juist slim om het in de vorm van een coming of age-verhaal te vertellen, denk ik. Lore is te jong om bewust een kant te hebben gekozen tijdens de oorlog: ze is opgevoed als nazi, dat is haar wereldbeeld. Maar dankzij haar leeftijd en de dingen die ze tijdens haar tocht meemaakt is ze ook in staat om stukje bij beetje haar eigen mening te gaan vormen. In de scène waarin ze gefascineerd staat te pulken aan dat plakkaat met foto’s van Auschwitz zie je haar worstelen met de waarheid en haar eigen referentiekader.

Zara: Ik vond het mooi hoe ze haar verwarring hadden weten te vangen. Verwarring over wat nu goed of slecht is, en verwarring over haarzelf als puberend meisje.

Sanne: De seksuele spanning tussen haar en Thomas spat ook van het scherm, trouwens.

Rutger: Konden jullie je als ex-pubermeisjes identificeren met die mix van seksuele nieuwsgierigheid en afkeer?

Sanne: Jeetje Rutger, antisemitisme is bij mij nou nooit echt het probleem geweest. Waar ik me wel mee kon identificeren was die vreselijke scène waarin ze besluit haar lichaam dan maar aan te bieden, als ze een man om hulp vraagt en ze niets anders meer heeft om te geven. Het was het ultieme offer.

Zara: Iets wat ook al de hele film lang op de loer lag.

Rutger: Ja, de film was zwanger van verkrachting. Of wacht, dat zeg ik niet handig.

Sanne: Ondanks alle schokkende beelden was Lore ook een genot om naar te kijken. Prachtige kleuren, heel idyllisch en gefilmd met een handcamera.

Zara: Heel dromerig en op de details. Beeldschoon. Maar des te schokkender als ze dan weer gruwelijke dingen op hun pad vonden. Dan veranderde die droom gauw in een nachtmerrie.

Sanne: Iedere keer als Lore en haar broertjes en zusje vanuit het sprookjesachtige bos in de bewoonde wereld terugkwamen, wat af en toe gebeurde, werd het heel benauwd en duister. In dat bos werden ze een soort wilde dieren ofzo, één met de natuur - de vraag wordt opgeroepen of ze ooit weer in staat zullen zijn om te wennen aan het gewone leven. Wat zij kennen als ‘het gewone leven’ bestaat namelijk niet meer.

Rutger: Oorlog is: terug naar de natuur. En de natuur is oorlog. Dat is wat al die naïeve hippie-idioten nooit begrepen hebben.

Mail

Redactie

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen