Asset 14

Oom Piet

Familie Overdijk: Oom Piet 1

Afkomstig uit een klein gezin en opgegroeid zonder ooms of tantes, kreeg Ferry Wieringa er bij zijn trouwen een grote schoonfamilie bij. Het contact bleef met de jaren beperkt tot verjaardagen, huwelijken, ziekenbezoek en begrafenissen. Tot zijn vrouw besloot haar ooms en tantes te gaan tekenen. Zes weken lang verschijnt elke dinsdag een verhaal.

Piet woont in een straatje met aan beide kanten een smalle stoep waar je tegenliggers zijdelings moet passeren. Werp je door de raampjes een blik naar binnen dan kijk je de bewoners in hun koffiekopje. Het uitzicht van bewoners stuit op geparkeerde auto’s.

We hadden gehoord dat Piet voor Kerst zijn huis groots versierd had. We konden langskomen, ja hoor. Maar niet op zaterdag – dan komt zijn zoon altijd langs en halen ze in de supermarkt magnetronmaaltijden voor de hele week. Op dinsdag en vrijdag wordt hij opgehaald door de dagopvang. Het werd een maandag.

Piet zit in een fauteuil pal achter het raam en ziet ons niet staan. Hij is bezig met zijn afstandsbediening. Het verbaast me dat zijn stoel daar staat, hij zit er te koop. Zijn vrouw was het uithangbord, Cobie legde de contacten. Piet stond altijd verscholen achter haar. Werd hem op een verjaardag gevraagd of hij iets wilde drinken dan keek hij opzij voor het antwoord. Nu gaat hij zelden nog op visite. Ik klop op het raam en met hulp van de stoel met lanceermechaniek komt hij omhoog en schuifelt achter zijn rollator richting voordeur.

Familie Overdijk: Oom Piet

‘Nou, dit is het.’ We staan in de huiskamer nog met onze jassen aan als Piet gelijk maar de rondleiding wil beginnen. In de vensterbank staan vier winters geklede poppen. Het zouden broers van de kerstman kunnen zijn. Dikke buik, lang krullerig haar, een brilletje van ijzerdraad, rode konen. Ze staan naar de straat gericht alsof ze parade maken voor de kerstshow die binnen plaats heeft.

Ik loop de kamer rond. Piet is bezig geweest. Vrijwel de hele kamer is in beslag genomen door een dorp van miniatuurhuisjes. Er is een wintersportoord verrezen. Van de bank tot aan de tuindeur en van daarlangs via de keuken tot aan het halletje met de wc. Er klinkt muziek, geluiden van mechaniekjes, scharniertjes, kabeltjes, motortjes. Een kabelbaantje met zitjes beweegt over een afstand van 10 centimeter heen en weer. Er zijn kerken, molens met draaiende wieken, er is een stationnetje, een brandweerkazerne, middenstand in de vorm van snoepwinkels, bakkers, slagerijen, kroegen, maar ook een theater en een muziekkapel waar een koor staat te zingen en waarvan de leden van links naar rechts bewegen. Piet: ‘De hond die ernaast zit kan ook blaffen. Maar die heb ik uitgezet.’

Tussen de verlichte huizen en gebouwen zijn ook rotspartijen aangebracht, rijtuigen geplaatst. Voetgangers staan in de straten, elektrasnoeren zijn weggewerkt. Het dorp is met stedenbouwkundig plan en oog voor detail gebouwd.

‘Wat een werk,’ zeg ik. ‘Dat u daar zin in had.’

‘Ja, dat wel. De spullen stonden boven. Elke keer zette ik twee dozen op mijn schoot en met de traplift in de laagste versnelling ging ik naar beneden. Daar pakte ik ze uit en zette de huizen in elkaar. ’s Middags weer twee dozen.’

‘Jeetje, wat een klus.’

‘Ja, dat wel. Het duurde veertien dagen.’

We gaan zitten. Naast zijn stoel hangt een portret van Cobie. Op een kast prijkt ook nog haar beeltenis in een aan haar gewijd altaartje. Bovenop een puzzelboekje ligt een grijper voor de post – bukken gaat niet meer. Zijn haar is oranje geverfd. Hij was altijd rossig.

‘En straks weer alles afbreken. Waarom heeft u het eigenlijk gedaan?’

Hij zegt niets, er verschijnen tranen in zijn ogen. Maar dan: ‘Voor Cobie.’ En hij valt weer stil.

De huisjes en de versiering waren jaarlijks Cobie’s pleziertje.

Bij een tweede kop thee vraag ik: ‘Zeg Piet, als je hier ’s avonds zo alleen zit, stel je jezelf dan nooit voor hoe het zou zijn als je een kabouter was…’ Hij kijkt me vragend aan, zijn ogen twinkelen. ‘Dan heb je ineens die hele stad voor jezelf. Huizen, kroegen, winkels allemaal voor het uitkiezen. Waar zou je dan gaan wonen?’

Hij heeft weinig bedenktijd nodig en wijst aan. ‘Die, die met dat balkon. Die vind ik leuk.’ Ik loop naar een vrijstaand huis van drie verdiepingen. ‘Deze?’ Hij knikt. Een huis met schuin dak en dakkapel, een mooie voortuin, een laag houten tuinhek. Achter een groot raam zijn saxofoons en violen ter grootte van een lucifer uitgestald. ‘Muziekhandel’ staat er op de gevel. Boven de winkel het woongedeelte. Tussen de middag geurt het er vast naar de warme maaltijd.

Twee weken later zijn we terug in zijn straat. Ditmaal voor een bezoek aan zijn jongere broer die schuin tegenover hem woont. Na afloop gaan we even bij Piet langs. Hij zit in zijn stoel tv te kijken. In de huiskamer is het modeldorp verdwenen, weggeborgen op zolder.

‘Familie Overdijk’ van Monica Overdijk (www.monicaoverdijk.nl) is tot 17 juni te zien in Amsterdam-West in de etalages van ‘Kunsttraject’ in de Dirk Hartoghstraat 41 en 45; Van Heemskerckstraat 42 en 46; Roggeveenstraat 109 en 165. Toegang vrij, dag en nacht te bezoeken.

Mail

Ferry Wieringa (1975) schrijft over ogenschijnlijk onbeduidende levens en plekken. In zijn verhalen spelen figuranten de hoofdrol en schuift de achtergrond naar het voorplan.

Monica Overdijk is beeldend kunstenaar. Ze heeft een sterke drang de wereld om zich heen te ordenen en te categoriseren. Door de werkelijkheid om te zetten in kunst krijgt ze er vat op.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
Lees meer
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen