Een tipje van de sluier van de roman van onze reisschrijver." /> Een tipje van de sluier van de roman van onze reisschrijver." />
Asset 14

Een rijk alleen

Niels Gerson Lohman schreef tussen april en oktober 2010 vreemde reisverhalen voor hard//hoofd. Het laatste deel verscheen nooit, omdat Lohman het land halsoverkop moest verlaten na een conflict met drie Joegoslavische casinohouders. Hij had daardoor wel de tijd om te werken aan zijn debuutroman, waar de reisverhalen ook in verwerkt zijn. Het boek zal 'Een rijk alleen' heten en komt in februari 2012 uit bij uitgeverij Nijgh & van Ditmar. Wij presenteren met gepaste trots een voorpublicatie uit dat werk. Vanavond zal Niels namens hard//hoofd voorlezen tijdens het Late Night Café in het Concertgebouw in Amsterdam (zie kader).

Context: Mos Lupin zit met zijn vader, Alexander Lupin, op het terras.

[...]

Alexander loopt naar zijn terras. Hij draagt een veel te grote paarse pullover, de rafelige mouwen hangen ver over zijn handen, waardoor het lijkt alsof de plastic tasjes met oude kranten die hij vasthoudt gigantische wanten zijn. Op de hoek van de Prinsenstraat en de Prinsengracht stopt hij en kijkt op. Een motor rijdt voorbij, die hij boos nakijkt. Alexander houdt niet van grote auto’s en motors. Er stond een keer een groot stuk van hem in de krant, waarin hij pleit voor kleinere autootjes. Op de foto zit hij sympathiek lachend op een amsterdammertje, in een pak met een flinterdun dasje, alsof er een briefopener om zijn nek hangt. Dat moet tien jaar geleden zijn.

Ik denk aan het kleine witte autootje. Het staat hier ergens op de grachten, al jaren. Soms leent iemand het, parkeert het een straatje verder en laat als bedankje een paar lege biertjes of een condoom op de achterbank achter. Ik wil dat autootje nog steeds een keer optillen.

Alexander steekt de straat over en ik zie dat hij pantoffels draagt. Voor het terras van de Twee Prinsen blijft hij staan. De mevrouw aan het eerste tafeltje zit de krant te lezen. Alexander zegt gedecideerd, maar luid, veel te luid: ‘Pardon mevrouw, dat is mijn krant’ en prikt met zijn wijsvinger in de krant. De mevrouw, die een toerist blijkt te zijn, geeft hem de krant. Alexander stopt de krant in één van zijn tasjes. Dan kijkt hij naar de tafeltjes op het terras en weer naar de mevrouw en zegt: ‘Pardon mevrouw. Dat is mijn tafeltje’. Ik besluit in te grijpen en wuif naar Alexander.

‘Vandaag zitten we hier, Alexander!’ Als hij zich eenmaal een weg heeft gebaand tussen de tafeltjes, kijkt hij nog even om naar de beledigde toerist en zegt verongelijkt tegen mij: ‘Maar normaal zit ik daar’.

We bestellen tomatensap, thee, ossenworst en een biertje.

Alexander mag hier alleen nog zitten als ik erbij ben en de rekening meteen betaal. In het eerste café, waar hij zo van hield, maar dat hij nu haat, mag hij niet meer komen. Niet zozeer omdat hij te vaak de rekening niet kon betalen, maar omdat hij elke dag de leestafel kwam bezetten. Er dronken journalisten met grijze pakken, kunstenaars en muzikanten. In het tweede café, aan de overkant van de straat, kwamen alleen toeristen, zoals hier. Daarom moest hij er weg: het tafeltje, waar hij de hele dag zat, bracht niet genoeg op. Eerst dronk hij genoeg biertjes, maar later dronk hij precies één biertje per uur en dat was niet genoeg om een krantengier van een tafeltje te voorzien. In dit café, waar ze aardiger zijn, gaat het ze vooral om de rekening, want die moet dagelijks betaald worden en dat vindt Alexander belachelijk. Ik vraag me af hoe lang hij hier zal mogen komen. In dit café zitten vreemde, vaak dezelfde mensen, zoals Anneke, het vriendinnetje van Alexander, die een proefschrift heeft geschreven en soms opeens hard moet huilen, of de nare man met een witte baard die op slippers langs schuifelt, bij het tafeltje van Alexander blijft staan en verwachtingsvol aan hem vraagt of het wel slecht met hem gaat.

Bij de thee komt een speculaasje, dat ik Alexander dankbaar overhandig. Hij knikt en bedankt mij beleefd. We zijn allebei gesteld op rituelen. We delen de ossenworst, waarbij chili-saus komt, want de mosterd is op, en vinden het maar niks. In details vieren we onze band.

Alexander geeft vanavond een verjaardagsfeest in een ruimte hier in de buurt. We gaan de boel eerst inspecteren. Ik ben al eens in die ruimte geweest voor een schoolfeest. Er hangen maskers aan die muur met kleine tralies op de plek waar de mond zou moeten zitten, maar dat lijkt Alexander niets uit te maken, want de ruimte is om de hoek en goedkoop, maar hij vindt vooral dat om de hoek al goed genoeg en geld begrijp hij al heel lang niet meer. Ik heb zijn oude platen en opnamen opgenomen en op een cd gebrand, want ik ga dj-en. In het dj-hokje staan allemaal trance-platen die ik ga proberen te mengen met de blues van Alexander. Hij wil geen cadeautjes, maar geld om het feest te kunnen betalen. Daarvoor zal ik een schoenendoos versieren met Laurel & Hardy plaatjes, de enige helden die hij nog herkent.

De grachten zijn alles voor Alexander. Het is alsof ‘de grachten’ een serie heertjes is waar Alexander zich bij heeft geschaard. Hij hoeft alleen nog de dingen aan hem voorbij te laten gaan, als een monument. Iedereen is welkom. Soms schuift er iemand bij hem aan, hij knikt ze beleefd toe. Het maakt niet uit of hij ze kent, want Alexander is altijd beleefd, hij geeft iedereen een handje. Zijn huis bestaat voornamelijk uit ongeopende brieven die tafels en kantoorstoelen begraven. Vroeger zat er iemand aan die tafels en op die stoelen, maar nu liggen er brieven te wachten tot iemand ze opent met de briefopener die Beer en ik als zwaard gebruikten. De brieven hebben inmiddels bonte kleuren, reclamepost, ze zijn allang niet belangrijk meer. Door het hele huis staan flesjes Odol mondverfrisser als kleine wachtertjes opgesteld, want Alexander koopt elke week een flesje. Volgens mij heeft hij nooit echt bij iemand gehoord, meer bij plekken. Als hij een feestje gaf, dan hoorde hij meer bij het feestje dan bij de gasten. Als er muziek was, dan speelde hij trompet. Hij heeft nooit in het publiek gestaan. Wanneer het feest groot genoeg was, dan maakte hij voor de gelegenheid een krant. Hij deed alles om erbij te horen, zonder mee te hoeven doen. Nu hij Alzheimer heeft, hoort hij bij de grachten.

Ik vraag Alexander wat hij zo fijn vindt aan de grachten. Hij knikt naar de bomen langs het water, alsof hij ze boom voor boom begroet. ‘Hier is alles. Iedereen weet me hier te vinden.’ Daar heeft hij gelijk in.

[...]

Entree

Gedurende het hele jaar zal hard//hoofd in het kader van zogenoemde Late Night Café's samenwerken met Entrée.

De zes edities van het Late Night Café zijn elk gekoppeld aan een eigen thema. Elke editie wordt aan twee van onze redactieleden de opdracht gegeven een bijdrage te leveren, geïnspireerd op het thema van de betreffende avond. Het resultaat hiervan verschijnt op onze website en zal op de Late Night's eveneens onderdeel uitmaken van het programma.

Op 17 juni, de laatste keer dit seizoen, is het thema 'En Route' en zullen redacteuren Niels Gerson Lohman en Rutger Lemm in een voorleeshoekje een 'verhaaltje voor het slapen gaan' vertellen.

 

 

Mail

Niels Gerson Lohman

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen