Ze doen 'm weg, omdat zij er té relaxed van wordt." /> Ze doen 'm weg, omdat zij er té relaxed van wordt." />
Asset 14

De relaxstoel

De man die opendoet laat een brede glimlach zien. “Welkom.” Hij spreidt zijn armen in het smalle gangetje: “Kom binnen.”
Het huis ruikt naar sigaretten en hond. Ik hoor het dier al: zijn staart slaat tegen de deur naar de woonkamer. “Rustig!” roept de man. Ik sluit de voordeur en geef hem een hand. “Hang je jas maar op hoor,” zegt hij.
Ik kijk hem vragend aan. “Je hebt toch wel tijd voor koffie of thee? We hebben ook koekjes...” Ik werp een blik op mijn horloge, frons even en beaam dan: “Ja hoor, één koffietje kan wel.” De man kijkt me verheugd aan.

In de woonkamer ontmoet ik de vrouw die ik aan de telefoon had. “Kom wanneer je wilt, het staat maar in de weg,” zei ze. “Vanmiddag?” opperde ik. Vanmiddag was prima.

Nu zit ze op een hoekje van de bank, haar blik gericht op de relaxstoel, die midden in de kamer staat. Ernaast een kerstboom die z’n beste tijd gehad heeft. Ze staat niet op om mij een hand te geven. Terwijl ik naar de bank loop, de hond cirkelt blij om me heen, probeert ze de relaxstoel niet uit het oog te verliezen. Mijn handdruk beantwoordt ze slapjes. Haar ogen kijken dof langs me heen. “Mijn vrouw heeft er wat moeite mee,” verklaart de man, “ga zitten.” Als ik op de andere hoek van de bank plaatsneem zegt de vrouw, tegen niemand in het bijzonder: “Ik wil er wel van af hoor... Het is alleen niet makkelijk, het ding is, hoe zeg je dat...” De man vult aan: “Verslavend, is het.”
“Verslavend?” ik kijk naar de lelijke stoel.
De vrouw knikt hevig van ja: “Ja, beter dat je dat meteen weet...”
“U zat er graag in?” informeer ik.
Als antwoord staakt ze haar knikken en zet ze een hevig hoofdschudden in: “Ik kwam er niet meer uit...”

De man heeft het koffiezetapparaat aan de praat gebracht en komt terug naar de kamer. Hij buigt zich langzaam richting de stekkerdoos achter de kerstboom. “Zo,” zegt hij tevreden, terwijl hij de kerstverlichting bekijkt, “een beetje gezelligheid kan geen kwaad.” De vrouw schudt nog steeds van nee. “Neem maar een peukie,” probeert de man. Hij houdt het ding voor haar en als ze niet reageert steekt hij ‘m aan en stopt ‘m in haar mond. Het hoofdschudden stopt.

De man haalt zijn schouders op naar mij: “Kom me maar effetjes helpen in de keuken.” Ik loop achter hem aan. De vrouw blijft de relaxstoel in de gaten houden.
In de keuken opent de man traag een keukenkastje, om er drie koffiekopjes uit te halen. Zijn hand trilt een beetje. “Suiker?” “Nee, bedankt.” Hij wacht een moment en zegt dan, zachtjes: “Het was niet goed voor haar, die stoel...” Zijn blik zakt richting zijn handen. “Ik kreeg haar er niet uit, ze werd er té rustig van, als het ware... Normaal is ze heel actief, begrijp je?” Hij reikt me twee kopjes aan.

“Wil je hem nog wel?” vraagt de vrouw verschrikt als we weer in de kamer staan.
“Ja, graag...” Het komt er met moeite uit. Die lelijke stoel, waar moet ik ‘m zetten? Maar ik heb het me voorgenomen, in 2011 zal ik rustiger worden, de stoel is slechts een middel. Ik denk aan alle dingen die ik voor elkaar zal krijgen, als ik maar rustiger werd.

De koffie zet ik op de salontafel. De man zit tegenover ons op een keukenstoel. Nu kijken we met z’n drieën naar de relaxstoel. We zwijgen. Ik pak mijn koffiekopje, de koffie is nog te heet. Ik denk aan de parkeermeter. De vrouw schraapt haar keel: “De koekjes?” vraagt ze, richting de stoel. “Oja!” De man steekt zijn rechterwijsvinger even in de lucht, staat op en loopt traag naar de keuken. We horen een kastje opengaan, een koektrommel op het aanrecht... “We kregen ‘m van Joost, dat is de oudste...” Ze wijst naar de ingelijste foto’s op de schoorsteenmantel. Ik blijf zitten. “Wil je 'm niet even... uitproberen?” “Graag”

Ik sta op van de bank en neem plaats naast de kerstboom. Een rode kerstbal ligt in splinters op de grond. De stoel voelt warm. “Leun maar even,” moedigt de vrouw me aan, haar blik strak op mij en de stoel gericht. Ik leg mijn armen op de zachte leuningen, en zink achterover tot ook mijn hoofd de stoel raakt. “Doe je schoenen maar uit hoor,” zegt de vrouw en ze wijst naar het voetenbankje. Als ik mijn schoenen op de grond heb gezet, reikt de man me ’n koekje aan. Ik leg mijn voeten op de voetenbank, vlij mijn rug en schouders zachtjes tegen de leuning. Mijn hoofd rust tegen de hoofdsteun. De omhelzing van groot goedaardig beest, zo voelt het. Ik eet het koekje en zucht: “Wauw." Terwijl ik mijn ogen sluit, hoor ik dat de vrouw een sigaret opsteekt. “Zie je wel?” zegt ze.

Als ik wakker schrik is de kamer donker. Mijn koffie staat onaangeroerd op tafel. Ik ben alleen, op de hond na. Mijn horloge geeft drie uur aan. Drie uur ’s nachts. De hond kijkt op, ik zie zijn ogen in het donker glimmen. Zachtjes trek ik mijn schoenen aan. Met moeite kom ik overeind uit de stoel. “Blijf,” fluister ik naar de hond. Op de gang vind ik mijn jas. De kapstok maakt herrie. Ik hoor voetstappen de trap afkomen. Met de jas over mijn arm ga ik naar buiten, sla de deur dicht en ik ren, door de kou. Ik kijk niet achterom. De parkeerbon gooi ik weg met mijn goede voornemen.

Mail

Anna van Leeuwen is Hard//hoofd-redactielid, freelance kunstjournalist en schrijft korte verhalen. Ze zou graag een alpaca hebben voor op haar balkon. Alvast bedankt.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen