Asset 14

De lichtschakelaar in de badkamer is grijs

"Stilaan vergrijst het huis", schrijft Joyce. Haar vriend, kunstenaar Rinus van de Velde trekt zijn houtskoolsporen door de kamers. Speciaal voor de vergrijzingsdag een bijdrage van hen samen, met tekst van Joyce en tekeningen van Rinus.

In dit huis brengen wij de nachten door. Overdag trekt hij naar zijn atelier, daar verzint hij verhalen en tekent ze in houtskool op metersgrote canvassen. Hij maakt een scène met props en figuranten, fotografeert die en tekent. Per doek verzint hij een leven: als wetenschapper, sportheld, als schaakgrootmeester. Er zijn kunstcritici die zijn werk beter uitleggen, dat is niet mijn taak.
Maar na de arbeid komt hij hier, naar dit huis.
De lichtschakelaar in de badkamer is grijs. Eerst kon je de ellipsvormige ringen van een vingerafdruk nog zien. Die verdwenen ook weer na een schoonmaakbeurt. Nu helpt ook een schoonmaakbeurt niet meer. Met Cif misschien, maar dat vergeet ik iedere keer te kopen.
De poriën: opgevuld met koolstof. Soms denk ik een mee-eter te vinden, maar het is de houtskool die naar buiten stulpt. De delen van het lichaam die steeds bedekt blijven, steken af tegen armen, handen, nek, gezicht en het haar van carbon. Na het douchen geeft het vlees de suggestie van frisheid, dan bloost het zelfs. Maar geef het een halfuurtje en kijk: het warme water drijft al de diep opgeslagen houtskool met wat vertraging naar de oppervlakte. Nu is het lichaam omhuld door een grauwe schijn. In bed vergelijken we onze lichamen. Mijn vel is roze, ziet er zwak en week uit naast dat grijs. Op de muur boven het hoofdeinde plakt een vettige, donkere waas van het door carbon doordrenkte haar dat ertegen schuurt.

In september was er de expositie in Los Angeles. Het hotel waar we logeerden had een zwembad, een bar waar je voor acht dollar een glas wijn kon drinken en een bed met verblindend witte lakens.
Ik was vergeten hoe wit lakens konden zijn.
Aan het einde van die week in L.A., waar we zwommen in de oceaan en waar een hele week geen werk met houtskool was, enkel hamburgers en cocktails en veel te vriendelijke mensen en Mulholland Drive die minder raar was dan we ons hadden voorgesteld en een roze Franz West ergens langs Beverly Hills Boulevard, aan het einde van die week besloot hij: “Ik ben in geen jaren zo schoon geweest”.
Terug thuis dacht ik aan die maagdelijk witte hotellakens. Ik bekeek mijn grijze vodden en kocht een pakje zwarte Dylon textielverf. Dan moet het zo maar, dacht ik terwijl mijn beddengoed zwarte rondjes draaide in de wasmachine.
De lichtschakelaars. De deuren. De keukenkastjes. De gordijnen. Het snoer van de Mac. Stilaan vergrijst het huis, het parcours dat hij hier aflegt ligt almaar duidelijker vast.
Hier liggen we dan. Twee personages onder donkergrijze lakens, de scène is compleet.

RVDV01-0663
165 cm x 200 cm charcoal on canvas, 2012, courtesy Tim Van Laere Gallery

“I have not quite been myself since that wondrous night when I asked myself whether I was actually eating an ice-cream, or in fact creating a story about me doing so in doing it.”

RVDV01-0677
360 cm x 250 cm, charcoal on canvas, 2012, courtesy Galerie Zink

"Me and Conrad M. during one of our silent rehearsals with Xx Xxxxxx, our band in the becoming, surrounded by trash and bottles of a fictive whisky blend I have secretly created in the office, a huge mirror in front of us, in which we can’t stop glancing as we try to get our band’s attitude straight, and in which we both discover that we are playing out very different fantasies of rock ‘n roll life, which afterwards leads to heavy discussions over which image we have to project, fights that already cast a dark shadow over the band’s future before we have even played one single note."

RVDV01-0695
250cm x 370cm, charcoal on canvas, 2012, Courtesy Galerie Zink

“Self-portrait as a young Sir Isaac Newton, rendered as an eccentric hero who performs dangerous experiments on himself to force a breakthrough in the field of optics. (As a matter of fact, Newton once inserted a long, flat needle behind his eye just to see what the effect the distortion of his eyeball would have on his vision. According to his notebook ‘white, darke & coloured circles’ appeared.) So, as a young Newton, I am dripping drops of black and white paint onto my iris, hoping my sight itself will transform and I will move freely through some sort of action painting universe, a contemporary art galaxy, a cosmos of artistic vision. In that parallel black-and-white world, I am a pioneer of what one may call ‘optics of the self’, a field of study that focuses on how I am perceived and on what parameters define that perception. I have already discovered that the universe is a collection of all possible images. Its laws of nature are beautifully flexible and clear. The centre of gravity is the artist.”

RVDV01-0698
250 cm x 370 cm, charcoal on canvas, 2012, courtesy Tim Van Laere Gallery

“Self-portrait as a human being, almost classically baroque in style, in which I am surrounded by stuffed animals and animal parts — heads and tails — a nightmarish, transgressive image with an iconography mysterious to my well composed mind, an image you can read better than I can, possibly, as it came to me just before I dozed off in the afternoon, having worked for hours on end on yet another self-portrait and staring blankly at my collection of stuffed animals (god only knows why I have one, maybe just because they might be of use for a drawing), and to be honest didn’t make good sense at all when it came to me. Perhaps you will say it speaks of my vanity and its inherent aggression, Conrad, perhaps that I am but a docile servant to my mutilated drives, a fragile, schizophrenic slave to my desire for control (‘The dogs, Rinus, the dogs!’, I can hear you thinking already), that anything animal in me is dead and sculpted. But however readable it might be to you, it will never be exactly what you read in it. It will always be a well-balanced composition as well, dear Conrad, a good image, something you will never really get, will you?”

Mail

Joyce de Badts is Hard//hoofd-redactielid.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen