Het maakt niet uit dat Luna niet van mij houdt, maar van mijn neusvleugel. Zolang ik maar van Luna kan houden. " /> Het maakt niet uit dat Luna niet van mij houdt, maar van mijn neusvleugel. Zolang ik maar van Luna kan houden. " />
Asset 14

De idioot in het bad en de godin van de neusvleugels

-Niels reist verkleed als backpacker over de wereld. Voor Hardhoofd houdt hij een wat wazig dagboek bij. Tot nu toe was hij verdwaald op het betoverde eilandje Siquijor in de Filippijnen. Daar komt nu verandering in. Dit is deel 8 van zijn verslag, het vervolg op "Koning van de open deur".-

Japan is precies zoals ze zeggen. Soms zie je Chinezen, ze dringen voor. De Japanners zeggen dan: ‘kijk, dat zijn de Chinezen’. Ik heb mij goed ingelezen in Japan. Maar, in tegenstelling tot wat ze zeggen, is daar niet veel voor nodig. Heel goed ‘oishii’ (lekker) zeggen, daar gaat het om. En vaak. Vreten, knikken, opkijken en dan, verrukt, verbaasd: ‘oishii!’. ‘Sugoi’ (wow) is ook goed, als het niet om eten gaat. Maar in Japan gaat het altijd over eten, want Japan is precies zoals ze zeggen. Het helpt ook om een Japanse vriendin te hebben met een Japanse familie en Japanse trekken zoals een bijna perverse voorliefde voor ontzettend dikke katten. De katten in Japan behoren overigens tot de meest ongezellige katten ter wereld. Ze zijn wel dik, maar bij lange na niet dik genoeg.

We logeren in Zushi, een kustplaatsje in Kanagawa en Luna, de kat des huizes, heeft zojuist een deel van mijn neusvleugel eraf gekrabd. Vandaag heb ik gekookt voor een buslading Japanners, vrienden van de familie, en doe tevreden extra lang over het laatste restje afwas. Met name mijn mayonaise ging nergens over, maar dat maakte niet uit, want iedereen knikte en zei verrukt: ‘oishii!’. Sean, mijn nieuwe broertje van een familie die de mijne niet is, rent door het huis met zijn pijp die we samen in Yokohama gekocht hebben. Er gaat zeepsop in en er komen bellen uit. Straks gaan we met lego spelen, we zijn bezig aan een trein-vliegtuig-auto en mijn vriendinnetje mag niet meespelen, want lego is niet voor meisjes, vinden we.

Kon ik maar altijd in Japan blijven. Elke dag zou ik stipt om zes uur netjes in een rij voor een trein naar Tokyo staan te wachten. Doordeweeks zou ik op kantoor blijven slapen en naar de meest shockerende porno kijken. Dat is oké, want de porno in Japan is toch gecensureerd. Ik zou een meegaande Japanner zijn die stilletjes kettingrookt, ik zou elke dag harder werken en uiteindelijk mijzelf kunnen vergeten. Soms zou ik mijn vrouw streng manen om, net als ik, met meer geduld in de rij voor de trein te staan. Ja, fatsoenlijk zou ik zijn, de stormen in mijn bloed consequent uitgeblust met bakken arbeidsethos en rauwe sint jakobsschelpen.*

Mijn bad staat klaar, maar ik wil niet in bad, want dan komt Luna op de rand staan om de rest van mijn neusvleugel eraf te krabben. Luna trekt ‘s avonds langs de badranden van Zushi om neusvleugels te verzamelen alsof ze van marsepein gemaakt zijn. Zoals de Matamoros voorhuiden van Moren verzamelde, zo sprokkelt Luna neusvleugels. Het is een gevaarlijk beroep. Eerst hypnotiseert ze de spelende kinderen en hun badeentjes, tot ze uiteindelijk niet anders kunnen, dan hun hoofd langzaam zo dicht mogelijk naar de neus van Luna te brengen om de krab te ontvangen. Zelfs als ze eenmaal gekrabd zijn, maar hun neusvleugel nog bezitten, blijft Luna zitten, totdat de kinderen opnieuw hun neus aanbieden. Poezen kunnen dat, steeds maar weer het voordeel van de twijfel krijgen.

Ik ben geen kind met een badeend meer. Dit zou mij niet mogen gebeuren, maar ik kan ook niet opgeven. Het maakt niet uit dat Luna niet van mij houdt, maar van mijn neusvleugel. Zolang ik maar van Luna kan houden. Ze mag mijn neusvleugel hebben, die groeit vast wel weer terug, ik kneed er wel iets van marsepein of Play-Doh** voor in de plaats. Eigenlijk zou ik háár moeten krabben, maar dat doe ik niet, want ze is niet zoals ik, Luna zou wegrennen. In plaats daarvan vertel ik haar verhalen zonder eind. Dat ik op reis ben omdat ik soms droomde over plekken waar ik nooit ben geweest en sommige van die plekken tijdens de reis heb teruggevonden. Dat is niet waar, ik lieg, maar dat weet Luna niet. Ze kijkt me aan en zegt niets, want zo zijn katten, zij liegt ook in mijn gezicht. Dan heb ik niets meer te vertellen en probeer mijn badeend losjes te verdrinken; in bad is nooit zoveel te doen. Luna kijkt even naar de badeend die zich niet laat verdrinken en weer naar mij. Ik overweeg om haar mijn neusvleugel weer aan te bieden, maar ze springt van de badrand uit het raam, de nacht in, op jacht naar verse vleugels.

* Dat van die stormen in mijn bloed komt van Tolstoj, of Dostojevski. Maar dan is het iets met stormen baren. Maar ik weet niet meer welke, uit welk boek en kan het niet terugvinden, want google laat me in de steek.

** Wat onze generatie bindt: de teleurstellende smaak van Play-Doh

Mail

Niels Gerson Lohman

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen