Asset 14

Een goede morgen

Ik word wakker met tintelende tenen. Dat gevoel meen ik in vroegere tijden vaker te hebben ervaren, het gevoel dat de dag letterlijk voor mijn voeten ligt en ik er alleen nog maar in hoef te stappen. Tegenwoordig ontwaak ik steevast met het idee dat mijn voeten en de dag zich in parallelle universa bevinden; pas tegen het eind van de middag kunnen ze enigszins synchroon gaan lopen. Waarom vandaag het gevoel is teruggekeerd weet ik niet. Misschien is een nieuwe levensfase aangebroken, misschien heb ik eindelijk eens fatsoenlijk weten uit te slapen. Ik zal zo op de klok van mijn telefoon kijken om te zien of dat laatste het geval is, maar het aanzetten van het toestel stel ik nog even uit. Voordat de buitenwereld zich via piepjes mijn dag binnendringt, wil ik er eerst nog even met alleen mezelf in kunnen toeven. Ik neem een hete douche, al aria's zingend die ik ter plekke verzin en mezelf grondiger schrobbend dan ik in weken gedaan heb. Ach, wat zal dat kopje koffie zo hemels smaken! Ik zet de douche uit en zoek in de met stoom gevulde ruimte naar iets om mij mee af te drogen. Ik bedenk dat alles in de was zit, maar in een doos op de gang moeten nog wat schone handdoekjes liggen. Hoe zo’n laatste verhuisdoos het voor elkaar krijgt nooit uitgepakt te worden, is een van de grotere mysteriën der mensheid. Mijn aria verder zingend betreed ik de gemeenschappelijke gang. Ik zie een blender, twee cd-rekjes en het spel Wie is het?. Die handdoeken had ik blijkbaar toch al opgeborgen, dan moeten ze dus in de la onder mijn bed liggen. Pas wanneer ik met mijn natte hand tegen de deur duw begrijp ik dat dat ik mezelf heb buitengesloten.

Het oude schoolgebouw waarin ik nu ruim vier maanden verblijf is nog een bijzonder groot raadsel voor mij. Op deze gang ben ik nooit iemand tegengekomen, dus ik ga ervan uit dat er niemand naast mij woont. Toch staat het er vol met meubels, dozen, vuilniszakken en klapstoelen. Wel heb ik mijn onderbuurman tweemaal ontmoet. Eerst omdat hij kwam klagen over feestgedruis. Toen ik de volgende dag een overgebleven fles wijn langs wilde brengen om het goed te maken, kon ik zijn appartement nergens vinden. Ik begon me af te vragen of ik mij deze man niet had ingebeeld en maakte kabaal om de fantoom uit zijn tent te lokken. Dit bleek te werken. De tweede keer dat hij voor mijn deur verscheen, legde hij uit dat om in de gang recht onder mij te komen, je een ingang moet nemen in een andere straat. Dit pand is een labyrint.

een-goede-morgen-hh

Hoe lang ik op het klapstoeltje zit weet ik niet, maar inmiddels ben ik volledig opgedroogd. Voor het geval er toch nog onverwacht mensen zullen passeren, heb ik de doos Wie is het? op mijn schoot gelegd. Daarmee zijn in ieder geval de edele delen aan het directe zicht onttrokken. Mijn tenen tintelen nog steeds een beetje, maar langzaam begint de neteligheid van deze situatie tot mij door te dringen. Ik heb nog steeds geen enkel idee hoe laat het eigenlijk is. Wel weet ik dat het woensdag is en ik om twaalf uur aan de andere kant van de stad moet zijn om mijn dochter van school te halen. Alles wat ik bezit — zoals fietssleutels, OV-kaart, portemonnee en telefoon — ligt een drietal meters van mij verwijderd, maar is onbereikbaar ver weg. Ik kan nog heel lang hier poedelnaakt met dit bordspel blijven zitten — als een eenzame nudist in eeuwige afwachting van een tegenspeler — maar er dient actie ondernomen te worden. Verdomme, wat heb ik trek in een bakkie.

Het is nog best lastig je lichaam gedempt tegen een deur te werpen. Ik wil voorkomen dat mensen gealarmeerd raken en gaan inspecteren wat hier aan de hand is. En behalve de onderbuurman — van wie ik niet zo goed weet of hij wel het beste met mij voor heeft — weet niemand hier wie ik ben. Beneden hangt een briefje dat we de buitendeur goed achter ons moeten sluiten, aangezien junks, zwervers en gekken de nacht maar al te graag in ons gangenstelsel doorbrengen. Voor een junk ben ik te dik, voor een zwerver ruik ik momenteel te fris, maar wie mij hier aantreft zou best kunnen vermoeden een gek in het vizier te hebben.

Aan de andere kant van de gang ontdek ik vuilniszakken met kleren erin. Niet wetend of de ex-drager van deze kledij zich aan de andere kant van een deur bevindt, kijk ik ze zo vluchtig mogelijk een voor een door. De outfit die ik uiteindelijk bij elkaar grabbel bestaat uit een boxershort vol gaten, een versleten ribfluwelen broek die bijna een halve meter opgestroopt moet worden, een haast fluorescerend roze hoodie en een paar teenslippers vol vreemde vlekken. Nu kan ik ieder geval naar buiten toe, sprinten naar school en op de terugweg een slotenmaker aanspreken. De zon schijnt fel door de schuine ramen, misschien is het al middag en probeert de juf al geruime tijd een vader te bereiken wiens telefoon uitstaat.

Met een zo luchtig mogelijke tred probeer ik het huis door te lopen, maar een intense jeuk maakt zich van mijn lichaam meester. Het voelt alsof er kleine beestjes door de hoodie marcheren. Wanneer ik een trap afdaal zie ik iemand naar boven komen.
‘Sebastiaan!’ zegt de jongen.
Ik wil zeggen dat ik Sebastiaan niet ben, maar bedenk net op tijd dat het misschien verstandiger is dit mee te spelen.
‘Lang niet meer gezien,’ improviseer ik.
‘Ja man, je ziet er slecht uit. Wat is er met je gebeurd?’ Hij kijkt me aan alsof ik te heet gewassen ben.
‘Ik heb mezelf buitengesloten.’ Het is mijn mond uit voor ik er erg in heb.
‘Maar je weet toch dat ik een sleutel heb man! Kom, loop mee.’
Eerst volg ik de jongen naar zijn woning, waar hij lange tijd verschillende lades uitgraaft. Daarna volg ik hem naar mijn eigen gang, naar de deur tegenover de vuilniszakken. Blijkbaar wonen hier dus echt mensen.
‘Ik moet er helaas meteen vandoor, Sebas, maar ik ga je zien,’ zegt de jongen en hij wandelt weer weg.

Manisch krabbend loop ik het huis door, op zoek naar een klok. Uiteindelijk zie ik de cijfertjes op de magnetron. Goddank, het is half elf, dan heb ik nog even de tijd om een plan te bedenken. Eerst maar een kopje koffie maken; dit is natuurlijk allemaal zo gelopen omdat er nog geen cafeïne in mijn lijf zat. Terwijl ik een mentale notitie maak om nooit meer de douche in te stappen zonder eerst koffie te hebben gedronken, doorzoek ik de keukenkastjes, vind een pak bonen, maal deze in een apparaat dat ik op het aanrecht aantref, vul de percolator die op het gasfornuis staat en hoor dan sleutels de deur opendraaien. Of ik nou wel of niet moet hopen dat Sebastiaan deze dag eveneens met tintelende tenen begonnen is, is iets wat ik even echt niet weet.
--

Meer lezen van Kasper? Zijn boek En toen kwam Annika ligt nu in de boekhandel!

P.S. Geniet jij met enige regelmaat van onze artikelen? Overweeg dan om ons te steunen. Hard//hoofd heeft het hard nodig.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Jesse Strikwerda is illustrator en één van de drie winnnaars van de Fiep Westendorp stimuleringsprijs 2015.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen