Asset 14

Blote knieën

Blote knieën

Elske van Lonkhuyzen is getrouwd in een korte broek, wil begraven worden in een korte broek en vermoedt dat ze is geboren in een korte broek (al zegt haar moeder van niet). In deze zomerrubriek trekt ze elke week een korte broek uit haar kast en vertelt er een verhaal bij.

Mijn oom Bram ging trouwen met een meisje dat Jenny heette. Het feest zou plaatsvinden in het zalencentrum van een dorp verderop en de ceremoniemeester meldde met nadruk dat er ruimte zou zijn voor stukjes. Traditiegetrouw schreven wij als familie een lied voor het bruidspaar/de jarige/de gepensioneerde. Of beter: wij schreven nieuwe coupletten op de melodie van een bestaand lied dat iedereen makkelijk mee kon zingen. Daar maakten we ons absoluut niet makkelijk vanaf. We schreven al snel zo’n zestien tot twintig coupletten, die we op een A4’tje afdrukten zodat alle bezoekers uit volle borst mee konden zingen. Daarbij wilde nog weleens iets misgaan met de beklemtoning; aan het einde van de regel bleven niet zelden een paar lettergrepen over.

Op de avond dat we bij elkaar kwamen om het trouwlied te schrijven, zei mijn tante Carmen bezorgd dat Jenny’s familie heel creatief was en zeker met leuke stukjes zou komen. Ze drukte haar sigaret uit in het koperen asbakje op tafel en stak direct een nieuwe op.
‘We kunnen niet aankomen met maar één act,’ zei ze, ‘dan is het hele feest uit balans.’
We keken elkaar onzeker aan. Normaal gesproken was het Bram die nu met een oplossing kwam.
‘We kunnen deze act ook wat upgraden,’ opperde mijn moeder. ‘Dan zingen we niet gewoon, maar máken we er echt iets van.’
Er werd instemmend gemompeld.
‘Op de bonte avond van mijn voetbalclub hebben de jongens van het derde weleens een lied gezongen met hun knieën,’ zei mijn neef Leo. Ook hij stak een sigaret op. Op mijn ouders na rookte de hele familie stevig.
‘Ze hadden gezichtjes op hun knieën getekend en stonden op het podium achter een doek. Hun benen hadden een soort jurkjes aan, met armen aan draadjes die je met je handen kon laten bewegen, zoals bij een marionet. Omdat alleen hun onderbenen te zien waren, leek het of er een koor van dwergjes stond te zingen. Het was erg leuk.’
‘Kun jij nog aan die jurkjes komen?’ vroeg Carmen. ‘Want ik zie het niet zitten om zoiets zelf te maken.’
Leo dacht van wel.

Iedereen stak tevreden een volgende sigaret op, waarna we de onderwerpen voor het lied verdeelden en ijverig begonnen te schrijven. Over Brams geboorte op een gure winternacht, Brams beste vriend op de lagere school, Bram die niet studeerde voor zijn tentamens, Bram die van de hooizolder viel, Brams eerste keer op de tractor, Bram die stage liep in Duitsland, Brams eerste liefje, Brams tweede liefje, Brams derde liefje, Brams overwinning op een volleybaltoernooi, de ontmoeting met Jenny, de overname van de boerderij, en wensen voor de toekomst.

We overtroffen onszelf en schreven drieëntwintig coupletten die tante Riet op haar computer beloofde uit te typen en te printen. Mijn vader bedacht er op weg naar huis in de auto spontaan nog een vier- en vijfentwintigste couplet bij, die hij haar thuis door de telefoon dicteerde.

De trouwdag brak aan. Over Jenny’s gezin was geen woord teveel gezegd. Haar broer, zus, zwager en schoonzus hadden vier verschillende stukjes voorbereid: een sketch waarin ze Bram en Jenny feilloos typeerden, een quiz waar de hele zaal aan mocht meedoen en die zorgde voor de nodige hilariteit, een kleine foto-expo in de hal en een zelfgecomponeerd lied dat ze gezamenlijk uitvoerden en waar Jenny met lange uithalen om moest huilen. Bram klopte haar onhandig op de rug. Jenny’s vader sloot af met een bevlogen, humoristische toespraak.

Daarna waren wij. Bij aankomst bleek dat de zaal geen podium had, zodat het in allerijl schoongemaakte stuk grijs landbouwzeil dat we voor ons bovenlichaam hielden, het enige was dat de meeste mensen zagen. Alleen het bruidspaar en het handjevol andere mensen op de eerste rij konden de poppetjes zien die we van onze onderbenen gemaakt hadden. De gestifte gezichtjes op sommige knieën begonnen al een beetje uit te lopen.

Oma deelde de A4’tjes met de liedtekst uit en oom John zette de cd waarop het lied stond aan. Ik had hem nog nooit in een korte broek gezien. Hij had witte, vlezige kuiten waar de kleine poppenkostuumpjes strak omheen spanden. Het was warm achter het zeil en ik vermoedde dat we voor de mensen in de zaal niet goed te verstaan waren. We bewogen wat met de armen van de poppetjes, maar aan alles was te merken dat de stemming er niet echt in zat. De vijfentwintig coupletten duurden eindeloos lang; we moesten er de cd een tweede keer voor aanzetten. Ik gluurde voorzichtig om het zeil en zag hoe mensen her en der een gaap verstopten in hun wang. Iemand scheurde een hoekje van zijn A4’tje af en rolde er zijn kauwgom in. Jenny’s gezinsleden stonden wat terzijde en keken met een flauw glimlachje toe.

Daarna gleed mijn blik naar Bram. Hij zat pal vooraan, een beetje onderuitgezakt en grijnsde geamuseerd. Toen we bij het couplet over de toekomst aanbelandden, dacht ik toch te zien – al weet ik het niet zeker – dat zijn adamsappel even trilde.

Mail

Elske van Lonkhuyzen (1984) schrijft geestige, ontroerende verhalen die het absurde met het alledaagse combineren. Haar werk verscheen onder andere in de volkskrant en ze heeft een zwak voor oude mensen. www.wodkanademosterd.com

Bram Dirven

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
Lees meer
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen