Deprecated: Required parameter $apivalid follows optional parameter $idform in /home/hardhoof/staging.hardhoofd.com/releases/20230109225758/public/content/plugins/contact-form-7-mailchimp-extension/lib/find.php on line 295

Deprecated: Required parameter $id_or_email follows optional parameter $avatar in /home/hardhoof/staging.hardhoofd.com/releases/20230109225758/public/content/themes/hardhoofd6/functions.php on line 370
Hard//hoofd - Bel na 18 uur Een nieuw verhaal van Anna! “Vang ze, en we laten jou gaan.”" /> Een nieuw verhaal van Anna! “Vang ze, en we laten jou gaan.”" />
Asset 14

Bel na 18 uur

◊Boekjes

AH-Verhalen gebundeld!


De verhalen van Anna van Leeuwen zijn naar aanleiding van onze Voordekunst-tentoonstelling in galerie Artpocalypse Collective gebundeld en vormgegeven door onze beeldredacteur Wouter van der Vegt. Deze beperkte uitgave is te koop voor slechts 12,50! Ben je fan van Anna's verhalen? Stuur een mailtje naar redactie@hardhoofd.com met je naam en adres en het zal spoedig jouw kant op komen!

Anna van Leeuwen schrijft dit seizoen weer elke maand een kort verhaal aan de hand van een oproep in de Albert Heijn. Doe je mee? Mail haar een duidelijke foto van een bijzondere oproep en wie weet verwerkt zij hem in een van haar verhalen.

Pas als Henk de voordeur achter haar sluit, realiseert Marlies zich dat het waarschijnlijk verstandig geweest was iemand te laten weten dat ze vanavond op geheime missie is. Het halletje is donker en ruikt vagelijk naar natte hond en/of vieze vaatdoekjes.

Op de trap laat Henk haar voor gaan. “We gaan naar de tweede,” sommeert hij. In haar jaszak hoort ze haar telefoon piepen om een zwakke batterij. Op de tweede verdieping brandt licht. Marlies bekijkt de drie deuren die glimmen zoals kunststof nieuwbouwdeuren graag doen. “We gaan naar links,” zegt Henk. Marlies heeft het warm, maar ze is blij dat ze haar jas aan heeft. Dat bevestigt dat deze verkoop kort en zakelijk zal zijn. Het liefst had ze ook de voordeur open gelaten en de auto stationair laten draaien, maar het is haar inmiddels wel duidelijk dat zij hier niet de regie voert.

Het kamertje dat ze betreden aan de straatkant van het huis, met uitzicht op huizen identiek aan de blokkendoos waar zij in staat, is gevuld met het felle tl-schijnsel dat bij aquaria hoort. Ze telt drie aquaria en ook twee terraria: de een half gevuld met zaagsel, de ander met zand. De bijbehorende dieren ziet ze niet en dat hoeft ook niet, want op de kruipende glibberige beesten die je in zo’n hok kunt verwachten heeft Marlies het niet. Ook niet op vissen overigens, zij is hier slechts om Thomas aan te tonen dat niets menselijks haar vreemd is en heus niet alles wat hun huis levend betreedt een wisse dood tegemoet gaat, zoals het de planten van hun housewarming is vergaan. “Jij hebt echt niks verzorgends,” klaagde hij en als het haar zestig euro kost om het tegendeel te bewijzen, lijkt dat haar een koopje.

Henk heeft wel oog voor de terraria, hurkt tussen het exemplaar met zaagsel en het exemplaar met zand en tikt op de ruiten terwijl hij als een volleerd kinderlokker lispelt: “Kom eens dan! Kom eens dan!”
“Welke is het?” onderbreekt Marlies zijn tête-à-tête met een of ander stuk onderkruipsel – ze kijkt liever niet – “Welk aquarium wilt u kwijt?”

“Allemaal...” zucht Henk, zonder zijn blik af te wenden. “We zijn verknocht aan deze beesies, zie je?” Marlies bekijkt de terraria: “Nee, ik zie ze niet...” antwoordt ze naar eerlijkheid.

“Ik snap er niks van,” zegt Henk ongerust, “misschien heeft mijn vrouw ze beneden... Neem de rechter maar mee, de visjes moet je er zelf uitvissen, ik zal even wat spullen voor je pakken.”

Henk laat haar alleen in het krappe helverlichte kamertje en komt na wat gerommel in de kamer ernaast terug met een stuk tuinslang, een emmer, een visnetje en een paar plastic zakjes. “Zo lukt dat wel, hier staan wat jampotjes,” zegt hij alvast in een poging haar twijfel weg te nemen. Als hij ziet hoe Marlies haar wenkbrauwen ongelovig heeft opgetrokken zegt hij: “Kom op, vijftig euro, we willen er echt van af. Die beesies hebben meer ruimte nodig.” Haar telefoon bliept een tweede keer. “Goed,” zegt ze. Henk laat haar weer alleen.

De vissen, het zijn er een stuk of acht, lijken haar aanwezigheid niet op te merken. “Goed, daar gaan we...” fluistert ze zachtjes naar hun domme vissenkoppen. Hoe ze het aquarium zou aantreffen, daar heeft ze niet echt over nagedacht. Dat ze moet gaan vissen heeft ze zeker niet verwacht. Met een van de jampotjes schept ze wat water uit het aquarium. Vervolgens steekt ze het schepnetje onder water. De vissen duiken gauw weg. Beneden slaat iemand de deur van de woonkamer met een klap dicht en even denkt ze dat ze een vrouw hoort huilen of schreeuwen of allebei. Een keihard gebonk van voeten met haast op de trap volgt, één moment verschijnt Henks bezwete gezicht in de deuropening, het volgende moment sluit hij de deur met een knal, zegt “Sorry” en draait de sleutel vanaf de gang in het slot om. Van schrik laat Marlies de jampot vallen, het glas stuitert op de blauwe vloerbedekking en het water vormt een grote donkerblauwe vlek. “Wat doe je? Is dit een grap?” vraagt ze.

“Het spijt me,” zegt Henk. Ze hoort meer voetstappen de trap op komen. “Mijn vrouw heeft ze niet, we denken dat ze zijn ontsnapt. Zij denkt dat jij ze hebt laten ontsnappen.”
“Dat ik wat? Wat heb ik laten ontsnappen?”

“O, dus je geeft het toe?!” klinkt een radeloze vrouwenstem aan de andere kant van de deur. Marlies kijkt de kamer rond. Het schepnetje heeft ze nog steeds in haar hand. Het voelt alsof haar benen aan de vloerbedekking zijn vastgeplakt. Er kriebelt iets in haar nek. Voorzichtig durft ze met haar linkerhand te voelen. Het is haar sjaal. Ze hoort haar hartslag tekeergaan en haar ademhaling is onvast, onrustig. Angstig tast ze de muren af met haar ogen, al weet ze niet waar ze naar zoekt.

Met een onvaste stem probeert ze te onderhandelen met Henk en zijn vrouw: “Wat willen jullie van mij?” Daar is al over nagedacht, meteen antwoordt de vrouwenstem: “Vang ze, en we laten jou gaan.”
Henk voegt ongevraagd toe: “Het aquarium mag je houden.”

“Ik hoef het niet, ik wil hieruit!” Marlies schrikt van haar eigen stem, die zo hoog klinkt dat ze zichzelf amper herkent. Haar telefoon bliept voor de derde en laatste keer.

“Pas op waar je je voeten neerzet!” roept de vrouw.

“Rot op, ik durf me amper te bewegen!”

“Het is niet nodig te gaan schreeuwen!” schreeuwt Henk.

Uit haar ooghoek ziet Marlies nu iets bewegen, bij het gordijn, ze weet het zeker. Ze hoort hoe het via de muur en de centrale verwarming naar de vloer kruipt en met een doffe klap landt. Ze doet twee stappen van de muur af, haar billen raken de deur en ze staat nu recht tegenover de tafel waarop de twee terraria staan. Op de gang hoort ze de gedempte stemmen van Henk en zijn vrouw. Ze ruziën.

Langzaam zakt ze door haar knieën op haar hurken. Het duurt even voor haar ogen aan de duisternis onder de tafel gewend zijn, dan ziet ze de glinstering van twee donkere ogen, op een paar decimeter van de grond. Dit beesie is groter dan ze had verwacht.

“Fuck,” zegt ze hardop. En als het dier niet reageert, fluistert ze: “Kom eens dan, kom eens dan.” Ze probeert de kinderachtige toon van Henk te imiteren. Heel even lukt het haar zichzelf wijs te maken dat ze een kat lokt, een lief, zacht dier. Haar hand, de hand met aan de ringvinger de verlovingsring die ze van Thomas kreeg legt ze zachtjes voor zich op het tapijt en ze tokkelt op de vloerbedekking. “Kom eens dan?” vraagt ze nog eens. Een kleverige roze massa schiet op haar arm af en voor ze haar hand heeft kunnen terugtrekken, wordt haar hele lichaam naar voren onder de tafel getrokken. De bijtende pijn die ze in haar onderarm voelde verspreidt zich, alsof het beest nu overal is, ze voelt hoe haar rechter grote teen er afgescheurd wordt en uit haar rechter dijbeen neemt iemand een grote hap. Schreeuwend schopt Marlies om zich heen. Vlak voor ze haar bewustzijn verliest, hoort ze Henk in zijn liefste stemmetje zeggen: “Goed zo, eet maar lekker op beesies.”

Mail

Anna van Leeuwen is Hard//hoofd-redactielid, freelance kunstjournalist en schrijft korte verhalen. Ze zou graag een alpaca hebben voor op haar balkon. Alvast bedankt.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen