Het is alweer een tijdje november en dat betekent voor mij maar één ding: alle leuke plekjes in de stad krioelen weer van de mannen met snorren. In november laten veel mannen namelijk hun snor staan om geld op te halen en bewustzijn te creëren voor prostaatkanker. Als ik eerlijk ben is het niet dit nobele doel waar mijn hart een sprongetje voor maakt. Het gaat me om die heerlijke baard op de bovenlip.
Al vanaf jongs af aan ben ik gefascineerd door snorren. Het begon allemaal bij een merkwaardige man die in mijn buurt woonde toen ik nog maar een jaar of drie oud was. Deze fijne heer had een werkelijk epische snor die à la Friedrich Nietzsche zijn halve gezicht vulde. Maar wat deze knevel voor mij echt legendarisch maakte, is dat hij elke maand wisselde van kleur. Ik was drie jaar oud en wist niet dat je snorren ook kon verven, dus voor mij was deze snor zo onverklaarbaar en ondoorgrondelijk, dat ik hem begon te vereren. Niet met een of ander griezelig altaar in een hoekje van mijn kamer, ik was drie, dat zou raar zijn.
Ik moet eerlijk zeggen dat er toen een hele lange tijd overheen gegaan is waarin ik niet zo heel veel over snorren heb nagedacht. De eerste keer dat ik weer met een snor geconfronteerd werd en mijn oude geloof opstond, was op mijn zestiende, in een fietsenstalling. Ik had al wel eens eerder gezoend, maar deze keer zou speciaal zijn. Deze jongen had namelijk al een snor. Niet zo’n vlassig donssnorretje waarmee de halve puberale gemeenschap altijd veel te lang rondloopt, nee, een heuse snor. Zijn leren jack knarste een beetje tijdens onze kus, en zijn snor kriebelde mijn bovenlip. Ik was verkocht. Sindsdien kan ik alleen nog maar verliefd worden op mannen met moustache.
Mijn snorrenliefde is blijven escaleren. Ik begon steeds meer Frank Zappa en Queen te luisteren, ik speelde alleen nog Mario Bros-spellen, Ned Flanders werd verreweg mijn favoriete personage uit The Simpsons, ik nam de adviezen van Dr. Phil steeds serieuzer, de muren van mijn huis hingen vol met werk van Dalí en ik keek alleen nog maar films waarin snorren prominent naar voren kwamen. Ik droomde van mannen als Charlie Chaplin, Daniel Day Lewis en Tom Selleck. Hoewel ik me er van bewust ben dat wat ooit begon bij de verbazing over een groene snorremans nu is ontpopt tot een obsessie, hoop ik toch dat de groeiende trend van royale gezichtsbeharing blijft bestaan. Harige mannen van de wereld, druk niet je snor en laat staan die hap, ook na november.
-Een gastbijdrage van Zara Dwinger-
Ook Filmtheater Kriterion in Amsterdam ziet snorren wel zitten. Om geld op te halen voor onderzoek naar prostaatkanker staat de maand november geheel in het teken van de snor. Deze vrijdag, 25 november, gaan zij knallen met een heuse Moustache Party en wij geven hiervoor 3 x 2 vrijkaarten weg! Stuur een mailtje naar redactie@hardhoofd.com met als onderwerp ‘Snor’ en vertel ons wie jouw favoriete snor heeft.