Tot voor kort was ik ervan overtuigd dat mijn zogenaamde "losse-ei-techniek" afkomstig was uit een obscure hoek van de Chinese culinaire wereld. Maar nee. Ik had natuurlijk weer totaal geen underground ontdekking gedaan. Het heet gewoon een "gepocheerd ei" en levert via google een oneindige hoeveelheid wereldwijde gerechten op.
Hoe dan ook! Een gepocheerd ei is een fascinerende samenloop van scheikundige wetten. Het laat een bedriegelijk hopeloos begin steeds weer verrassend succesvol aflopen, en heeft bovenal een smakelijk en esthetisch resultaat.
Een gepocheerd ei heeft grote kans van slagen door het systematisch volgen van onderstaande stappen:
- Verhit water in een roestvrijstalen pannetje tot het borrelend kookt (sommigen voegen een scheutje azijn toe voor meer scheikundig succes).
- Tik een rauw ei voorzichtig kapot en giet het in z'n geheel uit zijn schaal in een kommetje. (let op: kapotte dooier wordt een fiasco!)
- Roer met een lepel of spatel hard rond in het kokende water tot het water in een kolk blijft draaien.
- Giet dan het ei met één strakke handbeweging uit het kommetje in de kokende draaikolk.
... Een paar seconden lijkt het of alles verloren gaat in een onsamenhangende draderige witte brij, maar wonderlijk genoeg doen de eiwitverbindingen kort daarna hun werk en trekken het eitje samen tot een geinig omeletje. Peper, zout. C'est fini.
Om te voorkomen dat ik binnenkort dreigbrieven ontvang vanwege 26 mislukte of ontplofte eieren, zie allereerst hieronder Chef Pierre-Dominique die het hele proces nog eens audiovisueel uitlegt.
Bonne chance.
