Asset 14

De dierentuin in Tbilisi

In juni 2015 werd de Georgische stad Tbilisi getroffen door een overstroming. Een deel van de plaatselijke dierentuin spoelde weg, waarop ruim dertig wilde dieren het centrum van Tbilisi introkken. Twee maanden later bezoekt Simone de weggespoelde dierentuin, om te zien of er nog iets te beleven valt.

Warning: Biohazard hangt er op het hek van de dierentuin. Er zitten vijf mannen voor, onderuitgezakt, op witte plastic tuinstoelen in de schaduw. Het hek staat halfopen. Opgestapelde cementzakken, een verweerde cementmolen en gereedschap staan er onaangeraakt bij. Het is 35 graden.

‘De dierentuin is dicht,’ zegt er één.
‘Ik zou toch even binnen willen kijken,’ zeg ik. ‘Is de directeur aanwezig?’
‘Pers,’ mompelt een ander.
‘Wat wil je zien, meisje?’ vraagt een van de mannen. Hij draagt een losgeknoopt wit overhemd.
‘Ik ben benieuwd hoe het ervoor staat,’ zeg ik, ‘hebben jullie al opgeruimd?’

Twee maanden geleden was er een overstroming, waarbij ongeveer de helft van de 600 dierentuindieren is omgekomen. Wolven en beren zijn verdronken in een modderstroom of verpletterd door het puin dat mee werd gespoeld. Sommige dieren, zoals een tijger, zijn in de straten van Tbilisi neergeschoten om kwaad te voorkomen. De beelden van het nijlpaard dat in een winkelstraat rondwandelde, zijn spectaculair apocalyptisch.


BegiBeeld: Katexic Publications

‘Ik loop wel even met je mee,’ zegt de man met de losgeknoopte bloes. Op zijn gebruinde, half-kale schedel fonkelen zweetdruppels. ‘Geen foto’s maken.’
‘Geen foto’s? Maar…’
‘Geen foto’s.’

‘Wat ga je doen?’ vraagt een tuinstoel-collega.
‘Gewoon, even rondlopen. Hierzo, en daar,’ antwoordt het mannetje. ‘Niet te ver.’

‘Tamaz,’ stelt hij zich voor en duwt het hek open. Energiek stapt hij het betonnen pad van de dierentuin op.

De dierentuin is veel langer dan hij breed is, en de helft van de lengtedoorsnede ligt op een heuvel. Het lagergelegen deel is een aangeharkte zandvlakte. Dat is waar de stroom overheen is getrokken. Vanwege het biohazardsymbool had ik een rotte geur verwacht, maar ik ontwaar niets anders dan de stoffige lucht van uitlaatgassen van het turbinekruispunt dat voor de ingang ligt.

‘Hier zijn de pinguïns,’ zegt Tamaz. De vogels staan dicht tegen elkaar in hun stenen hok. Van de zestien pinguïns die de dierentuin had, zijn er maar vier teruggevonden, zegt Tamaz. Het internet spreekt over tien teruggewonnen diertjes en ik zie er vijf.

‘Kan ik ze fotograferen?’ probeer ik.
‘Geen foto’s.’

Tamaz lijkt plezier te hebben in zijn onverwachte rol als gids en gaat mij opgewekt voor door de geruïneerde dierentuin. De overgebleven hokken zijn provisorisch gevuld – ezeltjes bij de neushoorn. Lama’s met herten.

‘Gaat dat wel goed?’ vraag ik. ‘Ezels met een neushoorn?’
‘Natuurlijk, het zijn vrienden,’ zegt Tamaz.

Tamaz wijst naar de dieren als een schooljongen en repeteert de Russische namen van de dieren, terwijl ik ze als een schoolmeisje noteer. Wolf, vos, Kaukasisch hert, serval… Ik begin me af te vragen waarvoor ik hier precies ben gekomen. Toegang krijgen tot een besloten of verlaten plek is altijd leuk, maar aangezien de dierentuin over enkele weken weer voor het publiek opengaat en mijn begeleider een rondleiding uit zijn duim aan het zuigen is, lijkt er hier eigenlijk geen verhaal te halen.

‘Kan ik niet één foto maken van de neushoorn? Hij ziet er zo…’
‘Geen foto’s.’

Tamaz loopt verder alsof het ieder andere dierentuin had kunnen zijn en verwondert zich over de schoonheid van een albino leeuwenfamilie, die ik beaam. De dierentuin zal verhuizen binnenkort, of over een jaar, of misschien wel niet. Het is nu best prima, lijkt Tamaz te denken.

Onderaan de heuvel spelen mannen met graafmachines op de zandvlakte.
‘Mag ik het nijlpaard zien?’ vraag ik en Tamaz leidt me naar het hok.
Daar staat hij, het enorme dier dat over de hele wereld stond afgedrukt vanwege zijn fotogenieke ontsnapping.
‘Begi,’ zegt Tamaz.
‘Begi?’ vraag ik.
‘Begi. Begi, Behemoth. Maar korter.’ Begi, een liefkozende verbastering van de Bijbelse koning aller zoogdieren.

Ik vraag of ik een foto mag maken.
‘Geen foto’s,’ zegt Tamaz.
‘Ah toe,’ zeg ik. ‘Toe, één foto. Niemand zal me geloven als ik geen foto heb.’
‘Geen foto’s.’
‘Eén foto? Van het nijlpaard, alleen van het nijlpaard. Ik ben al maanden fan van deze beroemdheid.’
Spelbederver zijn past niet bij Tamaz’ nieuwe identiteit van innemend reisleider, hij stemt in en ik richt mijn telefoon naar het roze-bruine achterwerk.
‘Hij kijkt niet…’ zeg ik. ‘Begi!’
‘Begi!’ valt Tamaz mij bij. ‘Begi, kijk nou!’ De Georgiër springt op en neer, trekt grassprieten uit de grond en gooit ze richting het hok. Er gebeurt niets.

Dan stapt Begi loom naar rechts, waar een pluk hooi op de grond ligt die hij met zijn enorme lippen naar binnen trekt en ik neem een foto.

‘Nou, dat was de toer,’ zegt Tamaz. ‘Als je wil, als je zin hebt, kunnen we nu gaan zwemmen?’
‘Zwemmen?’

‘Als je wil hoor, alleen als je zin hebt. Ik ben klaar met werk. Maar dan gaan we wel met z’n tweeën. Niemand anders. Dan gaan we met mijn auto naar het schildpaddenmeer, buiten Tbilisi.’
‘Ik ga terug naar mijn vriend, geloof ik.’
‘Ah toe, morgen dan? – maar je komt wel alleen hè, geen vrienden.’
Ik vraag me af hoe ik kan overbrengen dat dit wat ontvoerderig klinkt, maar bedank vriendelijk. Tamaz geeft me zijn nummer, voor als ik me bedenk, en loopt mee naar de uitgang, waar de vier mannetjes nog even verveeld op hun plastic tuinstoelen zitten.


Begi_2

Beeld: Simone Peek

Mail

Simone Peek is Hard//hoofd redactielid. // simone@hardhoofd.com

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen