Anna van Leeuwen laat zich graag inspireren door de oproepen op het prikbord in jouw supermarkt. Heb je een bijzondere oproep gezien, en wil je dat Anna het verhaal daarachter bedenkt? Stuur haar dan een scherpe foto van het kaartje, en wie weet verwerkt zij het in een van haar verhalen.
Bril bril, jij stomme stomme dure bril.
Op de Lorenzlaan lag je, toen in mijn fietstas.
Van wie was het hoofd waar jij vanaf gevallen was?
Wat dacht dat hoofd toen hij zo'n dure bril kocht?
Stom duur hoofd. Wie koopt er nou een dure leesbril?
Drie maanden lag je in mijn fruitmand.
Waarom ik jou bewaarde?
Om te kunnen denken aan een man die zo'n dure bril koopt.
Een man die, nu jij in mijn fruitmand lag, mijn huisgenoot zou kunnen zijn.
Ieder moment zijn sleutel in de deur kon steken, zijn voetstappen op de gang,
Ik hoorde hem al: "Hé, heb ik mijn leesbril laten liggen?"
Soms zette ik je even op, bril bril.
Of ik nam je mee in het hoesje dat ik voor je kocht.
Of ik poetste je. Heel voorzichtig.
Stomme stomme dure bril bril.
Pas na drie maanden kon ik je laten gaan.
Die stomme man zou niet meer komen.
Je was ook te duur voor mij. Om te onderhouden.
Ik voelde dat mijn fruitmand niet aan je eisen kon voldoen.
Pas na drie maanden, bril bril.
Maar ik heb geen spijt hoor.
Laat die stomme man maar naar de politie gaan. Als hij zijn dure leesbril terugwil.
En als hij na een jaar nog niet komt, dan ben je weer van mij, zei de agent.
Want ik ben en blijf de eerlijke vinder, dat zei hij.
Ik zal je wel missen, bril bril.
