Wat moet je uit alle opties kiezen om te lezen, beluisteren, zien of doen? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie antwoord op een simpele vraag: 'wat maakt ons blij deze week?'.
Redacteur Yentl van Stokkum vergaapte zich aan een fotoboek
Ik houd van research doen. Soms levert het me iets op, wat ook buiten een eindresultaat om waarde blijft behouden. Zo is mijn nieuwste researchaankoop mijn lievelingsboek geworden. Het fotoboek Aeronautics in the Backyard, gemaakt door fotografe Xiaoxiao Xu, documenteert een tendens die haar in China is opgevallen: gewone mensen die vliegmachines bouwen. Boeren en kappers die soms enkel de basisschool hebben afgemaakt, die secuur schetsen, al hun geld en tijd investeren en zo vliegtuigen bouwen die werken. Iedere foto ontroert me: de foto van de zoon die met een vliegtuigje in de tuin speelt en vertelt dat zijn vader vliegtuigen kan bouwen en dat hij later een raket zal maken. De man die aan een helikopter werkt die makkelijker langs bomen kan vliegen en kan landen in valleien, opdat hulpdiensten ook bij de lastig bereikbare plekken in China kunnen komen. De man bij wie het misging. Die neerstortte en nu op bed ligt, maar zodra hij kan weer de lucht in wil. Stuk voor stuk zijn het moedige mensen, die dromen, onderzoeken en doorzetten.
In mijn huis ben ik inmiddels een klein altaartje aan het bouwen voor het boek. Mensen die de hemel in willen, durf ik niet tussen harde kaften in te klemmen.
Eindredacteur Paula moest janken om een protestlied
'Daar staat het dan: een Gronings, bij elkaar geraapt zangkoor. Met muziekhelden als Pé Daalemmer, Rooie Rinus en actievoerders die de longen uit hun lijf zingen, om aandacht te vragen voor het gasboren in Groningen. De bewerking op Ede Staal’s Het het nog nooit zo donker west ontroert me niet alleen vanwege de meeslepende melodie, maar vooral omdat de tekst er niet omheen draait. Even moet ik janken. Het feit dat er al jaren geprotesteerd en gedemonstreerd wordt, maar de problemen van mensen als mijn tantes, nichten en hun directe omgeving al jarenlang ongezien en onbegrepen zijn, doet namelijk pijn. Dat het gebied waar mijn moeder is opgegroeid op instorten staat, is te absurd voor woorden. En toch ben ik blij, dat er nu eindelijk een lied is, dat een stem vormt voor de ongehoorden.'
Redacteur Wiard van der Kooij hielp zijn professor op weg met Lou Rawls
Vandaag had ik een gesprek over mijn scriptie met de professor. Haar boekenkast werd gesierd door een elpee van Lou Rawls. 'Houd u ook zo van Lou Rawls?' vroeg ik verheugd. 'Nou, ik heb eigenlijk geen platenspeler,' stamelde de professor. Zij had de elpee eigenlijk vooral voor de grap gekocht, om aan te tonen dat denkbeest John Rawls heus niet de enige Rawls was – zoiets. Ik legde de professor geduldig uit dat Lou Rawls misschien wel de beste mannenstem uit de muziekgeschiedenis heeft en dat ik haar achteloosheid zodoende enigszins schandalig vond. De professor schaamde zich natuurlijk een beetje en verzekerde me dat ze zich in de materie zou verdiepen. Om haar op weg te helpen, en om er zeker van te zijn dat ze dat ook echt zou doen, stuurde ik haar thuis een mailtje met een paar mooie nummers van Rawls.
Eerste beeld: Xiaoxiao Xu
Tweede beeld: still uit De wereld draait door, via Vara