Wat moet je echt doen, lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie iedere week antwoord op één simpele vraag: 'wat maakt je blij?'.
Project Runway: Goed bij griep
✩✩✩✩✩
Lisanne van Aert
'Ik lig nu al twee dagen ziek en zwetend op bed. In eerste instantie dacht ik dat dit het uitgelezen moment zou zijn om eindelijk 1Q84 van Haruki Murakami uit te lezen, of op z’n minst een paar documentaires van mijn to-do-lijst te kijken. Maar helaas. Bij alles dat ook maar enigszins intellectueel uitdagend is begint mijn hoofd vreselijk te bonzen. Gelukkig is er troost. Op Netflix staan namelijk vier oude seizoenen van Project Runway. In deze talentenshow moeten modeontwerpers iedere week een nieuwe look maken. Ondanks dat ze soms de meest lelijke dingen maken, ben ik diep onder de indruk van hun ambacht en hun vermogen om zelfs van snoepgoed haute couture te maken. Daarnaast wiegt het geluid van de naaimachines me zachtjes in slaap.'
Mal Blum: Voor de puber in mij
✩✩✩✩✩
Jozien Wijkhuijs
'Pas was ik in Tivoli bij een liveshow van Welcome to Night Vale, een fictiepodcast over het fictieve stadje Night Vale, ergens in de woestijn in Amerika. Nu kan ik voor de zoveelste keer zeggen dat iedereen dat moet gaan luisteren (doe het), maar ik gooi het even over een andere boeg. In iedere aflevering wordt er een liedje opgenomen dat door artiesten zelf wordt ingestuurd. Tijdens hun livetour namen de makers van de show een singer-songwriter mee voor dit deel, genaamd Mal Blum. Blum stond daar in een slechtzittend pak, met alleen een elektrische gitaar, en deed een paar liedjes. Thuis luisterde ik ze nog eens terug en de muziek bevredigt dezelfde behoefte als Welcome to Night Vale: het laat me weer even voelen als een puber die er net niet helemaal bij hoort, maar dat eigenlijk wel lekker vindt. Luister vooral het liedje Reality TV, waar Blum zingt over hoe reality tv helpt bij een depressie.'
The Good Wife: Moreel drijfzand
✩✩✩✩✩
Sarah van Binsbergen
Na jarenlang verzet heeft Netflix dan eindelijk mijn ziel gewonnen en dat komt eigenlijk enkel en alleen door de ontdekking van The Good Wife, een serie uit 2009 waar maar liefst zeven heerlijke seizoenen van gemaakt zijn. De serie draait om Alicia Florrick (Julianna Margulies), die na jarenlang de brave huisvrouw te hebben gespeeld weer aan het werk moet als advocaat wanneer haar man in een corruptie- en prostitutieschandaal verwikkeld raakt en in de cel belandt. Terwijl elke aflevering draait om een specifieke rechtszaak, die vaak gebaseerd is op echte nieuwsfeiten en interessante legale discussies aan de kaak stelt, wordt door de serie heen het grotere verhaal over vieze politieke spelletjes en manipulatie uitgesponnen. Het morele drijfzand waarin de personages zichzelf steeds meer vastdraaien is eindeloos fascinerend, vooral omdat de makers nergens zwichten voor simpele tegenstellingen tussen goed of fout. Maar echt kijkenswaardig is deze serie vooral door de complexe, gelaagde karakters. Behalve Alicia, die naast long suffering wife ook een zakenvrouw met een van de meest indrukwekkende pokerfaces ooit blijkt, zijn daar bijvoorbeeld de enigmatische onderzoeker Kalinda Sharma en de slijmerige, drammerige maar oneindig loyale campagneleider Eli Gold. En dan noem ik er nog maar een paar. Wat een geluk dat ik nog vijf seizoenen te gaan heb (en veel slapeloze nachten om ze te kijken).