Wat moet je echt doen, lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie iedere week antwoord op één simpele vraag: 'Wat maakt je blij?'
Champagne op zondag: je moet het vieren
✩✩✩✩✩
Else Boer
'De afgelopen tijd gaat het uitstekend met me, maar gelukkig niet met mij alleen – ook met vrienden gaat het goed. Het is alsof we in een moeiteloze, collectieve Snapstreak zitten. We hebben leuke relaties, plezier in ons werk, verjaardagen waar we niet tegenop zien en de zomer is in zicht.
Zoiets kan natuurlijk nooit eeuwig duren en dat hoeft ook niet. Bij de dag hoort de nacht, bij de yin hoort de yang. Maar het is zonde om zo’n lekkere periode onopgemerkt voorbij te laten gaan. Daarom gaan mijn vijf sterren naar de fles champagne die een vriendin op een zondagavond openknalde. Gewoon, omdat het kon, en omdat het zo’n lekker voorjaar is geweest. Ik vroeg of ze dat niet zonde vond.
‘Als het kan, moet je het vieren,’ antwoordde ze. Het is levensadvies dat ik ter harte ga nemen. Maar champagne op zondagavond krijgt van mij sowieso vijf sterren.'
Rosanne Philippens: een origineel citaat
✩✩✩✩✩
Daan Steinebach
'Hoe interessant ben je als je alleen het werk van anderen uitvoert? Die vraag hangt altijd als het zwaard van Damocles boven de klassieke muziek, helemaal omdat het ook nog gaat om het zo precies, zo perfect mogelijk reproduceren van die muziek. En toch kun je met die muziek zoveel zeggen. Weet violiste Rosanne Philippens zoveel te zeggen. Haar laatste plaat Insight werd geboren uit de wens een boeiend programma te maken voor alleen viool, ze reisde heel Europa af, alleen, met een programma dat ze steeds aanpaste op haar eigen gedachten en, ongehoord, die van het publiek. Wat in feite een citaat van een uur is krijgt zo een geheel nieuwe betekenis, met korte improvisaties als puntige kanttekeningen. Ze speelt Bach, de partitas, de Rozenkransensonaten van Biber, de mysterieuze muziek van George Enescu en dan Eugène Ysaÿe – een variatie op diezelfde partitas van Bach. Zo trekt ze lijnen tussen al die stukken, geeft ze nieuwe betekenis, een eigen kleur. En dan haar spel zelf, de muziek spreekt. Nee, dit is niet iemand die simpelweg uitvoert. Al is het allemaal citaat, wat Rosanne Philippens te zeggen heeft is nieuw en origineel. En zo mooi.'
Carol Ann Duffy: ‘We begrijpen mekaar’
✩✩✩✩✩
Jozien Wijkhuijs
'Eigenlijk ben ik een echte prozalezer, maar het laatste jaar doe ik erg m'n best om meer poëzie te lezen. Een van de meest uitdagende, maar daardoor ook belonende bundels die ik in dat proces heb opgepakt, is Sincerity van Carol Ann Duffy. Deze bundel, die Duffy's tijd als Britse Dichter des Vaderlands afsluit, is zowel enorm persoonlijk als zich helemaal bewust van de tijd waarin we leven. In dit fantastische afscheidsartikel in The Guardian zegt ze hierover: 'With the evil twins of Trump and Brexit … I don’t remember ever having felt such a kind of lowering abstract stress coming from the political aura. There was no way of not writing about that, because it is just in the air.' De gedichten zijn warm, liefdevol, soms keihard, maar altijd met beide benen op aarde. Een enorme aanrader. Hier een strofe uit haar gedicht The Ex-Ministers:
Beyond our shores, they float on superyachts, Nostrovia!,
guests of the mortal gods; the vague moon a Bitcoin.
We are nothing to them now; lemmings
going over the white cliffs of Dover.
Beeld: rawpixel.com via Pexels.