Asset 14

Memoires van Peter Wintergreen

Frank Bloem was acht weken lang de Zondagsschrijver. Hij schreef voor hard//hoofd een bijzondere verhalenserie over personen die worstelen met hun lichaam, of met dat van een ander. Acht verhalen die op ingenieuze wijze in elkaar grijpen. Acht verhalen die onder je huid kruipen. Vandaag het laatste deel van de serie: "Memoires van Peter Wintergreen".

Het was nog donker toen de wekker ging.

Zijn dochter had die nacht eng gedroomd en was bij hem in bed gekropen. Gezellig vond hij dat, maar hij had er ook pijn in zijn rug aan overgehouden omdat hij door de beweeglijke zesjarige naar de rand van zijn bed was gemanoeuvreerd.

Het blonde meisje werd gapend wakker, met ogen die nog weerstand boden aan het licht dat hij aan had gedaan.

Wendy Opoponax was zes jaar oud. Ze leerde op school lezen, schrijven en rekenen. In de weekends was ze bij haar vader.

Het was maandag 12 oktober 2235. Het nieuws op de radio meldde vluchtelingenstromen, een demonstratie van het vuilnisbedrijf en de zoveelste bomaanslag op een pleintje ergens ver weg, met ongeveer veertig doden. Het weer zou in de ochtend helder en windstil zijn. De temperatuur mild voor de tijd van het jaar. Later op de dag zou het, door algen in de atmosfeer, mistiger worden. Algen zorgden voor zuurstof. Dat wist Wendy. Met de a en de z. De eerste en de laatste letter van het alfabet.

De percolator maakte een einde aan de stilte in huize Opoponax. Gorgelend spoot de verse koffie tegen het deksel.

Wendy wilde met alle geweld een broek aan, hoewel Opoponax een jurkje veel aardiger vond. Bovendien moest de broek nodig in de was.

Het werd de broek.

Hij smeerde de boterhammen. Zoet en hartig meeneembrood en voor nu zoet. Hagelslag. Voor zichzelf maakte hij een boterham met pindakaas. Ze moesten haast maken. Jas aan, schoenen aan.

‘Waarom fiets je zo hard?’

‘Anders missen we de trein.’

De coupé zat vol met mannen en vrouwen die onderweg waren naar hun werk. Ze gaapten, waren verdiept in een boek of lazen de krant. Er waren geen andere kinderen in de trein. Af en toe maakte een aardige meneer of mevrouw een praatje met Wendy, of ze staken hun tong naar haar uit om haar aan het lachen te maken.

Nadat hij Wendy op school had afgeleverd en een natte kus had gekregen, bracht een pendelbus Walter de stad uit. Ze reden in het ochtenddonker door glooiende heuvels richting de landerijen. Ze passeerden wegversperringen, controleposten en kwamen uit in de midlands: een immense vlakte. Deze akker bestreek het gehele centrale deel van het eiland, dat ooit het Verenigd Koninkrijk was geweest. Lang geleden. Hoge heuvels en rotsen waren geëgaliseerd, waardoor er een aaneengesloten landerij was ontstaan.

In het donker nog stopte het busje voor de loods. Een gigantisch gebouw, dat het enige bouwwerk was in de wijde omtrek. Het busje reed de loods binnen. Een zware roldeur viel achter ze dicht. Ze moesten even wachten tot de lucht was ververst, toen konden ze uitstappen.

Zijn collega's hadden de combines al klaargemaakt. De lading werd in afgesloten containers aangevoerd. Deze enorme kisten pasten luchtdicht op een slot op de combine. Op die manier bleef het werken aangenaam. Ook de cabine van het landbouwwerktuig had een eigen luchtcirculatie en kwam niet in aanraking met de buitenlucht.

Hij werd joviaal begroet door zijn collega-machinisten. Door de enorme hal schalden luid de laatste hits en zijn vaste assistent had al koffie voor hem klaargezet naast zijn lunchkoffer en thermosfles. Walter nam plaats in de cabine, zette zijn gehoorbeschermers op, zette zijn geluidsinstallatie aan, startte de motor en wachtte op het signaal.

Op het platform van de loods schalde de sirene. Oranje zwaailichten gaven aan dat de mensen die zich op het platform bevonden naar afgesloten ruimtes moesten gaan. Met donderend geraas schoof de enorme deur van de loods open. Zwarte vogels fladderden op, de schijnwerpers gingen aan en één voor één reden de machtige landbouwwerktuigen de loods uit.

Onder begeleiding van een daverende drieklank, Johann Strauss, kwam zijn mensensnipperaar tot leven. Hij sloot aan in de lange rij die de gigantische loods verliet.

Ze raasden over de landerijen, terwijl ze de pap van versnipperde lichamen uitspuwden over de zwarte akkers. De enorme combines werden gevolgd door een wolk gieren die zich tegoed deden aan de meststoffen.

De walsmuziek hield ze op afstand.

Daar kunnen ze niet tegen.

Op hetzelfde moment leerde Wendy de letter P schrijven. De P van Poes en Percolator.


Beeld: Lisa-Marie van Barneveld

Terwijl Peter Wintergreen werd versnipperd en in het roodroze schijnsel van de opkomende zon door de lucht vloog, werd onder zijn matras op zijn voormalige kamer een bundeltje papier gevonden.

Het waren kleine vellen, ter grootte van een vel wc-papier. De man die Peters kamer ontruimde had instructies gekregen om alle ongebruikelijke spullen die hij tegenkwam in een rood krat te doen.

Het rode krat kwam terecht op het bureau van de chef van resort "The Great Retreat". Hij bekeek de inhoud van het krat, de velletjes papier grepen zijn aandacht. Hij viste het beduimelde pakketje op uit het krat, snuffelde er even aan en maakte het touwtje los dat de vellen bij elkaar hield.

De velletjes waren allemaal voorzien van een patroon van stippen. Eerst dacht hij dat ze een geheim verborgen, dat hij de stippen moest verbinden om ergens achter te komen, dat hij een code kon ontcijferen. Maar velletje na velletje bleek gevuld met hetzelfde stippenpatroon. Hij bladerde het door. Steeds dezelfde stippen, er leek geen eind aan te komen.

Hij greep het pakje papier steviger vast zodat hij het sneller kon doorbladeren. Door het snelle bladeren versmolten de stippen tot een geheel. Het leek een sterrenhemel, in negatief. Tegen het eind van de stapel begon één van de stipjes zich los te maken uit het geheel. Het werd groter, kwam dichterbij. Terwijl de koele lucht van het bladeren in zijn gezicht blies, werd het stipje groter en groter. Er groeide een staart uit en vier pootjes.

Het stipje dat eerst nog een ster leek, was een poesje geworden dat stapje voor stapje dichterbij kwam.

De chef deed het touwtje weer om de stapel papiertjes. Memoires van Peter Wintergreen stond op het bovenste blaadje.

Hij schoof de la van zijn bureau open, legde het bundeltje erin en sloot die weer.

Echt iets om te bewaren, dacht hij.

Voor later.

--
Frank Bloem (1978) is beeldend kunstenaar, bedenkt corporate identities, is internetradiopionier en schrijft. Hij studeerde Beeldende Kunst aan de Gerrit Rietveldacademie en was Artist in Residence bij Het Vijfde Seizoen, AiR! en Badgast.

Lisa-Marie van Barneveld is editorial illustrator. Ze houdt van korte deadlines en moeilijke onderwerpen. Haar geheime superkracht is meer verf op haar handen/kleren/tafel/kat krijgen dan op het papier. 

Mail

Lisa-Marie van Barneveld is editorial illustrator. Ze houdt van korte deadlines en moeilijke onderwerpen. Haar geheime superkracht is meer verf op haar handen/kleren/tafel/kat krijgen dan op het papier.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen