Asset 14

Natuurdrift

‘Als we de natuur aan de Statianen overlaten, asfalteren ze het hele eiland,’ bromt een van mijn collega-vrijwilligers van St. Eustatius National Parks Foundation (STENAPA). Ik kan me iets bij haar woorden voorstellen, want de eilandbewoners lijken inderdaad behoorlijk vergroeid met hun auto’s. Ze zijn een verlengstuk van hun identiteit, met bovenop de voorruit een langwerpige sticker die de persoonlijkheid van de eigenaar in één woord samenvat: ‘Precious’, ‘Princess’ of ‘Bad boy’.

‘Nadat ze natuurlijk eerst alle zeldzame Antilliaanse leguanen hebben opgegeten,’ jammert mijn collega nog even verder. En ook daar kan ik me iets bij voorstellen, want ik zag gister nog een aantal mannen achter zo’n beestje aan rennen. Even later lag hij met zijn pootjes op zijn rug gebonden in een kist.

Nee, dan ik en mijn Amerikaanse, Engelse, Canadese en Australische collega’s. Na een paar weken op het eiland en na talloze vergeefse pogingen om ‘aan mijn scriptie te werken’ probeer ik me inmiddels nuttig te maken als medewerker van de botanische tuin. Wij staan dag in dag uit om zes uur ’s ochtends op om bergen onkruid te wieden, velden vol taai gras te maaien, bizar snel groeiende planten en bomen te snoeien en grote stukken land om te ploegen. Alles om de natuur op Statia piekfijn te behouden. De vulkaan, de botanische tuin, de heuvels in het noorden en zelfs het onderwaterleven rondom het eiland vallen onder het beheer van STENAPA. Het is onze taak die natuur te vuur en te zwaard te verdedigen, onder andere tegen de Statianen met hun vernielzucht dus.

03

Illustratie: Agnes Loonstra

Maar waarom mogen zij het eiland eigenlijk niet opeten en asfalteren? Zij willen de natuur gebruiken. Maar wat willen wij er eigenlijk mee? Waarom staan wij ons elke dag in de hitte uit te sloven? ‘Behoud van biodiversiteit’ lees ik in de missie van STENAPA. Maar wie doen we daar een plezier mee? Onszelf en de toeristen? Want Statianen zie je nauwelijks nog 'in de natuur’.

Dat is de foundation ook opgevallen, en daarom nemen wij als vrijwilligers elke middag een clubje Statiaanse kinderen, de Junior Rangers, mee op sleeptouw. We moeten ze achter hun tv’s vandaan trekken en weer in contact brengen met de natuur. Maar de Statianen wáren juist in contact met de natuur, totdat wij er een hek omheen zetten. Ze gingen het water in om te vissen, de vulkaan op om landkrabben te vangen voor op de barbecue en verbouwden groenten en fruit in de vruchtbare vulkanische grond. Op die grond staat nu een omheinde botanische tuin en de vulkaan en het water worden nauwlettend in de gaten gehouden door park rangers. De eilandbewoners leerden de natuur met rust te laten en hun behoeften elders te bevredigen. Voor de tv, in de auto en in de supermarkt. En nu is het wéér niet goed!

Maar oké, we doen ons werk natuurlijk in de eerste plaats niet voor onszelf, de toeristen óf de Statianen. Verheven als wij zijn, vinden we de natuur waardevol in zichzelf, zonder dat het wie dan ook iets op zou moeten leveren. Wij zijn er puur voor de natuur.

De natuur zelf is helaas minder doordrongen van haar eigen waarde, en saboteert zichzelf - en daarmee ons - voortdurend. Met satanisch genoegen overwoekert ze heel Statia bijvoorbeeld met Coralita. Een agressieve plant die alles verstikt wat op zijn pad komt, waardoor grote delen van het eiland zijn veranderd in een soort spooklandschap. En wij maar graven, trekken, hakken en knippen om het uit ons tuintje te houden.

En wat een ravage is die tuin nadat op een nacht orkaan Omar langs raast. Overal afgebroken takken en omgewaaide planten en bomen. Ook de vegetatie op de vulkaan is flink getroffen. Het verbaast me als de ranger vertelt dat door de tijd heen heel wat natuur op het eiland op deze manier is verwoest. Niet door de mens dus, maar door de natuur zelf.

Als dan ook nog blijkt dat het grootste gevaar voor die arme, met uitsterven bedreigde Antilliaanse leguaan zijn grote broer, de groene leguaan, is (en dus niet de stropende eilandbewoners), ben ik het zat. Wat doen we hier met z’n allen, als zelfs de flora en fauna zelf niet geïnteresseerd zijn in ons harde werk en gewoon hun eigen gang gaan? We proberen alles angstvallig te behouden, maar de eeuwenoude bomen, de prachtige koraalriffen, de angstaanjagend grote landkrabben en de Antilliaanse leguaan, ze gaan ons uiteindelijk ontvallen. Net als de mens de wereld ooit ontvalt. En wie of wat vindt dat dan erg? Wie richt er een foundation op en vecht tot het bittere eind voor ons? Precies. Niemand.

__
Marijn Klok won onze columnwedstrijd en schrijft in augustus elke woensdag over haar zinloze zomer op St. Eustatius. Ze studeerde Nederlands en Journalistiek & Nieuwe Media in Leiden en werkt als freelance tekstschrijver en journalist.

Mail

Agnes Loonstra is een illustrator uit Utrecht die, naast het maken van kleurrijke en humoristische illustraties en animaties, ook zangeres is in de Nu-Folk band Wooden Soldiers en retro-act Charmony. Ze houdt ook erg van katten en elpees.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen