"U bent ook Griek?"
Ik voelde me gevleid, want de blik in zijn ogen verraadde enige twijfel. Allicht het resultaat van een paar dagen stoppelbaard in combinatie met een gans weekend niets doen in het zonnetje. Ik gun me soms wel eens wat en pak bovendien nogal snel een kleurtje, is me ooit gezegd. Maar hier stond ik dan, in een zaaltje van een pitabar in niemandsland, te midden van een kleine menigte supporters. Wat in de gloriejaren van de Genkse mijnbouw een chique restaurant was, is nu afgeleefd en zelfs een klein beetje vies. Ook het overgebleven decor van marmeren zuilen en getinte spiegels oogt treurig en doet denken aan betere tijden.
Boven in de hoek hangt een oude televisie. Vandaag geen nieuws van het thuisfront over de grote financiële problemen en alle bijhorende ellende waar de bevolking onder gebukt gaat. Vanavond speelt Griekenland op het WK een beslissende wedstrijd tegen Ivoorkust en weetjes over voetballers met namen die eindigen op -idis en -ounis vliegen me om de oren. Samen met mijn nieuwe vrienden juich, schreeuw en gebaar ik aanvankelijk mee, maar gaandeweg maakt het enthousiasme plaats voor Mediterraans drama. Met nog enkele seconden op de klok is de stand 1-1 en dreigt, na alle perikelen over de Eurozone, weer een nieuwe "exit".
Tot plots in minuut tweeënnegentig de bal op de stip belandt: strafschop voor Griekenland. Twintig paar ogen kijken gespannen naar boven, wildvreemden omhelzen elkaar als zou dit een telepathische kracht doorseinen tot de vertegenwoordigers van het nationale elf. Hij zet zich klaar om tegen alle verwachtingen in alsnog een lading hoop en vreugde richting de netten te knallen ... en slaagt er nog in ook: Georgios Samaras! Dezelfde man die enkele maanden geleden de wereldpers haalde nadat hij een jonge fan met het syndroom van Down een onvergetelijk moment bezorgde bij de kampioenenviering van zijn club Celtic.
Niet de manier waarop, wél de man waardoor maakte het verschil. Ook in tijden van tragedie is er plaats voor helden en Samaras is er eentje van. Griekenland is geplaatst en dankzij hem werd het een laat feestje waarbij de vele flessen drank eindelijk eens in vierende context gekraakt werden. Ik zong en vierde mee als één van hen en was al vergeten dat mijn eigen land al na twee wedstrijden zeker was van de 2e ronde. "Dat je dit voor niets kan krijgen", zong Henny Vrienten ooit en gelijk had hij. Luister naar de verhalen en de clichés, maak het mee en geniet. Zelden ligt een verrijking zo dichtbij.
Geoffrey Jorissen (1977) is werkzaam als IT beheerder en schreef onder meer voor PC Gamer Magazine en verschillende gaming- en muziekwebsites. Schrijft tussendoor columns en hoopt ooit zijn begonnen roman af te werken.