Asset 14

To Kill A Mockingbird

Mensen hebben overzicht nodig om te overleven. Als kind maak je geen onderscheid tussen jezelf en de rest van de wereld, maar om je kleine vingers stevig om een zuigfles te kunnen sluiten, moet je je realiseren dat de zuigfles en jij twee verschillende objecten zijn. Vervolgens moet je gaan inzien dat je een papa en een mama hebt, en dat je ze op verschillende manieren moet bespelen om eten te krijgen (bij mama heel hard huilen, bij papa lachend naar zijn koekje reiken). Zo bouw je langzaam een enorm arsenaal aan hokjes op, dat ervoor zorgt dat je brein niet kapotgaat van alle impulsen, terwijl het toch een groter wereldbeeld kan bevatten.

Dit is een prachtig systeem, maar helaas ook de reden dat alle mensen klootzakken zijn. Want voor je het weet ben je volwassen en is je wereldbeeld wel zo’n beetje af. Je hebt je vrienden, je natje, je droogje, je huisje, je boompje, je feestje, je sportclub en je lievelingskostje. Dit wordt langzaam een cyclus die prettig voelt en nodig is om niet gek of depressief te worden, en al snel gaan de jaren op elkaar lijken, tot je opeens sterft. Je roest vast, ook als je denkt dat je ontzettend open minded bent gebleven, of als je elke dag iets doet wat je nog nooit gedaan hebt. Roest is een essentieel overlevingsmiddel, zeker in deze belachelijke tijd waar je tijdens een uur op het internet je evenveel kan beleven als een negentiende-eeuwse stedeling in een maand overkwam. We hebben allemaal vooroordelen, om het overzicht te behouden. We roddelen, we haten, we keuren af. We zijn jaloers, afstandelijk, egocentrisch. Uit zelfbescherming, om een basis te hebben, maar toch.

Er zijn remedies. Je kunt op reis gaan en noodgedwongen in contact komen met vreemden en hun cultuur. Even voel je je weer een baby, één met het universum. Bulgaren houden ook van Woody Allen-films! Ik heb gepraat met een onbekende Afrikaan en het was niet eng! Maar reizen is duur, tijdrovend en als je thuiskomt – en je moet thuiskomen, anders word je een permanente reiziger en dat zijn geen echte mensen – merk je dat je goede voornemens in rap tempo in kracht afnemen en je al snel weer oogcontact in de tram mijdt.

Je moet dus elk half jaar To Kill A Mockingbird (1960) lezen. Dat is het enige effectieve antiroestmiddel. Deze roman werd in vele enquêtes uigeroepen tot beste boek aller tijden, en in 2006 stond hij op een door bibliothecarissen samengestelde lijst van ‘boeken die je tijdens je leven gelezen moet hebben’ zelfs boven de Bijbel. Het is de debuutroman van Harper Lee, die zo overweldigd was door het succes dat ze daarna nooit meer iets heeft geschreven.

Het verhaal wordt verteld door Scout, die met haar vader (tevens advocaat en weduwnaar) Atticus en oudere broer Jem in een plaatsje in het zuiden van Amerika woont. Ze is een echte rouwdouwer, een jongensmeisje dat graag vecht en avonturen beleeft. Samen met hun zomervriend Dill proberen ze Boo Radley, een gestoorde zoon van een van de buren, naar buiten te laten komen. Maar deze laat zich nooit zien en dit voedt hun grote fantasie. De beschrijvingen van de jeugdzomers voeren je terug naar je eigen kindertijd. Maar net als je je in die warmte wilt uitstrekken, neemt het verhaal een wending. Atticus wordt aangesteld als advocaat van Tom Robinson, een zwarte arbeider die door een blanke boerendochter van verkrachting wordt beschuldigd.

Maar eigenlijk ben je je tijd al aan het verspillen met het lezen van deze matige synopsis. To Kill A Mockingbird gaat over jong zijn en ouder worden, racisme en tolerantie, haat en liefde. Atticus Finch is de meest bewonderenswaardige persoon op aarde, met zijn grenzeloze wijsheid en kalmte. Het boek is kinderlijk optimistisch zonder zoetsappig te worden. Ik kan zonder overdrijving zeggen dat je er een veel beter mens van wordt.

Als je het nog niet gelezen hebt: begin nu. En als je het wel al kent: lees het nog een keer. En als je het echt te druk hebt met al die indrukken, dan is er altijd nog de film uit 1962, die vele Oscars won en het boek recht doet. Ik zag hem van de week voor het eerst en moest heel erg hard huilen, een beetje beschaamd, maar gelukkig zat mijn vriendin met haar rug naar me toe. Het was net op tijd, want ik was alweer een beetje een klootzak aan het worden.

Mail

Rutger Lemm is schrijver, grappenmaker en scenarist. In 2015 verscheen zijn debuut, 'Een grootse mislukking'. Hij is een van de oprichters van Hard//hoofd.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen