Ik heb geen iPhone. Dat vond ik niet erg, ik kan namelijk best een leuk leven leiden zonder boze vogeltjes of whatsapp. Ik neem het voor lief dat ik me al vloekend, zonder digitale plattegrond een weg door een onbekende stad moet banen, of dat ik drijfnat bij een feestje aankom omdat ik buienradar niet kon raadplegen. Allemaal niet erg. Totdat ik het bestaan van Wordfeud ontdekte – uiteraard als laatste in mijn vriendenkring – toen ik mijn dyslectische en taalschuwe huisgenoot nonchalant aan tafel met lettertjes zag goochelen.
“Scrabble, wauw, dat is superleuk.”
“Nee... ken je dit niet? Dit is Wordfeud.”
“...?”
“Wordfeud. Online scrabble. Dit potje duurt nu al twee dagen, en ik heb al 300.000 punten.”
Gefascineerd keek ik naar het schermpje, en kon alleen maar denken: dat wil ik ook. Als groot Scrabble-fan zag ik al helemaal voor me hoe ik urenlang kon broeden op dat ene geniale woord, overhoeks gelegd en dus met driemaal woordwaarde. Ik wil bij mijn vrienden de blits maken met mooie woorden, vreemde vondsten en dat zij dat ook doen.
Maar wanneer ik aan vrienden vraag wat er zo tof is aan Wordfeud blijkt dat het helemaal niet gaan om het bedenken van mooie woorden met een driemaaloverhoeksewoordwaarde. Er worden gewoon letters ingevoerd in een bijna willekeurige combinatie, die soms nauwelijks iets met taal te maken lijkt te hebben, en als het onvoorspelbare woordenboek van dit spelletje het toelaat, krijg je punten. Of wanneer je het niet weet kijk je gemakkelijk even naar de oplossing en is de ander weer. Een kort onderzoek op internet leert dat er vooral tips over valsspelen de ronde gaan, zoals deze jongen die met een aanstekelijk enthousiasme uitleg geeft: “Here's an awesome feature you can do if you're kind of a dumbass... and... I used it to just fuck with people... it's pretty funny...”
De handigheid van online met vrienden spelen wordt blijkbaar vooral gebruikt om vals te spelen. Daar ging mijn Scrabble-droom, die inmiddels was uitgegroeid tot een fantastisch visioen waarin de creativiteit van taal zou worden gevierd, waarin wij digitaal zouden worden verenigd in één groot gezamenlijk woordenspel, en zo een stap dichter bij wereldvrede zouden zijn. Nee. Niets van dat alles. Tijdens het kerstdiner zal er tussen voor- en hoofdgerecht gewoon stiekem, met de apparaten half onder tafel verscholen, valsgespeeld worden. Tenzij je gewoon besluit Scrabble mee te nemen naar oma, en weer eens een echt spelletje speelt. Die wereldvrede komt dan later wel.
