We worden doodgegooid met beelden: in de mediatheorie noemen ze dit het ‘bombardement aan tekens’. Via beeldschermen (hoeveel verschillende beeldschermen zie jij per dag? Tel ze eens voor de grap) krijgen we als kijker een overvloed aan reclames, slechte soaps, tafels vol oeverloos lullende mannen, gephotoshopte anorexiamodellen, mollende B-BN’ers en ander nutteloos gewauwel over ons heen. Gek word ik ervan; volgens postmoderne mediawetenschapper Jean Baudrillard verlies ik er daadwerkelijk mijn realiteitszin door. Neem dan radio, goede radio, radio PLOTS! Een oase van rust met zorgvuldig opgebouwde, bijzondere, ware maar onwaarschijnlijke verhalen. Radiodocumentaires zonder BN’ers, zonder snelle montage en flitsende geluiden maar met prachtig kloppende soundscapes. Integer gemaakt en de luisteraar altijd verbluft achterlatend. Kleine verhalen met grote betekenissen en daarom groots in het klein.
Zo vertelt een wiskundige in de aflevering ‘Het Systeem’ over een ontmoeting met een Chinese collega professor, lang geleden, met wie hij zijn laatste werk deelt. Dat gaat over een theoretisch model waarin bevolkingsgroei zich verhoudt tot optimale economische groei. Voor de Nederlandse wetenschapper was zijn voorstel puur theoretisch en slechts wiskundig interessant, in China voerden ze het model niet veel later uit in praktijk: de één-kind-politiek was geboren. In de aflevering ‘Weldoeners’ vertelt Sonja waarom ze de familie bij wie ze onderdook in de oorlog allerminst dankbaar is: het thema van de aflevering verraadt al enigszins in welke hoek je het moet zoeken maar dat doet niets af aan de schokkende uitkomst van dit raadsel. PLOTS-verhalen zijn nooit eenzijdig of oppervlakkig en gaan over echte mensen. Luister elke laatste zondag van de maand, drie kwartier lang met je ogen dicht naar PLOTS op radio 1, en spreek je verbeelding aan.
PLOTS is gebaseerd op het succesvolle Amerikaanse radiodocumentaireprogramma This American Life, waarvan je de wekelijkse afleveringen online terug kan luisteren.
