Hmmm, dramaseries. Je kijkt ze op DVD, of op je computer, wanneer het jou uitkomt. Dankzij hun hoge verslavingsgehalte zijn ze een geweldig middel om uit te stellen wat je echt moet doen. En omdat ze tegenwoordig vaak van hoge kwaliteit zijn, betreft het nog een artistiek verantwoorde verslaving ook. Niemand vindt je een loser omdat je wordt opgeslokt in het Baltimore van The Wire.
De liefhebbers van dramaseries zijn op te delen in twee categorieën: de alleenkijkers en de samenkijkers. De alleenkijkers zijn natuurlijk nooit echt alleen, want in achtereenvolgende reeksen van een dozijn afleveringen worden alleenkijker en personages vanzelf goede vrienden. De alleenkijker loopt wel het risico op chronisch slaapgebrek, want alleen een vriend van vlees en bloed kan jou op het ‘nog eentje dan, alleen het eerste kwartier’-moment tegen houden.
Samenkijkers doen het meestal in stelletjes van twee, maar groepen komen ook voor. Dat mag de spanning niet remmen. Twin Peaks verslond ik met zo’n negen andere mensen, maar ik was doodsbang. ’s Nachts gaf de ventilator me voortdurend het gevoel dat Bob aan de rand van mijn bed stond te grijnzen. Ik raad de alleenkijker dus aan om ook eens voor samen te gaan. De onverwachte vocabulaire die je bij zo’n dramaserie opdoet kan je dan delen. ‘Coop!’ of ‘Mos’ def!’ roepen was nog nooit zo leuk. De saamhorigheid van de kijkervaring kan de grenzen van de huiskamer makkelijk overschrijden.
Samenkijkers staan af en toe wel voor een moreel dilemma. Dat doet zich voor wanneer de trek in een volgende aflevering onweerstaanbaar is, en de rest van het kijkgezelschap op een andere plek. Ontzegt de samenkijker zich dan vijftig minuten kijkgeluk, of verraadt hij zijn medekijker door op de play-knop te drukken?
In zo’n geval is het voor de samenkijker handig om een eigen dramaserie achter de hand te hebben. Eentje die jij, moederziel en heerlijk alleen kijkt op eenzame verloren momenten. Sommige in Nederland minder bekende HBO-series zijn hier perfect voor. Big Love bijvoorbeeld, over een polygamist en zijn drie vrouwen. Deze werd door Net 5 maar twee seizoenen uitgezonden, maar een vijfde reeks is al in de maak.
Of Deadwood, over een mijndorpje in het Amerika van de goudkoorts. Deze serie doet je filosoferen over de wortels van het kapitalisme, en de grof- en goedgebekte personages zijn om van te houden. Ooit gedeeltelijk uitgezonden op een zender zonder kijkers (Talpa), na drie seizoenen gestopt en met een vervolgfilm in het verschiet. Blootstelling aan Deadwood betekent wel dat je bijzonder lelijke woorden overneemt (cocksucker is favoriet), en die kan je dus met niemand delen.
