Asset 14

Invalidewagen

Als je suïcidale wensen hebt, hier alvast een tip vooraf: maak een autoritje met mij achter het stuur. De lijst van calamiteiten die ik in mijn korte autocarrière heb veroorzaakt is eindeloos. Op een haar na een Smart van de snelweg af drukken, met vijftig per uur over een zebrapad rijden, de motor laten afslaan op een tachtig-weg - ik heb het allemaal op m’n geweten. Sinds die laatste blunder rijd ik geen auto meer. Dat is drie jaar geleden.

Die verkeersovertredingen beging ik niet uit baldadigheid. Het kwam door mijn onkunde overzicht te houden over de verkeersregels, waardoor ik juist de essentie (een oud omaatje, bijvoorbeeld) over het hoofd zie. Daarom slaat ook, als ik tijdens een rit een politieman zie, de post-traumatische paniek toe. Eentje op de scooter heeft me een keer woedend achtervolgd na een van mijn verkeersblunders.

Invalidewagen

Alle hoop om ooit nog auto te rijden leek verloren. Tot drie weken geleden. Met een nieuwe collega moest ik een spel uitzetten in Amsterdam. Ik wilde al gaan lopen, maar m'n collega hield me tegen. 'Zullen we met de auto?', vroeg ze. Ik zei ja, enigszins verrast omdat ze het uiterlijk van een middelbare scholier had, waarna we naar een plek liepen midden op de stoep, waar een blikken schepsel stond dat ik in eerste instantie niet had opgemerkt tussen de voetgangers. ‘Een invalidewagen!’, zei ze trots. 'Hoe oud ben je eigenlijk?’, vroeg ik. ‘Achttien’, zei ze.

Met een ruk reden we weg. ‘Welke kant moeten we op?’, vroeg ze, terwijl we op een druk knooppunt af scheurden. ‘Eh ja, ligt eraan waar we op moeten rijden. Autoweg? Fietspad? Waar moeten we rijden met dit ding?’, vroeg ik. ‘Maakt niet uit’, zei ze. ‘Dat weet niemand!’

Het geweldige aan een invalidewagen, ontdekte ik , was dat er simpelweg geen regels voor zijn. Voetpaden, de smalste dichtstbevolkte grachtjes, steegjes; het autootje kon werkelijk overal komen, en mijn collega reed, agressief toeterend, door de zaterdagdrukte alsof we over een crossparcour scheurden. Wel acht keer reden we op een haar na een voetganger aan, nota bene op een voetpad, en de net-niet-slachtoffers bleven maar vriendelijk naar ons lachen. Hoe was dit mogelijk?

‘Je kan van de buitenkant niet goed zien wie er in de auto zit’, zei m'n chauffeuse. Dat kon kloppen, de ramen waren flink beslagen. De mensen dachten waarschijnlijk dat er een gefrustreerde alcoholistische terrorbejaarde in de auto zat, met nog maar 10 procent zicht aan één oog. Wat kan je dan als passant, na je bijna-dood-ervaring, anders doen dan de bestuurder vergeven?

Het hoogtepunt kwam op de terugweg. We sloegen een smal, overbevolkt grachtenstraatje in. Net toen we rakelings langs een oude vrouw met rollator zoefden, zagen we een politieagent achter ons. Hij keek ons via onze achteruitkijkspiegel priemend aan. Op de een of andere manier had hij het door: hier zat geen bejaarde in. En alles in zijn ogen verraadde dat hij ernaar snakte een boete van 400, 500, 80.000 euro aan ons uit te delen. Hij keek ons na, leek in actie te komen, deed een stap naar zijn mountainbike. En toen, toen... sloeg 'ie zijn blik neer. Ik lachte. Hij was machteloos! Verslagen door de mazen van de wet.

Verkeersregels zijn het probleem dus niet meer. Het is fijn om te weten dat, als ik ooit nog de weg op wil met een auto, ik niet langer bang voor de politie hoef te zijn. Maar zou ik nu zelf een invalidewagen kopen? Nee, bedacht ik me later. Roekeloos rijden laat ik toch maar liever over aan de enigen die er het recht toe hebben: de terrorbejaarden.

Mail

Luuk Hijne is stadsgids in Utrecht en sociaal psycholoog, houdt van lezen, musea, geschiedenis, en het opschrijven van herinneringen en belevenissen.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen