Asset 14

Poepdag

"Omdat u zich op het spannende kruispunt begeeft van creatief en reflexief denken en behoort tot de generatie van bijna-dertigers die verandering dichtbij brengt, willen wij u uitnodigen deel te nemen aan ons discussiefeest Denkers van Morgen." Ik kijk naar de datum en zie dat het vanavond is. Toen ik de mail een paar weken geleden ontving, was ik met mijn hoofd ergens anders, maar blijkbaar had dat hoofd er wel een memo van gemaakt, waardoor ik er nu opeens aan moest denken. Ik heb dan wel niet laten weten of ik kom, maar juist de verrassing van mijn aanwezigheid zal grote indruk maken. De organisatoren hebben mij vast op hoop van zegen uitgenodigd, ervan uitgaand dat een denker als ik zijn eigen zolderkamer slechts bij hoge uitzondering verlaat. Net als bijvoorbeeld Immanuel Kant, die zijn huis alleen verliet voor zijn dagelijkse wandeling, mag ik mijn denkproces niet door futiliteiten laten verstoren. Ik leg mijn iPhone op de wastafel en veeg mijn billen af. Dan trek ik door.

Terwijl ik mijn handen was, hoor ik een geluid dat mij op vervelende wijze bekend voorkomt. Het is het geluid van een wc die wat hij net heeft ingeslikt vol afkeer weer uitbraakt. Ik besluit te doen alsof ik niets gehoord heb, hopelijk is het zo weggezakt en is de pot na een paar keer doorspoelen weer de oude. Ik loop naar de keuken, waar een grote afwas op mij wacht. Die moet gedaan zijn voordat mijn dochter wakker wordt. Daarna gaan wij samen stofzuigen. Als mijn vriendin terugkomt van haar werk en ziet dat het huis er netjes uitziet, zal zij er geen bezwaar tegen maken dat ik vanavond de deur uit moet om aan mijn plicht als Belangrijk Denker te voldoen.

Op de keukenvloer ligt een bruine streep. Ik volg de streep en kom uit bij de kattenbak. Poezen zijn hygiënische wezens, alleen als kreet van protest zullen zij zich tegen hun eigen natuur keren. Uit de bak komt een penetrante lucht. Ik probeer te bedenken wanneer ik hem voor het laatst heb schoongemaakt. Met een schepje haal ik de drollen uit de bak, maar het zijn er vrij veel en sommige zitten vastgekoekt aan de bodem. Die drollen zijn op zich het probleem nog niet, het is vooral de ammoniakgeur die uit de bedorven pisballen opstijgt waar mijn maag van omkeert. Ik zet een raampje open, om even op adem te komen. Dan pak ik de zware kattenbak, kantel hem boven de vuilnisbak en kieper het ding leeg. Even lijkt het goed te gaan, maar met een plof zakt de vuilniszak als een mislukte pudding ineen in de vuilnisbak, een stofwolk stijgt op waardoor mij het zicht ontnomen wordt en terwijl ik mijn evenwicht probeer te bewaren voel ik het strooigoed op mijn sloffen storten.

Illustratie: Esther Walter

Dankzij een bruisende cocktail van verscheidene schoonmaakmiddelen blinkt de keukenvloer als nooit tevoren. In een nieuwe vuilniszak heb ik de oude met grote nauwkeurigheid overgegoten. Ik loop naar de wc om te plassen. Daar word ik verwelkomd door een familiaire walm. Met ingehouden adem doe ik de deksel omhoog en zie daar drollen van verschillende data en afkomst rond elkaar drijven in een bassin dat net niet over de rand druipt. Ik trek twee plastic zakken over mijn arm en met ingehouden adem, terwijl het bruine water over mijn sloffen klotst, boor ik mij een weg door de poel des onheils. Ik stel mij voor dat ik een boer ben die een kalf ter wereld laat komen, terwijl ik met mijn plastic vuist tast naar de beruchte bocht waar de boosdoener zich moet bevinden. Met een enorme bal van papier en stront komt mijn hand weer omhoog en in een gulzige draaikolk wordt het bassin ingeslikt. De bal deponeer ik samen met de plastic tassen in de vuilniszak. Dan ga ik een nieuwe cocktail brouwen, het kleine kamertje is er aan toe.

Terwijl ik mijn handen voor de tiende keer was, hoor ik mijn dochter een gesprek voeren met haar konijn. Ik heb maar geluk gehad dat zij niet eerder wakker is geworden, want met haar in de buurt had ik deze middag nooit goed kunnen coördineren. Ik loop naar boven en steek lachend mijn hoofd om de deur. Annika kijkt mij aan en vat in één woord samen wat mijn neus ook wel vermoedde: "Poep".

Er zijn poepluiers en er zijn poepluiers. De eerste categorie houdt de materie netjes binnenboord. De tweede categorie overstijgt de luier zelf. Dan speelt de bui van de luierdrager nog een grote rol bij de moeilijkheidsgraad van het verschonen. Blijft het kind in kwestie rustig op de rug liggen, dan zijn de meeste complicaties bij voorbaat al vermeden. Is het kind echter in een beweeglijke bui, of wil het domweg niet meewerken, behoed u dan voor stront aan de knikker. Annika laat zich door haar moeder, oma’s en oppassen doorgaans rustig verschonen en lijkt haast uitsluitend aan luiers uit de eerste categorie te doen, maar voor haar vader maakt ze graag een uitzondering.

Annika en ik staan samen onder de douche, met een washandje schrob ik de fecaliën van haar rug en uit mijn baard. Op de wasmand ligt een stapel besmeurde kleding. Haar kleding, mijn kleding, kleding uit onze kledingkast waar zij al gierend van de pret is ingedoken. Ik zal zo een nieuw sopje moeten maken, want de achtervolging heeft zich via stoelen en muren door het hele huis afgespeeld.

"Ik ga vanavond naar een zeer belangrijke bijeenkomst: Denkers van Morgen", zeg ik tegen mijn vriendin.
Zij schenk zichzelf een glas wijn in. Annika ligt op bed en het huis is brandschoon. Tenminste, het is zo schoon als het vanmorgen was.
"Huh?" zegt ze, "O ja, je had die uitnodiging natuurlijk gekregen."
"Wat weet jij daarvan?"
"Ja, lief, wat denk je nou, je weet toch dat ik al maanden bezig ben met de organisatie van die avond?"
Mijn vriendin organiseert ook zoveel. Ik organiseer alleen het huishouden.
"Ik heb ook geopperd om jou uit te nodigen. Dat leek me wel wat voor een luchtig geluid en dan kom jij ook eens de deur uit. Maar goed, had je natuurlijk eerder moeten laten weten dat je wilde komen, het is nu te laat om een oppas te regelen."
Ik kijk naar de moeder van mijn kind en vraag me opeens af of zij meer verzadigde melkvetten eet dan vroeger.
"Iets anders," zegt ze, "Wil jij die vuilniszak even wegbrengen? Je weet dat ik het niet prettig vind als dat in de gang staat wanneer ik thuiskom."

Zwijgend pak ik het loodzware ding en loop naar de trap die wij met de buren delen. Op de derde trede begint de zak te scheuren. Terwijl een lawine van luiers, papier, drollen en kattengrit naar beneden stort, vindt op het kruispunt van mijn creatief en reflexief denken een kettingbotsing plaats.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen