In de jungle van het bombardement aan tekens, zijnde tekst, geluid, beeld en al het ander moois en lelijks wat verschillende media ons dagelijks voorschotelen, is het moeilijk navigeren tussen de parels en de zwijnen. Hard//hoofd vraagt elke maand aan een bijzondere Nederlander welk bewegend beeld-, tekst-, geluids- en plat beeldfragment er voor hem of haar bovenuit springt. Laat u inspireren. Deze keer: journalist Frénk van der Linden.
Frénk van der Linden (1957) is journalist en werkt voor televisie, radio en de Volkskrant. In 2007 publiceerde hij zijn debuutroman, De Steniging, die werd genomineerd voor De Academica Debutantenprijs. In maart 2012 organiseerde hij voor de tweede maal Het Grote Interviewgala in de Stadsschouwburg in Amsterdam.
Beeld
Mark Rothko (1903-1970), Untitled (Seagram mural), 1959
"Waarom stond ik ooit met natte wangen voor een schilderij van wijlen Mark Rothko in Parijs, terwijl mijn nuchtere, Rotterdamse geliefde haar schouders ophaalde? Dat kan ik niet uitleggen. Nou ja, ik kan reppen over grote kleurenvakken met rafelende randen die drijven in andere tinten. Machteloze lettergrepen. Ik ben een niet-gelovig mens, een scepticus, een fundamentalistische anti-dogmatist, en ik heb niets met esoterie. Maar als ik naar een doek van Rothko kijk, maakt zich een bijna religieus gevoel van me meester. Het Latijnse 'religio' schijnt iets te betekenen als 'verbinding', verbinding tussen jou en de ander. Het ik is een feit. Het wij een streven., nee, een verlangen."
Video
Het is alleen mogelijk om deze (mogelijke schokkende) scène op de site van Youtube zelf te kijken. Klik hier om het fragment te bekijken.
"In de film Sophie's Choice (naar het boek van William Styron) komt een scène voor die ik verafschuw. Een joodse moeder wordt door SS'ers gedwongen te kiezen tussen haar twee kinderen. Ik heb daar maar één keer naar kunnen kijken, in 1986. Indertijd besefte ik nog niet dat ik de pijn van die vrouw óók niet kon aanzien omdat mijn zus en ik als pubers hadden besloten mijn moeder nooit meer te willen zien."
Tekst
Fragment uit hoofdstuk 7 van De Vreemdeling (1942), gesprek tussen de hoofdpersoon en de rechter van instructie (klik voor vergroting).
"De Vreemdeling, de roman van Albert Camus. Actueler dan ooit. De vreemdeling, dat ben ik, dat bent u, dat zijn wij allemaal. De vreemdeling schuilt niet alleen tussen de kaften van dit boek. De vreemdeling huist ook in onze huid. Wij zijn het voor anderen, maar ook voor onszelf. Het is alweer een tijd geleden dat ik dit boek las, maar ik herinner me vooral de verhoren, waarin de beschuldigde (c.q. de moordenaar) totaal geen antwoord heeft op de vragen die op hem af worden gevuurd. Want tja, waarom doen we wat we doen? Dat weten we vaak helemaal niet. Magistraal dwingt Camus ons de noodzaak van tolerantie onder ogen te zien."
Geluid
It makes no difference van The Band, afkomstig van hun album Northern Lights, Southern Cross (1975). Geheel toevallig overleed deze week Levon Helm, voormalig zanger en drummer van The Band.
"‘It makes no difference’, het ultieme liefdeslied van The Band, mijn favoriete groep, die blues, rock, soul en gospel wist te versmelten. En dan met name de gitaarsolo van Robbie Robertson en het stukje zang vlak daarvoor. Het is een lied over uiteengaan, maar wat een energie, wat een spiritualiteit, wat een levenskracht. Ik zou bijna zeggen: ik gun iedereen een scheiding. Maar eentje vind ik zelf meer dan voldoende. Mijn vrouw mag dan niet van Rothko houden, ik hou wel van haar."
Door Noor Spanjer