Frankenstein, de Britse klassieker, krijgt weer aandacht in de film Mary Shelley. Zij was de auteur van deze wereldberoemde roman en is de hoofdpersoon in de film van regisseur Haifaa al-Mansour. Redactieleden Rosanna Baas, Lara Maassen en Daan Steinebach hebben Frankenstein niet gelezen, maar werden ondanks het romantische kostuumdrama wel nieuwsgierig naar het boek. Hoewel ze daar na het kijken van de film nog steeds verdacht weinig over weten.
Rosanna: Ik had niet verwacht in zo'n liefdesdrama terecht te komen.
Lara: Ja! Dat had ik ook! Ze schrijft heel Frankenstein in één nacht! Terwijl ik dacht dat de film juist over dat schrijfproces zou gaan. Ik was steeds aan het denken: wanneer komt dat boek nou?
Rosanna: Ja echt hè! Er gebeurde zo ontzettend veel. Maar dat boek kwam maar niet.
Daan: Achteraf ging het natuurlijk wel steeds over het boek. Of eigenlijk: het boek Frankenstein ging volgens de film over het liefdesdrama.
Rosanna: Een film over wat Mary nodig had om zoiets te kunnen schrijven. Het gevoel van afwijzing.
Lara: Het grootste deel van de film had ik vooral het gevoel naar een aantal ontspoorde artistieke rebelse tieners/twintigers te kijken.
Rosanna: Een stelletje rich kids dat hun leven aan het verkloten was. Ik had er heel weinig sympathie voor. Maar Percy Shelley (de man van Mary Shelley, tevens een bekende dichter) was wel knap hoor. Heel knap. Ook echt héél irritant.
Lara: Hebben jullie het boek trouwens ooit gelezen? Ik alleen het eerste hoofdstuk.
Rosanna: Nee, ik ken Frankenstein vooral uit cartoons eigenlijk.
Daan: Ik ook. Ik vond de discussie over het huwelijk in de film eigenlijk schokkend actueel.
Rosanna: Ben jij voor de vrije liefde Daan?
Lara: (Leuk, een stelletje 'jonge vrije geesten' dat hier over de jonge vrije geesten van tweehonderd jaar geleden nadenkt.)
Daan: Ik vind het huwelijk belachelijk, ja. Al vond ik die Shelley naïef. Vrij? Ja. Maar wat hij wil is wel heel veel ideaal met weinig oog voor de mensen over wie het gaat.
Rosanna: Ik vond het vooral belachelijk dat Mary ongeveer wordt aangerand door Hogg, en dat Shelley reageert met: ‘Ik dacht dat je ook in vrije liefde geloofde.’ En dan was er nog dat dingetje tussen hem en haar stiefzus.
Daan: Dat vond ik jammer, die driehoek was belangrijk en werd een beetje verwaarloosd.
Rosanna: Ik was ook al verbaasd dat zij het zo prima leek te vinden om heel de tijd derde wiel te zijn.
Lara: Ergens dacht ik wel steeds bij Mary: hoe pik je dit allemaal? Hoe kan je zo eenzaam en gekwetst zijn en vrijwel niet boos worden op Shelley? Maar die frustratie resulteerde uiteindelijk natuurlijk wel in het boek. Even iets heel anders: Frankenstein wordt weleens gezien als een vroege vorm van science fiction. Dat vond ik wel een leuk idee om in mijn achterhoofd te houden, terwijl ik naar al dat gekostuumdrama keek. Dat dáár science fiction min of meer ontstond.
Rosanna: Maar over het verhaal van Frankenstein kom je dus heel weinig te weten. Alleen dat het schijnbaar steengoed is. Ook wel slim, want ik wil het nu wel een keer lezen.
Lara: Goed dat de vader van Mary het boek onder haar naam heeft uitgegeven.
Rosanna: Ja dat was het stukje feminisme in de film: Mary Shelley wilde haar werk onder eigen naam uitgeven, maar de uitgevers geloofden niet dat zij het zelf zou hebben geschreven. Daar werd ik echt boos van.
Lara: Ik vond het vooral erg dat die uitgevers maar bleven zeggen dat zo'n verhaal niet door een vrouw geschreven kón zijn. Alsof vrouwen alleen maar liefdesromannetjes kunnen schrijven.
Rosanna: Dat het niet bij een vrouw paste ook.
Daan: Wisten jullie dat er nog steeds mensen zijn die denken dat het zijn idee was? Zo gaat dat dus.
Rosanna: Erg hoor.
Daan: Dat is geloof ik een actueel thema: de rol van vrouwen in de kunst en de monsterlijkheden die mannen uithalen als ze zich eenmaal ‘kunstenaar’ genoemd hebben. ‘Ik ga even met je stiefzusje naar bed, maar zeur niet als jouw werk niet erkend wordt.’ En: ‘Ik vergok al het geld in de naam van de kunst, maar jammer dat ons kind daardoor sterft.’
Lara: Dat leek Shelley echt niks te doen hè?!
Rosanna: Hij kwam ook wel uit de klasse die zich alles kon permitteren. Dat beïnvloedt je houding ook wel een beetje denk ik.
Daan: Klasse was wel afwezig in de film. Het kwam alleen terug doordat Shelley’s geld steeds op was, maar ook dat is iets voor rijke mensen, die hebben iets om op te maken.
Lara: Ik vond het juist heel aanwezig in de film, omdat ik de hele tijd besefte hoe waarschijnlijk niemand van hen de geschiedenisboeken had gehaald als ze niet zo belachelijk rijk waren geweest.
Daan: En toch zijn ze in de film de traditie aan het tarten, want voor die geschiedenisboeken moest je rijk én man zijn.
Lara: Wat is onze eindconclusie over deze film?
Rosanna: Als ik hem op tv had gezien had ik hem niet afgekeken denk ik. Te veel liefdesdrama en ik vond hem ook geen sterk feministische inslag hebben, wat volgens mij in de promotie wel geclaimd wordt.
Lara: Ik las in de media dat het niet echt 'tot leven komt', ondanks dat bijvoorbeeld het acteerwerk wel goed is. Dat vatte het voor mijn gevoel wel goed samen.
Daan: Ja, vond ik ook. Ik vond het liefdesdrama wel interessant, maar niet op een manier die me heel erg raakte.
Lara: Mijn verwachting werd gewoon niet ingelost. Ik had zoveel meer over het boek verwacht, dat ik daar maar op blééf wachten.
Daan: Dat is het misschien: je kunt niet alles hebben en dat probeert deze film wel.
Rosanna: Dat is denk ik de beste omschrijving.
Lara: De film wil zoveel dat hij je met allerlei losse eindjes achterlaat.
Mary Shelley is nu te zien met: