Asset 14

een gespleten land II

Afgelopen maand reisde journalist en schrijver Auke Hulst door Amerika. Dit is het land dat hij aantrof: "We zijn tot deze partijen veroordeeld. Dit is Amerika." Vandaag het tweede en laatste deel van zijn verslag vanuit een verdeelde natie.

Onderweg in New Hampshire

Amerikanen beweren graag dat hun overheid onmachtig is, en minder dan ‘de markt’ in staat voorzieningen van niveau te leveren. Hun stemgedrag zorgt vervolgens voor een belastingklimaat dat dat vooroordeel tot waarheid maakt. Jammer alleen dat ook het bedrijfsleven het laat afweten. Al levert Detroit (gered door Obama) natuurlijk wel SUVs die de Derde Wereldwegen enigszins te verdragen maken.

Ik ben aangekomen in New Hampshire, de vrijgevochten staat die opereert onder het adagium ‘Live Free or Die’. Ergens langs de weg wordt de feestelijke opening van Shooters aangekondigd, een grote wapenwinkel, "ook voor al uw machinegeweren!" Gisteren is een meisje neergeschoten, omdat ze in haar Halloweenkostuum werd aangezien voor een stinkdier. En in Milwaukee, Wisconsin heeft vandaag de zoveelste lone wolf zijn magazijn geleegd op het winkelpubliek. Zegsmensen van de NRA mogen dan schuimbekken wanneer ze de naam Obama in de mond nemen, nooit ging het beter met de Amerikaanse vuurwapenindustrie. De president heeft nauwelijks iets gedaan om ze aan banden te leggen. Je kunt met een vijandig Congress maar een paar prioriteiten stellen, en ‘gun control’ was er niet een van. Choose your battles well.

Foto: Jan Postma

Begin over ‘gun control’ en je krijgt in New Hampshire een tirade over het belang van de jacht en het 2nd Amendment. Als ik het lef had, zou ik aanraden dat heilig verklaarde artikel eens goed te lezen. Het voorzag, in een tijd dat het jonge Amerika nog geen staand leger had om zichzelf te verdedigen, in wapenbezit ten behoeve van milities. Nergens gaat het over een individueel recht wapens te dragen. O ja, en de formulering ‘under God’ is trouwens ook pas in 1954 aan de Pledge of Allegiance toegevoegd.

Het is vast toeval, maar zojuist heeft Michael Bloomberg zijn eigen Super PAC aangekondigd. Ik lees erover in het lokale dagblad, The New Hampshire Union Leader. Bloomberg neemt zich voor kandidaten, van welke partij dan ook, te steunen, zolang ze voor het homohuwelijk zijn en voor gun control. Zou Amerika er eindelijk klaar voor zijn?

Lake Winnipesaukee, New Hampshire

Alles draait dezer dagen om de mysterieuze zwevende kiezer in de Swing States. New Hampshire is zo’n Staat, en dat is te merken. Nergens zag ik meer politieke borden langs de weg dan hier, en nergens waren ze virulenter van toon. "No Bama!" "Save Big Bird!" "Save America, Vote Republican!" Opmerkelijk: er wordt zelfs nog campagne gevoerd voor Ron Paul, de libertair die in New Hampshire relatief veel aanhang heeft.

De kiezer waar niemand het over heeft, is de niet-kiezer. Bijna de helft van de 230 miljoen Amerikanen van kiesgerechtigde leeftijd zal het ook dit keer weer laten afweten – tot tevredenheid van Republikeinen, die baat hebben bij een lage opkomst, en daarom in diverse staten hebben geprobeerd zoveel mogelijk obstakels te creëren voor arme, vaak zwarte kiezers. Ruim een derde van de volwassen Amerikanen heeft zich niet eens als kiezer laten registreren.

"Ik bemoei me niet met hen, en wat mij betreft bemoeien zij zich niet met mij."

Bob Hansen is zo iemand: een grote kerel van eind vijftig, met een grijze paardenstaart, dito baard en een onttakeld gebit. Hij woont in de buurt van Lake Winnipesaukee, maar is meestal op pad met zijn truck. Nog nooit gestemd, nog nooit geregistreerd geweest, zegt hij. "Wat heeft het voor zin? Ze beloven van alles, maar ze hebben allemaal een geheime agenda. Ik bemoei me niet met hen, en wat mij betreft bemoeien zij zich niet met mij."

We zitten te ontbijten aan de toog van een bar in Wolfeboro, officieel Amerika’s oudste toeristendorp. Hansen gebruikt een stuk toast om de laatste vettige smurrie van zijn bord te sponsen.
"Veel Romney-aanhangers, hier", suggereer ik.

Hansen snuift. "Vind je het gek? Hij heeft zijn patserige buitenhuis aan de overkant van het water. Doet alsof het hele meer van hem is. De mensen hier zijn gek met hem, maar dat zijn zelf stuk voor stuk pratende portemonnees."

"Heus niet iedereen ziet hem graag komen", zegt de barkeepster. "Bij het vorige debat liep het hier behoorlijk uit de hand. Romney en Obama werden uitgemaakt voor alles wat je maar bedenken kunt. Ja, ook het ‘N’-woord. Ik heb er iemand uit moeten zetten. Anders werd het knokken. Het volgende debat kijken ze maar lekker thuis."

Ik had verwacht dat in een Swing State als deze de presidentiële debatten op alle schermen te zien zouden zijn. Zeker hier, met een adoptiefzoon als kandidaat. Maar in publieke aangelegenheden staan de zenders op Monday Night Football, de wekelijkse hoogmis van de Amerikaanse sportcultuur. Het laatste debat, over het toch al niet populaire buitenlandse beleid, zal door zeer weinig zwevende kiezers gezien worden. Geringe impact lijkt gegarandeerd.

"Mitt Romney lijkt me een goed mens. We voelen ons goed bij hem."

Uiteindelijk vind ik een café waarin een zijkamertje is ingeruimd voor het debat. Gordijnen moeten het lawaai uit de bar dempen. Het wil niet echt lukken – we krijgen elke touchdown mee.
Barbara en Terry zijn in de zestig en hebben bij afwezigheid al gestemd. "We zeggen niet op wie", zegt Barbara, die lerares is. "We hebben lang in dubio gestaan. Mitt Romney lijkt me een goed mens. We voelen ons goed bij hem."
"Maar we twijfelen over zijn kennis en kunde", zegt Terry. "En vooral over zijn vrienden."
"Obama dus", zeg ik.
Terry legt een vinger op zijn lippen. "Ik zeg niks."

Het is Obama’s sterkste debat tot nu toe. Hij komt daadkrachtig en kundig over. Romney wekt de indruk van een student die een nacht hard lang heeft zitten blokken, maar de kennis niet daadwerkelijk heeft geïnternaliseerd. Net als Nixon lijkt hij opeens niet meer in zijn lichaam te passen.

Na het debat zegt Barbara dat dat is wat haar vooral getroffen heeft. "Ik ben, net als de meeste Amerikanen, niet ontwikkeld genoeg om me een goed beeld van het buitenland en buitenlands beleid te vormen. Ik let op non-verbale communicatie. Romney was niet op zijn gemak. Hij zat ook verder van de camera, terwijl Obama bijna in het beeld kroop. Hij was groter. Dominant."

Terry: "Ik was vooral erg onder de indruk van moderator Bob Schieffer. Zoals hij zijn moeder aanhaalde. Go vote. It makes you feel big and strong. Prachtig."

Go vote. It makes you feel big and strong. Heeft dat gevoel nog een band met de werkelijkheid? Doen de verkiezingen er eigenlijk wel toe?

Wat opvalt zijn de grote thema’s die niet worden besproken. De langjarige koers van het land wordt bepaald door de samenstelling van het Hooggerechtshof. Meerdere hoogbejaarde rechters zullen met pensioen gaan, of zullen overlijden. Worden ze door liberalen of conservatieven vervangen? Dat bepaalt of het desastreuze Citizens United onklaar kan worden gemaakt, en daarmee of de invloed van het grote geld kan worden teruggedrongen. Dat geld is de roze olifant in de kamer: de doodgezwegen kanker van het systeem. Daarnaast heeft de samenstelling van het Hooggerechtshof grote invloed op sociale vraagstukken als homohuwelijk, abortus en vrouwenrechten.

Over vier jaar, wanneer beide partijen met een verse kandidaat komen, zou de GOP haar sterkste troeven kunnen uitspelen.

Dat Hooggerechtshof is mogelijk de enige reden waarom Republikeinen hun eigen kandidaat graag zien winnen. Een verlies zou de partij niet slecht uitkomen. Obama moet verder gaan met rotzooi ruimen. En over vier jaar, wanneer beide partijen met een verse kandidaat komen, zou de GOP haar sterkste troeven kunnen uitspelen. Marco Rubio. Chris Christie. Mannen die nu wijselijk hun kruit droog hebben gehouden.

Aan de andere kant: de tijd dringt voor de Republikeinen. Amerika is in hoog tempo demografisch aan het veranderen. De bange witte man vormt binnenkort geen meerderheid meer. In van oorsprong rode staten zijn de liberalere stedelijke buitenwijken aan het groeien. De partij moet veranderen, wil ze niet obsoleet worden. Tegelijk neemt ruimte voor een derde partij toe. Voor mensen die in het model-Bloomberg passen – economisch conservatief, sociaal progressief.

Maar misschien belangrijker: steeds meer mensen beginnen door te krijgen dat het trickle down, supply side-verhaal dat puissant rijke Republikeinen hebben uitgedragen, heeft geresulteerd in stagnerende reële inkomens voor de Amerikaanse middenklasse, ten gunste van extreme rijkdom aan de bovenkant. Een bovenkant die volgens andere regels leeft, en niet meer toegankelijk lijkt. Amerikanen hebben een hekel aan socialisme. Maar er is iets waar ze een nog grotere hekel aan hebben, en dat is aristocratie.

The White Mountains, Maine

Terwijl ik deze laatste aantekening maak – we schrijven donderdag vijfentwintig oktober – is alles nog mogelijk. Obama en Romney liggen nek-aan-nek in de peilingen, en volgens sommigen dreigt een scenario waarbij beide kandidaten hetzelfde aantal kiesmannen zal halen. Mogelijk wordt de uitkomst niet bepaalt in een Swing State, maar in het vrijwel ontvolkte 2nd Congressional District in Maine, een staat die, nogal ongewoon, haar kiesmannen naar verhouding over kandidaten verdeelt.

Vandaag ben ik dat District binnengereden, een slaperig en bergachtig gebied, ogenschijnlijk ver weg van het verkiezingsgeweld en zich niet bewust van een eventuele sleutelpositie. Net zo min als de partijen, bezeten van Swing States, zich er bewust van lijken. De zon schijnt op vurige herfstbladeren; de dorpjes zijn vrijwel van verkiezingsborden ontdaan. Hoelang nog voor de partijen wakker worden? En hoelang voor ook hier de verschroeide aarde van de moderne Amerikaanse campagne te ruiken valt?

New York, 11 oktober – Bethel, Maine, 25 oktober

-

Dit was het tweede en laatste deel van een reisverslag door de Gespleten Staten van Amerika. Auke Hulst (1975) is journalist, schrijver en muzikant. Onlangs verscheen zijn nieuwe roman Kinderen van het Ruige Land. Op 6 november is hij een van de sprekers tijdens de President’s Night in de Melkweg in Amsterdam.

Mail

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen