Illustratie: Elise van Iterson

Deze week: het snoeren van de mond van de voorzitter, de teloorgang van de briefpost, het kapen van de Museumnacht en schaduwbankieren. " />

Illustratie: Elise van Iterson

Deze week: het snoeren van de mond van de voorzitter, de teloorgang van de briefpost, het kapen van de Museumnacht en schaduwbankieren. " />
Asset 14

Politieke interruptie

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Hard//talk is de seismograaf die de trillingen van de tand des tijds registreert. Wat heeft ons afgelopen week bezig gehouden? Wat bespraken we bij de koffieautomaat en waar lagen we wakker van? Deze week zes korte commentaren, in woord en beeld, van onze redacteuren.

Illustratie: Joost de Haas

Ver weg

Supersilvio

Geen democratisch gekozen leider heeft de afgelopen zeventig jaar zo’n moreel dieptepunt bereikt als Silvio Berlusconi. Van Vladimir Poetin, die beslist meer misdaden op z’n geweten heeft, kun je nog zeggen dat zijn corruptie en hardhandigheid berekenbaar en weloverwogen zijn; George W. Bush was meer een in de realiteit verdwaalde sul die het misschien nog wel ergens goed bedoelde; Richard Nixon bracht tenminste nog de pingpong-diplomatie tot stand. Silvio zit op een ander niveau van slechtheid. Een schertsfiguur die iedereen schoffeerde, niet een beetje in het rond neukte maar complete harems bouwde, rechtszaken ontliep door amendementen die hem boven de wet stelden, en zelfs de regeringsleidster van wiens (financiële) steun hij afhankelijk was geworden aanduidde als een "onberijdbaar gat". En er mee weg kwam.
Dat is het fascinerende aan Berlusconi. Als regeringsleider was hij goed beschouwd niet meer dan een handige sjacheraar die nooit werkelijk iets oploste of aanpakte, maar in elk geval de illusie van 'hup Italië' wist te verkopen en handig coalities kon smeden. Maar als zelfverklaarde 'levensgenieter' is hij er beter dan wie dan ook in geslaagd om macht, geld en wijven te vergaren en schaamteloos zijn eigen mateloze gang te gaan. Hij is niet alleen de verkoper van glimmende beloften met gebleekte tanden en geïmplanteerd haar, maar ook het duiveltje dat fluistert: "Dit wil jij toch OOOOOK…" Juist die totale mateloosheid maakte hem, paradoxaal genoeg, de meest stabiele factor in de Italiaanse politiek gedurende twintig jaar.
En nu? Een derde herverkiezing zit er niet in. Hij zal wel niet worden gelyncht in een greppel of als Nero de stad achter zich in brand steken, maar nu hij zijn immuniteit kwijt is, volgt onvermijdelijk bijltjesdag. Zelfs met het vermaard ineffectieve en door hemzelf verder uitgeklede Italiaanse justitiële bestel doet Silvio er maar beter aan om snel dood te gaan. Het alternatief is de cel.

Door Floris Solleveld

Commentaar

Kunstroof

Afgelopen zaterdag stemde me even hoopvol als verbitterd over de toekomst van de kunsten. De twaalfde editie van de Amsterdamse Museumnacht was van tevoren wederom uitverkocht; ten minste 26.000 mensen bezochten in 6 uur tijd enkele van de 45 musea die open waren. De stad puilde uit van enthousiaste mensen, feestjes op straat en wachtrijen voor het Rijksmuseum en Van Gogh die deze keer eens niet alleen uit toeristen bestonden. Een bekende die naar eigen zeggen nooit een museum bezoekt, had er om middernacht al zes gezien en was laaiend enthousiast over de Oude Kerk. "Ik bedenk me nu wel twee keer voor ik een foto op Facebook zet" fluisterde een meisje achter me bij Erik Kessels' fenomenale installatie in het Foam. Verderop werden foto's fanatiek tot ansichtkaarten geknipt en geplakt.
Dat kunsthaat de overheersende emotie is in Nederland, zoals Bas Heijne eerder schreef in een veel geciteerd artikel, kon ik op zaterdagavond maar moeilijk geloven. De Museumnacht is het bewijs dat mensen geen kunsthaters zijn als ze op een open manier worden aangesproken, als een museum daar zijn best voor wil doen. Niet dat Heijne's zorgen onterecht zijn, maar die kunsthaat lijkt vooral bij politici te zitten die nodig willen scoren, bijgestaan door de media. Ook met kunstliefde kun je politiek bedrijven, zo bewees D66-kamerlid Boris van der Ham op dezelfde zaterdagavond. Voor de ingang van het met sluiting bedreigde Tropenmuseum deelde hij flyers uit om te laten zien dat zijn partij wél voorstander is van cultuur. Hoewel Van der Hams intenties waarschijnlijk goed zijn, is het kapen van een cultureel evenement met propaganda bijna net zo smakeloos als wat zijn populistische Kamergenoten propageren.

Door Roos Euwe

De Hofstad

Politieke interruptie

Afgelopen week deed staatssecretaris Veldhuijzen-Van Zanten (CDA, Zorg, dubbel paspoort) iets raars. Ze snoerde tijdens een Kamervergadering de voorzitter de mond.
Wat volgde was de gebruikelijke verontwaardiging. Ook ik liet me op Twitter niet onbetuigd: “hoe diep de rot zit bij het CDA”, schreef ik. Een tv-recensent schreef dat Van Zanten geluk had dat Rijk de Gooijer stierf, anders was het bewuste fragment veel vaker herhaald. Een ander riep de vuistslag van LPF'er Alblas in herinnering. Zelf dacht ik aan het befaamde kotsvingertje van Hans Hoogervorst.
Ik wilde hier dus iets boos gaan schrijven over het failliet van het CDA. Dat zelfs een geloofwaardig 'verhaal' de partij niet gaat redden wanneer haar vertegenwoordigers zulk een gebrek aan beschaving aan de dag leggen. Iets over Henk Bleker en zijn tenenkrommende briefje aan Mauro misschien. Of over de compleet verziekte sfeer, waarin het gebrek aan respect tijdens de discussie tekenend is voor het rücksichtslose bezuinigingsbeleid van dit kabinet.
Maar mevrouw Van Zanten is nog maar kort lid van het CDA, te kort om volledig gecorrumpeerd te zijn door Maxime. Na wat twijfelen zag ik het helderder: het filmpje zegt eigenlijk weinig. Er is geen enkele context, alleen een paar seconden die zeker ophef zouden veroorzaken. For all I know heeft de voorzitter haar die hele middag zitten pesten.
Een faux-pas van iemand die zichtbaar onder druk staat, decorumverlies noemen ze het in de medische wetenschap wel eens. Al valt op haar functioneren best wat aan te merken, dit was de spreekwoordelijke kat in het nauw, niet meer. En zo gaat ook dit stukje niet over de inhoud. Want waar ging die vergadering eigenlijk over?

Door Jan Postma

Nieuws in beeld

PostNL bezorgde afgelopen kwartaal bijna 7 procent minder post op de Nederlandse thuismarkt dan een jaar eerder. Logischerwijs daalde ook de omzet van het bedrijf.

Illustratie: Elise van Iterson

Commentaar

Schaduwwereld

Nadat ze op de knieën waren gedwongen door de politiek en waren neergesabeld door de publieke opinie, zou een vorm van nederigheid de grote banken en andere financials niet misstaan. Op zijn minst was er de hoop dat dit grootkapitaal zich aan de nieuw gestelde regels zou houden. Althans, voor even dan. Wel nu, think again.
De new kid on the block is ‘shadowbanking’ – bankieren buiten de nieuwe en strengere regels om. Het idee was nu juist dat door de nieuwe regels zoals afgesproken in het ‘Basel 3 akkoord’, we een stabieler financieel stelsel zouden krijgen. Om de risico’s te verkleinen moesten banken onder andere een hogere kapitaalbuffer aanhouden. Maar deze strengere eisen kosten natuurlijk geld en daar worden banken en andere financials niet blij van.
Schaduwbankieren biedt dan uitkomst. Het is een manier van kredietverlening die buiten het reguliere bankensysteem om gaat. Het is (kosten)efficiënter, sneller, maar kent ook meer risico’s. En let wel, er is geen toezicht, terwijl het wel degelijk een link heeft met het alledaagse bankieren – daar waar onze spaarcenten zitten.
En in deze schaduwwereld gaat het om heel wat meer geld dan bijvoorbeeld de schuld van individuele overheden. De Griekse schuld is peanuts in vergelijking met de opbrengst van het schaduwbankieren; er wordt geschat dat alleen al in de elf grootste economieën 51.000 miljard dollar (!) in deze niche rondgaat. Dat is goed voor 25 tot 30 procent van de gehele omzet in de financiële sector.
Het lijkt duidelijk, de risico’s van dit spel zijn enorm en zou wel eens aanzet kunnen geven tot een nieuwe bubbel. De wereldwijde Occupy-beweging heeft er wéér een reden bij om een extra tent op te zetten.

Door Manon Korthals

De filmclub

Groot geworden door klein te blijven

In het eigenzinnige Synedoche, New York start een door Philip Seymour Hoffman gespeelde toneelregisseur een grandioos project: hij wil het leven met brutale eerlijkheid vangen in een theaterstuk, en om dat te kunnen, bouwt hij een set die eerst een paar kamers, vervolgens een wijk en uiteindelijk een stad beslaat. Van een duidelijk onderscheid tussen werkelijkheid en fictie is op het einde geen sprake meer.
Dat de werkelijkheid zelfs de wildste fantasie kan overtreffen, wordt in dit geval bewezen door de vrijwel onbekende Russische regisseur Ilya Khrzhanovsky. Een prachtig artikel dat afgelopen week in GQ verscheen, beschrijft een uitgebreid bezoek aan zijn set, een volledige stad in Oekraïne die al vijf jaar draaiende wordt gehouden en die tot in details de Sovjet-sfeer uit de jaren vijftig ademt. Inclusief 210.000 figuranten en een machtswellustige dictator – in dit geval de regisseur ('Hoofd van het Instituut') zelf.
Wat Khrzhanovsky met zijn film wil bereiken is niet duidelijk, maar hoe ongeëvenaard zijn aanpak ook is, de eindeloze vertakkingen van het leven zullen nooit in hun geheel te vangen zijn in fictie. En grootse thema's, die kunnen ook worden aangesneden binnen een kleinschalige vertelling, zo bewijst de Franse regisseur Bruno Dumont nog maar eens. In het kalme maar confronterende Hors Satan – zijn nieuwste – gaat hij op zoek naar goed en kwaad buiten ('hors') het traditionele, religieuze kader.
De naamloze hoofdpersoon doodt emotieloos. Het geweld is eenvoudig en lelijk, net als de inwoners van het Noord-Franse dorpje waar het zich afspeelt. Van een seriemoordenaar of een incarnatie van het absolute kwaad is echter geen sprake. De hoofdpersoon is jenseits von Gut und Böse. Zonder religie ook geen simplistish goed en kwaad, lijkt Dumont te willen zeggen. Zonder grote set gelukkig wel een film over grote vragen, zo laat Hors Satan overtuigend zien.

Door Boy van Dijk

Mail

Redactie

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen