Deze week wordt alles anders: Almelo, Dior, 'de politiek', het filmmuseum en ja, zelfs Stalin." /> Deze week wordt alles anders: Almelo, Dior, 'de politiek', het filmmuseum en ja, zelfs Stalin." />
Asset 14

De smaak van macht

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Hard//talk is de seismograaf die de trillingen van de tand des tijds registreert. Wat heeft ons afgelopen week bezig gehouden? Wat bespraken we bij de koffieautomaat en waar lagen we wakker van? Vier korte commentaren van onze redacteuren.

Ver Weg

De Wedstrijd van de Eeuw

Afgelopen zondag stond ik op een bijna leeg plein in Almelo. Er hing een spandoek met de tekst “Succes Heracles” onder het balkon van het Snooker & Poolcentrum Almelo. Daar zou de selectie van Heracles bij een overwinning in de bekerfinale worden gehuldigd. Met zijn 18 duizenden zaten de meeste Heraclesfans in een stadion in Rotterdam, dus zag ik met slechts een paar honderd man op een beeldscherm boven de McDonald’s hoe Heracles van de mat werd gespeeld.
In Almelo waren drie pleinen gereserveerd voor deinende massa’s enthousiaste voetbalfans, maar het meest enthousiast was waarschijnlijk de gemeente geweest. Er was speciaal Heraclesbier in zwart-witte blikjes, de plastic bekers stonden in veelvoud opgestapeld bij de mobiele biertappen en met Ilse DeLange op de achtergrond zag ik de lokale overheid in haar handjes knijpen. Eindelijk: Almelo in de finale. Almelo op de kaart en verlost van dat eeuwige, saaie imago.
Maar ondertussen was het bier in de tap aan het doodslaan en keek het  Heraclespubliek, waarvan de helft schijnbaar bestond uit beveiliging en horecapersoneel, gelaten naar de  ‘wedstrijd van de eeuw’. Misschien keken ze ook wel naar de McDonald’s, wachtend op het laatste fluitsignaal. Je krijgt van weinig dingen meer honger dan van een saaie voetbalwedstrijd.
Een ambitieuze Eerste Paasdag loopt uit op een kansloze 3-0 nederlaag. Burgemeester Jon Hermans-Vloedbeld en wethouder van Sport Jan van Marle zetten teleurgesteld de tv uit en wachten tot de telefoon gaat rinkelen. Aan de andere kant van de lijn horen ze een kritische Almeloër met dat karakteristieke stemgeluid, dat schippert tussen zangerig en zeurderig, “al die dranghekken, security, bereden politie, ME-busjes, beeldschermen en gesloten kroegen, wat heeft dat ons eigenlijk allemaal gekost?”. “Ach,” countert de burgemeester, “had u liever ‘Almelo’ in enorme plastic letters verspreid door de stad gezien. Of dat we 190.000 euro zouden besteden aan de introductie van een nieuw stadslogo? Wij kozen voor iets waar u nog wat aan kon hebben, een leuk feestje bijvoorbeeld. Eigenlijk is politiek net als voetbal, je kunt van alles bedenken en plannen, maar uiteindelijk wordt het pleit op het veld beslecht. En ja, soms win je dan, soms verlies je.”

Door Rutger Westerhof

Rolmodel

Grijze modemuis

Na een 1 april-grap dat Kanye West Dior zou gaan leiden, is er eindelijk verlossing: De Belgische Raf Simons is de man die John Galliano opvolgt als hoofdontwerper van het Franse modehuis. Simons presenteerde collecties onder zijn eigen naam en voor Jil Sander en Walter van Beirendonck – hij is in tegenstelling tot de extravagante Galliano een minimalist, die vooral bekend is om zijn mannenmode.
Simons verklaarde stilistisch terug te willen grijpen op het werk van de vroeg gestorven Christian Dior – de periode 1947-1957. In feite was Simons’ laatste Jil Sander-show een vette knipoog naar zijn nieuwe werkgever: de elegante jurkjes en mantels waren een zachte, hedendaagse echo van Dior’s iconische New Look uit de jaren vijftig. Veelbelovend, maar misschien ook een beetje veilig.
Sinds Galliano's roemloze aftocht na een antisemitisch getinte scheldkanonnade in september 2011, werd er binnen modekringen koortsachtig gespeculeerd over wie het wonderkind zou kunnen, en willen, vervangen. Hij schreef al modegeschiedenis met zijn afstudeercollectie, gebaseerd op de Franse Revolutie. In de jaren daarna stuwde hij het ietwat ingeslapen huis Dior naar grote hoogten met uitbundige, barokke collecties, fantastische shows en – niet onbelangrijk – zijn eigen star quality. Een Dior-modeshow werd steevast afgesloten door een onweerstaanbaar excentriek over de catwalk paraderende Galliano.
Nu wordt reikhalzend uitgezien naar Simons’ eerste Dior-collectie in juli, maar iets zegt me dat hij niet verkleed als toreador het applaus in ontvangst zal nemen, of Kate Moss in een baljurk keihard over de catwalk zal laten rennen.
De pauw wordt opgevolgd door een grijze muis. Galliano’s ondergang was tragisch en verdiend, maar ik zal hem toch een beetje missen.

Door Sanne Rispens

Nieuws in beeld

Eindelijk wordt er, 21 jaar na de val van het communisme, een ander licht geworpen op de persoon Jozef Stalin, in het Stalin museum in Georgië.

Illustratie: Elise van Iterson

Commentaar

Goed nieuws, slechte naam

Het is een vuistregel bij grote publieke gebouwen: alles gaat mis, en aan het einde is iedereen blij. Zo ook bij het nieuwe EYE filminstituut. De begroting is flagrant overschreden, het fotomuseum in Rotterdam wilde (terecht) niet meeverhuizen naar Amsterdam Noord, het budget werd gekort, en dan was er ook nog gelazer met de architecten over een brandwerend scherm. Maar als je eenmaal in de hal staat, waar een waaier aan trappen en terrassen omhoog leidt naar de filmzalen, en de tentoonstelling Found Footage ziet, dan verdwijnt die scepsis abrupt. Zelfs als je zelden naar de film gaat.
Het blijft jammer van het oude Filmmuseum in het Vondelpark. Maar in alle eerlijkheid: dat was toch vooral een druk café met een museum waar bijna niemand kwam, met nogal krappe bioscoopzalen. Het valt te hopen dat de AVRO (de nieuwe gebruiker) er iets voor het publiek mee blijft doen, en dat Vertigo open blijft. Want hoe belangrijk EYE ook is voor Noord, en hoe mooi het ook aan het IJ ligt, het park was mooier.
In dezelfde week dat EYE open ging, kondigde het Nederlands Instituut voor Mediakunst aan dat het definitief sluit en opgaat in de Smart Project Space. Dat is, cynisch genoeg, goed nieuws. Het NIMk was een te grote jas voor een paar dozijn bezoekers per dag, en vervulde allang geen voortrekkersrol meer. De grote waarde van het NIMk ligt in het netwerk en de expertise; en die kun je beter onderbrengen op een plek waar het wél bruist, met concerten, films, drukbezochte openingen en een hip restaurant. Dat er maar veel moois uit mag voortkomen.
Alleen die naamsveranderingen bij fusies, daar wordt niemand blij van. De meest voor de hand liggende naam voor een filmmuseum is toch echt Filmmuseum, niet EYE, al zit er een nieuw instituut aan vast. Om maar te zwijgen van het herdopen van Smart Project Space tot NASA. Als je toch aan het bezuinigen bent, waarom zou je dan tienduizenden euro's uitgeven aan een restyle?

Door Floris Solleveld

De Hofstad

De smaak van macht

Enkele maanden geleden zaten drie grijze mannen van statuur bij Nieuwsuur. Ze analyseerden de crisis en waren het in grote lijnen met elkaar eens. Wijsheid komt met de jaren zo leken Wim Kok, Ruud Lubbers en Frits Bolkestein met hun eensgezindheid te onderstrepen.
Zoals wel vaker in de politiek: schijn bedriegt. In een opiniestuk bijt Bolkestein dinsdag van zich af. Zielig links en de vaderlandse pers (hetzelfde laken een pak, voor de VVD-coryfee) krijgen er van langs. Zijn eigen partij, daar zit je goed, want “wat men ook van de VVD vindt, zij moraliseert niet”.
De staatsman van weleer heeft gelijk. Van moraliseren is bij zijn partij op dit moment geen sprake. Van veel moreel besef helaas evenmin. Daarvan mag het Polenmeldpunt getuigen, onze nationele wond die doorettert dankzij Rutte. Gelukkig kan het liberale pleit worden beslecht op basis van een volgens Bolkestein “objectief waarneembare” waarde: vrijheid. Inderdaad, een helder afgebakend begrip. Meetlint ernaast en ‘rechts’ mag zichzelf van harte feliciteren, terwijl ‘zielig links’ zich uit de voeten maakt.
Het zijn retorische stuiptrekkingen van een politiek die op haar rug ligt, spartelend met haar pootjes. Vooraanstaande vertegenwoordigers ervan blaffen naar elkaar in speeches en in de krant. Tegenstellingen worden opgeklopt in plaats van overbrugt en ondertussen bepaalt een vergrijsde club van om en nabij duizend actieve partijleden de politieke koers.
Dan liever de politiek van een nieuwe generatie, zoals zondag door Sywert van Lienden in Buitenhof gelanceerd. Geen onderling uitgewisselde schouderklopjes en daarna alsnog verzuurd venijn. Niet handelen in het belang van één partij. Wèl op georganiseerde wijze met vijfhonderd man en evenzoveel lidmaatschappen van CDA, PvdA en VVD de koers van die partijen beïnvloeden. Behendig de zwaktes van het systeem bespelen dus, dan ligt de macht voor het oprapen. En die macht, die is niet vies, die smaakt naar verandering.

Door Boy van Dijk

Mail

Redactie

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen