Illustratie: Mirjam Dijkema

Deze week gaat alles kapot: Libië, Japan, Elizabeth Taylor, de hele mannelijkheid en Rebecca Black." />

Illustratie: Mirjam Dijkema

Deze week gaat alles kapot: Libië, Japan, Elizabeth Taylor, de hele mannelijkheid en Rebecca Black." />
Asset 14

Apocalyps

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Hard//talk is de seismograaf die de trillingen van de tand des tijds registreert. Wat heeft ons afgelopen week bezig gehouden? Wat bespraken we bij de koffieautomaat en waar lagen we wakker van? Graag horen we wat u van deze rubriek vindt. Mailt u ons!

Illustratie: Mirjam Dijkema

Ver weg

Verdachte vliegtuigen

Nederland gaat deelnemen aan de internationale militaire interventie in Libië. Zes F-16’s zijn vertrokken naar Sardinië, vanwaar ze ingezet zullen worden om het wapenembargo te handhaven. “Wij gaan patrouilleren in de lucht, kijken of er verdachte vliegtuigen rondvliegen, die daar niet mogen vliegen, die eventueel wapens naar Libië zouden willen brengen en dan gaan we ze onderscheppen” zegt Johan 'Cake' van Deventer, de verantwoordelijke commandant van de Nederlandse Luchtmacht.
De cadans van zijn statement doet een beetje denken aan George W. Bush. En aan een andere oorlog. Die insinuatie, die van een militaire missie zonder duidelijke doelen en die van een oorlog zonder eind verschijnt nu ook voorzichtig (of minder voorzichtig) in de media. Toch is deze latente populistische vergelijking niet geheel eerlijk. We hebben hier te maken met een uit de klauwen lopende burgeroorlog en niet een militaire inval in een zogenaamd 'stabiele situatie'. Wat dat betreft gaat eerder de vergelijking op met de Navo-interventie in de Kosovo oorlog (maart 1999), waarmee de Serviërs werden gedwongen zich terug te trekken en Kosovo de facto autonoom werd. Toen was er echter geen steun van de VN, noch was er voor Nederlandse deelname toestemming verleend door het parlement.
De bittere realiteit is daarentegen dat de situatie in Libië voorlopig behoorlijk slecht is, en ook met een rap militair succes zal stabiliteit zich niet direct aandienen. In die broeierige voedingsbodem kunnen we alleen maar toezien hoe populistische schimmels zich de komende weken dankbaar zullen nestelen.
Op een foto in de krant staat SP-kamerlid Harry van Bommel in het Kamergebouw met generaal Van Uhm, Middendorp en D66 voorman Pechtold te praten. Hun gezichten staan ontspannen in de lach, maar achter ieders rug worden de potloden geslepen.

Door Elon Heymans

De filmclub

Liz is dood, lang leve Liz

Elizabeth Taylor is overleden. Als u een excuus zocht voor een echte filmavond, heeft u hem bij deze gevonden. De actrice maakte namelijk meer dan 50 films (en trouwde in de loop van haar turbulente liefdesleven acht keer, maar dat terzijde) waaronder vele klassieker als Who's afraid of Virginia Woolf?, Butterfield 8 en Cleopatra. De man die in elf (!) films Taylors tegenspeler was (en in twee van haar huwelijken), was de Britse acteur Richard Burton. Hij schreef over zijn gewezen vrouw de legendarische woorden; “She is famine, fire, destruction, and plague, she is the Dark Lady of the Sonnets, the only true begetter… Her breasts were apocalyptic, they would topple empires down before they withered. Indeed, her body was a miracle of construction and the work of an engineer of genius… It was true art…"
Geen wonder dat hij aan één gefaald huwelijk met Liz niet genoeg had. Want, eerlijk is eerlijk: Taylors verschijning wás kunst. En goddank voor ons is dat kunstwerk vastgelegd. In haar twaalfjarige onschuld in het melodramatische National Velvet (1944), in haar sletterigheid in Butterfield 8 (1960, Taylor met heupen waar Marilyn Monroe nog jaloers op kon zijn), als verveelde flirt in Giant (1956), of als exotische ijskoningin in Cleopatra (1963). Maar haar epische kunstwerk komt misschien nog wel het beste tot zijn recht in de belichaming van een alcoholistisch secreet in het eveneens eerder genoemde Who's Afraid of Virginia Woolf (1966). Er is geen apocalyptischer kreng te vinden in de gehele filmgeschiedenis dan hoofdrolspeelster Martha, en Liz speelt deze rol met verve. Bewaart u deze film tot het laatst en hef vervolgens uw glas op Liz Taylor, een episch secreet en een apocalyptische schoonheid. Een echte filmster dus, en geen bordkartonnen popje, maar The dark lady of the sonnets.

Door Meredith Greer

Beeld: Irene Wiersma

Rolmodel

Whiskey

Volgens Tom Ford mag de moderne man geen korte broeken dragen. In een interview met het tijdschrift Another Man heeft de designer vijf richtlijnen opgesteld waarmee de man uit de grote stad de zomer in moet gaan. Naast zeer verrijkend levensadvies als ‘laat de beste versie van jezelf zien’ en ‘wees geen racist’, raadt Ford mannen aan om geen korte broeken en teenslippers te dragen, tenzij op het strand of in het zwembad.
Bij Veronica maken ze zich ook zorgen om de man. In het programma Man! Liberation Front (M!LF) proberen presentatoren Steye van Dam en Victor Brands mannen te bevrijden van het drinken van kruidenthee, gezichtscrème en yoga-les. De echte man moet terug komen. Dus posteren ze op de site twee mannen, voor een glas bier, omringd door schaars geklede vrouwen. Tom Ford wil de ijdele man terug en Veronica wil de holbewoner terug. Wat nu? Holbewoner worden of ijdeltuit?
Maar de grootste lofzang op de mannelijkheid kwam de laatste weken van Torre Florim, de zanger van De Staat, die een cover van Tom Waits zong bij DWDD. Zet gewoon een Tom Waits-album op om even terug te keren naar je oergevoel: "Dan wil je hard rijden... Dan wil je whiskey drinken met je vrienden... In de hel."

Door Tim de Gier

Commentaar

Koude kansberekening

Dinsdag, elf dagen na de verwoestende aardbeving en daaropvolgende tsunami in het noordoosten van Japan kregen de Fukushimareactoren weer stroom. Een kernramp à la Tsjernobyl leek bezworen. Maar woensdag 24 maart was het nog altijd niet duidelijk hoe gevaarlijk de zwarte wolken zijn die uit reactor 3 komen, en blijken ook drinkwater, melk en groenten uit het gebied een gevaar voor de gezondheid te vormen. Er is in Japan dus nog geen reden tot opluchting. De rest van de wereld schaft intussen massaal geigertellers aan om zich te wapenen tegen de onzichtbare, radioactieve vijand.
Angst voor onveilige kerncentrales steekt ook in Holland de kop op, maar volgens minister Verhagen hoeven we ons nergens zorgen over te maken: er zijn hier immers bijna nooit aardbevingen. Maar ik wil niet gesust worden met de vage belofte dat 'de ervaringen in Japan zullen worden meegenomen bij het vaststellen van de veiligheidseisen' van een nieuwe kerncentrale. De ervaringen in Japan hebben wereldwijde consequenties en zouden aanleiding moeten zijn voor fundamentele veranderingen. Ik wil dat er meer wordt meegenomen dan koude kansberekening; het gebruik van kernenergie moet ernstig overwogen worden.
Maar afscheid nemen van kernernergie brengt politieke en economische risico's met zich mee, en de nucleaire U-turn van Angela Merkel werd haar dan ook niet in dank afgenomen. Toch zouden politieke leiders nog veel verder moeten gaan dan Merkel al doet. Hoe verwoestend moet een ramp zijn om te beseffen dat ons huidig energieverbruik onhoudbaar is? Hoeveel mensen moeten er vergiftigd worden om te begrijpen dat we onze levensstijl blijvend zullen moeten veranderen om deze wereld niet om zeep te helpen? Dit is het moment om na te denken over fundamentele vragen als overbevolking, overconsumptie en overproductie. En niet om tsunami's af te zweren en stug door te gaan op de ingeslagen weg.

Door Roos Euwe

Post Scriptum

Rebecca Black

Rebecca Black is een internetsensatie. De dertienjarige uit Anaheim Hills, Californië, afkomstige zangeres, trok met de clip van haar liedje Friday op YouTube al meer dan dertig miljoen views. In twee weken tijd. Via Twitter, Facebook en Tumblr groeide het lied uit tot hype als the worst song ever.
De meeste haters slachten Black en het lied om twee redenen: haar zangstijl en de tekst.
Pubers hoeven niet per se slechte popzangers te zijn: Lulu was vijftien toen ze Shout inzong, Alex Chilton van The Letter was zestien. Maar zij konden zingen, ook zonder Autotune en bovendien waren dat goede liedjes. Rebecca Black kan inderdaad niet zingen; haar stem heeft een irritant timbre.
Dan de tekst: Black schreef het lied niet zelf. Het werd geschreven door twee muziekproducers. Blacks moeder betaalde hen 2000 dollar zodat haar dochter het kon opnemen. Moet je je voorstellen: je moeder die 2000 dollar betaalt om je voor meer dan dertig miljoen mensen voor schut te zetten.
Wat maakt de tekst van ‘Friday’ nou zo slecht? Het lied is een puik voorbeeld van stating the obvious: "Tomorrow is Saturday / And Sunday comes afterwards." No shit, Sherlock.
En dan de clip: het enthousiasme van de zanglijn – "partying, partying" – wordt allemaal zo uitgespeeld dat het tenenkrommend is. Authenticiteit, het is een lastig woord om te gebruiken (en een nog lastiger woord om te definiëren), maar zoals Malcolm Gladwell in Blink betoogt: het gevoel hiervoor zit in onze ogen, in de onderbuik, in wat de Duitsers – nou ja, het punt is: Rebecca Black is door en door nep.
Je gelooft helemaal niet dat ze zin heeft in vrijdag en een feestje. Waar Black zin in heeft, is beroemd worden. Net als de rest van dertienjarige jongens en meisjes die zich tegen een leven van werken en onbekendheid willen wapenen. Dat is haar gelukt. Nu kijken hoe haar ranke schouders de weelde dragen. Volgens mij kan ze niet wachten tot het weer weekend wordt.

Door Philip Huff

Mail

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen