Hard//hoofd selecteert zorgvuldig uit een oerwoud aan mogelijkheden. In ‘hard//hoofd kiest’ wordt door de beeldredactie een relatief onbekende beeldend kunstenaar uitgelicht, wiens werk het volgens hard//hoofd de moeite waard is om te volgen. Deze keer het kunstenaarsduo Atladóttir & d’Ors uit Rotterdam.
Sinds 2010 vormen Laura d’Ors (Spanje, 1973) en Dagmar Atladóttir (IJsland, 1978) het kunstenaarsduo Atladóttir & d’Ors.
Laura: ‘De beelden die we onder de noemer The First Collection maken zijn meestal in scène gezette foto’s, bijna altijd in de studio gemaakt. Het is een soort van modecollectie, en alhoewel wij met de taal van de modewereld spelen, gaat ons project niet over mode. Onze foto’s gaan over sociale en politieke onderwerpen die wij belangrijk vinden. We maken kostuums, accessoires en decors waar modellen in komen te staan. Het zijn geen professionele modellen, maar vrouwen die wij kennen, vaak zelf ook kunstenaar.’
Dagmar: ‘We wisselen ook tussen onderwerpen. Elke collectie, bijvoorbeeld The Earth Collection of The Political Collection, kan bestaan uit één foto of uit meerdere foto’s samen. Door alle collecties proberen we onze visie op de maatschappij weer te geven.’
Wat voor onderwerpen vinden jullie belangrijk?
Laura: ‘De foto’s zijn vaak gerelateerd aan onderwerpen die we uit het nieuws - kranten, journaals of internet - halen, zoals bijvoorbeeld Gentrification, bureaucratie of economische systemen. Of uit andere grote thema’s, zoals de verhouding tussen mens en natuur.’
Dagmar: ‘We hebben bijvoorbeeld een werk gemaakt met als titel Referendum. Oorspronkelijk kwam dat idee door wat er gebeurd is in IJsland, met de val van Icesave en het referendum over de terugbetaling van de bankschuld. Of Magma, over de uitbarsting van vulkaan Eykjallafjökull.’
Laura: ‘Vaak worden wij geïnspireerd door een specifiek nieuwsbericht, maar uiteindelijk gaan onze beelden over bredere thema’s. In het geval van Referendum bijvoorbeeld refereert dit werk uiteindelijk aan verkiezingen en democratie.’
Jullie komen uit Spanje en IJsland. Waarom leven jullie in Nederland?
Dagmar: ‘Ik heb vier jaar in Enschede gestudeerd, op de AKI. Daar heb ik Laura ontmoet. Voor mij is het makkelijker om in Nederland kunstenaar te zijn dan in IJsland. Ik weet uiteraard niet wat er in de toekomst gaat gebeuren, maar Nederland staat tot vandaag de dag bekend als een land waar kunst en cultuur belangrijk zijn: een cultureel epicentrum. Er zijn hier ook veel kunstenaars uit de hele wereld, en zeker in Rotterdam heerst er een soort van brotherhood. Kunstenaars helpen elkaar.’
Laura: ‘Ik ben het daar helemaal mee eens. Je wordt als het ware familie van elkaar.’
Dagmar: ‘Ik vind ook dat er hier in Rotterdam minder strijd is tussen kunstenaars. Ik heb een tijdje in New York gewoond en gewerkt, daar is meer competitie. Hier zijn mensen opener en delen we ideeën met elkaar.’
Wat willen jullie het publiek meegeven of laten zien?
Dagmar: ‘Hoe wij kijken naar verschillende onderwerpen. Maar het gaat ons ook om het visuele.’
Laura: ‘Ik vind dat je kunst niet per se meteen hoeft te begrijpen. Het kan best zijn dat je eerst iets vreemdst ziet, zodat je wat langer moet kijken voordat je ontdekt wat het voor je betekent.’
Dagmar: ‘Daarbij hechten wij veel waarde aan vakmanschap.’
Laura: ‘Alles - de kostuums, de accessoires, de decors - is door onszelf gemaakt, met onze handen. Er zitten speelse elementen in. Die speelsheid is ons heel dierbaar.’
Wat is jullie droom als kunstenaar?
Dagmar, lachend: ‘World domination.’ Ze maakt een grapje. ‘Kunnen reizen. En door kunnen gaan met ons werk als kunstenaar. Maar ook vrijheid in het algemeen.’
Laura: ‘Ons doel als kunstenaar is om te kunnen blijven werken, steeds betere dingen te maken en onszelf en anderen te blijven verrassen.’
Is geld verdienen iets belangrijks of is dat een noodzakelijk kwaad?
Laura: ‘Natuurlijk is dat belangrijk om dingen te kunnen blijven maken. Soms verkoop je meer, soms minder. De ene keer krijg je subsidie, de andere keer niet. Wij blijven gewoon doorgaan. Maar we maken ook offers omdat we echt willen blijven werken, ook materiële offers die misschien niet iedereen wil opbrengen. We gaan bijvoorbeeld niet echt op vakantie.’
Is kunst maken het belangrijkste in jullie leven?
Dagmar: ‘Het moet eigenlijk het belangrijkste zijn, omdat je zoveel moet opofferen om je werk te kunnen blijven uitvoeren. Om een kunstenaar te zijn moet je wel een beetje gek zijn. Je hebt een ander soort leven dan veel andere mensen. Je werkt soms twee keer zo hard, de beloning is vaak niet zo groot. Uiteindelijk hoop je dat je werkt wordt gewaardeerd.’
Willen jullie hier in Nederland blijven?
Dagmar: ‘Nederland is en blijft mijn thuisland. Maar dan spreek ik voor mijzelf. Ons project is based in Rotterdam, dus ook als we zouden gaan reizen blijft Rotterdam de basis.’
Laura: ‘We willen vrijheid voor onszelf, dus laten we elkaar ook vrij. Maar een jaar zonder elkaar, dat zou ik niet kunnen hoor.’
Dagmar: ‘Soms gaat één van ons op reis, dan blijft de ander hier. Maar telkens ontmoeten we elkaar in Rotterdam. Onze ateliers zijn hier.’
Laura: ‘We hebben ook samen gereisd. Vorig jaar bijvoorbeeld hebben we een artist-in-residence van drie maanden in Berlijn gedaan. Daar hadden we ook een aantal tentoonstellingen.’
Waar wordt jullie kunst tentoongesteld?
Laura: ‘Overal. In kunstinstellingen of galeries. Bijvoorbeeld in onze galerie, Galerie 10, in Utrecht. Ook hebben we geëxposeerd in Italië, Noorwegen, Duitsland en Spanje. Maar nog niet in IJsland.’
Dagmar: ‘Begin december vorig jaar hebben we onze eerste soloshow in Galerie 10 gehad. Die duurde tot eind januari. Dat is natuurlijk een fijn begin van het jaar. Tijdens de voorbereidingen van zo’n show besteed je veel tijd aan de presentatie van je werk. Nu richten we ons weer op het produceren van nieuw werk. We zitten weer aan onze tekentafel om nieuwe projecten te bedenken.’
Laura: ‘De solotentoonstelling was het hoogtepunt van onze samenwerking tot nu toe. Maar er komt nog veel meer.’
Meer informatie over Atladóttir & d’Ors vind je op 'The first collection is' en bij Galerie 10
Tekst door Quirinus Martijn