Op het podium zijn ze net zo schuchter en bedeesd als de muziek die ze maken." /> Op het podium zijn ze net zo schuchter en bedeesd als de muziek die ze maken." />
Asset 14

Gelukkig geen feest met Grizzly Bear

Grizzly

Maandag 9 november was ik in een bomvolle Melkweg bij het optreden van Grizzly Bear. Deze band uit Brooklyn is in korte tijd zeer groot geworden. Dat zal komen doordat hun nieuwste album ‘Veckatimest’ toegankelijker is, meer ‘pop-gevoel’ kent, dan het vrij psychedelische werk dat de vier jongens ooit voor een veel selecter publiek maakten. Veckatimest kent een weelderig sprookjes-geluid en goddelijke koorknapen-gezang, maar ‘makkelijk’ kunnen de liedjes toch nog steeds moeilijk worden genoemd. Goed, de single ‘Two Weeks’ is natuurlijk lekker catchy met dat kekke pianootje dat dagenlang in je kop kan blijven ploinken, maar over het algemeen is dit nou niet bepaald muziek voor de massa. Daarvoor is het op gezette tijden te moedwillig grillig en bevreemdend. Een deel van het publiek in de Melkweg leek de muziek zelf dan ook nauwelijks te kennen en vooral op de naam Grizzly Bear af te zijn gekomen, een naam die vol belofte rondgonst. Via de relatief comfortabele maar beperkende blog-inteelt der indie-nerds is deze band in de hype-dorstige kelen van de gevestigde muziekpers en daarmee in handen van het grote publiek terecht gekomen. Het is natuurlijk fantastisch als een band dat succes gegund is – als artiest wil je natuurlijk niets liever dan dat zoveel mogelijk mensen van jouw muziek kunnen genieten - maar het kan tegelijk ook behoorlijk ongemakkelijk en desastreus zijn. Soms wordt er verwacht dat artiesten bepaalde zaken waarmaken die ze zelf nooit waar hebben willen maken, om ze daar vervolgens genadeloos op af te rekenen.

Het optreden van Grizzly Bear was zo betoverend als je op basis van Veckatimest zou mogen verwachten. Toch kreeg het vernietigende recensies in de pers, dezelfde pers die het album nog maar een paar maanden geleden de hemel in prees. De kritiek was niet zozeer gericht op de muziek, maar op de podiumpresentatie van de bandleden. ‘Zangers Ed Droste en Daniel Rossen zijn ongemakkelijke performers die waarschijnlijk liever in het donker zouden zingen, zo schuw stonden ze er gisteren bij’, schrijf Jan Vollaard in NRC Handelsblad. ‘De gereserveerde grizzlyberen stonden erbij alsof ze liever in hun grot waren blijven zitten’, voegt zijn Volkskrant-collega Menno Pot daaraan toe. Inderdaad zijn de jongens van Grizzly Bear geen extraverte showmannen, maar ze maken nu ook nu niet bepaald extraverte showmuziek. Een beetje bedeesdheid, een beetje schuchterheid, die eigenschappen passen juist helemaal bij de gevoelige en dromerige muziek die Grizzly Bear maakt. Sterker nog, als Ed Droste en Daniel Rossen allerlei moppen waren gaan tappen, zich sensueel over het podium zouden hebben voortbewogen, of versterkers kapot hadden gehengst en gitaren in brand gestoken, had ik uit pure opstandigheid wellicht een gesprek met mijn buurman aangeknoopt (net als een groot deel van het publiek nu deed, al was hun reden nu juist dat er te weinig met praatjes en spullen gestrooid werd). Hun intense muziek live te kunnen horen is een ervaring op zich, een overdreven performance zou de magie alleen maar kunnen hebben verstoord.

Een zouteloos kutbandje als Kaiser Chiefs wordt door het Nederlandse popjournaille altijd de hemel ingeprezen, omdat dat live toch van die heerlijke schalkse volksmenners zijn. Een woord als ‘podiumbeest’ wordt dan als ultiem compliment van stal gehaald. Toegegeven, als je een plaat van Kaiser Chiefs opzet verwacht je ook niets anders dan een dergelijke liveshow. Het past gewoon bij het soort muziek. Als zij timide mannetjes zouden blijken te zijn die zich elk op een hoekje van het podium verstopten, dan zou de kritiek op het gebrek aan performance terecht zijn. Maar wie de muziek van Grizzly Bear kent, wie Veckatimest op z’n minst één keer van begin tot eind beluisterd heeft – en je mag toch verwachten dat de heren Vollaard en Pot dat gedaan hebben – haalt het niet in z’n hoofd het ‘Kaiser Chiefs-criterium’ te gebruiken. In zijn soort was het een perfect concert.

Als ik naar een optreden ga kom ik voor de muziek. En de beste concerten vind ik die waarbij zonder al te veel onderbrekingen muziek wordt gespeeld. Ik ervaar het bijvoorbeeld als zeer hinderlijk wanneer een zanger begint te vertellen hoeveel hij wel niet van Amsterdam houdt en dat hij vandaag nog naar de coffeeshop is geweest. Nog vervelender is het wanneer het publiek van alles moet gaan zitten doen, zoals stukken nazingen en in de lucht klappen. Noem mij een zuurpruim, maar ik houd er niet van. Het concert van Grizzly Bear was een van de beste optredens die ik dit jaar gezien heb, juist omdat het volledig gericht was op de muziek. Dit soort muziek verdient ook volledige toewijding en heeft voor de rest niets anders nodig. Het is dus jammer als mensen met een verkeerde instelling naar zo’n optreden toegaan. En het is al helemaal jammer als die mensen ook nog eens popjournalist zijn. Je zou ze bijna van onprofessionaliteit betichten; zij zouden toch beter moeten weten.

Nee, de jongens van Grizzly Bear zijn geen podiumbeesten. Het zijn zeldzaam goede live-muzikanten en dat is mij als muziekliefhebber gek genoeg toch net iets meer waard. Niet alles hoeft altijd maar een feestje te zijn. Mijn God, gelukkig niet!

NB: Ed Droste heeft inmiddels via Twitter gereageerd op de receptie van het Melkweg-optreden: 'Sort of feel like Benelux was expecting us to be a dance rock band or something. Afraid not. @mennopot 3:21 PM Nov 10th from web'

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen