Asset 14

The Master

Veteraan Freddie Quell (Joaquin Phoenix) keert na de Tweede Wereldoorlog getraumatiseerd terug naar huis. Hij brouwt zijn eigen mysterieuze cocktails, is geobsedeerd door vagina's, belandt in gevechten en wordt overal ontslagen. Tot hij de charismatische denker Lancaster Dodd (Philip Seymour Hoffman) tegenkomt. Deze gelooft dat mensen gekweld worden door trauma's uit vorige levens en dat ze hun emoties kunnen overwinnen. Hij ziet in Freddie de ideale pupil en zo begint een fascinerende strijd tussen twee tegenpolen.

Emy: Van tevoren dacht ik: dit wordt een avondje Scientology-bashing.

Philip: Dat was het in zekere zin toch ook?

Emy: Er zitten natuurlijk wel wat verwijzingen naar Scientology in. De techniek die gebruikt werd om mensen van hun trauma’s af te helpen: ‘processing’. Dat is bijna letterlijk ‘auditing’.

Rutger: Ja, de figuur van Lancaster Dodd en The Cause zijn op L. Ron Hubbard en zijn Dianetics-beweging geinspireerd. Maar dat was meer omdat Paul Thomas Anderson geïnteresseerd was in de nostalgie van de jaren vijftig en de trauma’s van veteranen. Wat nog altijd een actueel thema is. Alle liedjes gingen toen over spoken, verloren liefdes. En Hubbard en zijn volgelingen wilden terug naar hun vorige levens.

Emy: Jij hebt ook dit interview gelezen?

Rutger: Hehe, onder andere. Zoals ze zeggen: I fell down a Google hole.

Emy: Maar als je dat interview leest, zie je dus dat Anderson er helemaal niet op uit was om Scientology te bekritiseren. Hij voelde zelfs sympathie voor de gelukszoekers van de Dianetics.

Rutger: Toen ik deze reclame voor Scientology zag, was ik ook wel onder de indruk. Het past echt bij tijden van crisis, met die rustige antwoorden op grote vragen.

Emy: Pas op hoor Rutger, ze roven je helemaal leeg!

Philip: In de kern gaat The Master over machtsrelaties. Op een gegeven moment zegt Dodd tegen Freddie dat als het hem ooit lukt om te leven zonder wat voor een meester dan ook, hij iedereen maar moet vertellen hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen. Dat was voor mij de essentie. We kunnen niet zonder meester, of het nou een god is, of de wetenschap, of een charismatische, blonde dikzak met een snor. Anderson suggereert dat sektes maar al te graag op de zwaktes van de mens inspelen. Dat verklaart waarom Mister Scientology Tom Cruise niet blij was met de film.

Rutger: Het ging volgens mij over het eeuwige dualisme van gevoel en verstand. Freddie is een ontembaar beest, Dodd de kalme redenaar. Maar uiteindelijk blijkt die tweedeling helemaal niet zo duidelijk: Dodd heeft woede-uitbarstingen, Freddie is in al zijn waanzin oprechter dan die enge sekte-leden… Eerst keek ik hoofdschuddend toe hoe Freddie zichzelf de vernieling in hielp, maar later werd ik steeds jaloerser op zijn onbegrensde gevoeligheid. Alle impulsen die ik de hele dag negeer of stroomlijn, lééft hij gewoon.

Philip: Haha, het wordt nu heel lastig om de Duitse filosofen of Oostenrijkse psychiaters links te laten liggen.

Emy: De nadruk ligt op Freddie. In zekere zin is hij ook een meester. Het ontembare beest dat Freddie is, dat spreekt Dodd stiekem ook heel erg aan. Ik dacht steeds: ‘Waarom toch? Waarom drinkt Dodd die zelfgestookte hoestdrankjes mee? Waarom wil hij zo graag met Freddie stoeien in het gras?’ Maar toen zag ik het… Willen jullie het weten?

Rutger: Oh Emy, je verleidt me zo met je irrationele en grensdoorbrekende redeneringen… Ja meesteres! Kwel ons niet langer! Ja wij willen het weten!

Emy: Nu verwachten jullie natuurlijk iets over vorige levens, maar daar doe ik niet aan mee. Nee, het kwam door… zijn vrouw Peggy (Amy Adams)! Die is de eigenlijke meester in de film. Zij houdt Dodd op een gegeven moment gewoon letterlijk bij de ballen! En hij zit zo onder de plak dat hij de woeste gekkigheid van Freddie loopt te verheerlijken. Hij denkt dat Freddie werkelijk vrij is, terwijl die man de meest vreselijke bocht moet drinken om de dag een beetje door te kunnen komen.

Philip: Hier zie je dus dat iedereen een meester nodig heeft.

Rutger: Het was mooi hoe Peggy haar man zo streng en toch bekwaam aftrok bij de wastafel.

Philip: Dat was uit het leven gegrepen.

Rutger: Jouw leven? Ik ben nog nooit afgetrokken bij een wastafel. Jammer, wel.

Emy: Jongens, focus! Dit is dus precies wat er met Dodd gebeurde, het ging zo goed met z’n carrière, maar toen werd hij weer afgeleid door libidineuze gedachten. Zo komt er nooit een allesomvattende filosofie van de grond.

Rutger: Joaquin Phoenix, wat een geweldenaar. Ik ben echt fan sinds I’m Still Here, die rare mockumentary van Casey Affleck waarin Phoenix rapper wil worden en faalt. In The Master was hij eng, onuitstaanbaar en toch mooi. Vond jij hem aantrekkelijk, Emy?

Emy: Okee, je hebt me effectief afgeleid. Phoenix was aan de ene kant afstotelijk, met z’n gebogen rug en z’n vertrokken gezicht, maar toch hè, dat dierlijke. Als je weet dat een personage zo seksueel ingesteld is, dan is dat stiekem heel aantrekkelijk. Je gaat zelf automatisch ook aan seks denken.

Philip: Haha, ja? Door die gebogen rug, die handjes in de zij, en de lege blik in z’n ogen? Die scènes in de cel, met dat bed: daar was ik echt enorm van onder de indruk. Zoveel agressie. En dan Hoffman in dat hok ernaast. Soort gefakete kalmte. Schitterend!

Rutger: Of die eerste ondervragingsscène, waarbij Phoenix zichzelf in het gezicht slaat, Hoffman hem uitdaagt en de camera heen en weer schiet tussen twee close-ups. Een soort gevecht tussen King Kong en Godzilla. Wow! Phoenix bleef maandenlang in character, las ik. Het kapotschoppen van die toiletpot in zijn cel, dat lange gevecht met die dikke man, dat was allemaal geïmproviseerd. Hij was onhoudbaar, vloog regelmatig van de set af, de lampen in. Anderson houdt van dat soort gestoorde acteurs, eerder zag je dat met Tom Cruise (Magnolia) en Daniel Day-Lewis (There Will Be Blood).

Philip: Dat geloof ik graag. Dat soort risk-management maakt van Anderson verreweg de beste Amerikaanse regisseur die er is. Naast het feit dat het een filmisch genie is. Het was prachtig op 70mm! En There Will Be Blood was de beste film van het eerste decennium.

Emy: Hij is de ware Meester. Hebben we het antwoord toch nog gevonden.

Mail

Redactie

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen