De redactie kijkt The Internship. Twee mislukte horlogeverkopers proberen een baan bij Google te bemachtigen.
Julia: Een nostalgische film over Het Internet!
Noor: Een ouderwetse film over Google.
Rob: Frappant dat een film over Google, een bedrijf dat te koop loopt met hun out of the box denken, volledig blijft steken in een uitgekauwd format.
Noor: Ging het wel over Google, ging het niet gewoon over de natte droom van alle mannen in de veertig? Bij de cool kids horen?
Rob: Vince Vaughn, een van de hoofdrolspelers, is tevens de schrijver van het script zag ik. Er scheen inderdaad een hoop midlife frustratie doorheen.
Julia: Oei. Ik weet welk boek hij heeft gebruikt (*googelt ‘mythical storytelling film book’). Deze.
Noor: En het idee dat het uiteindelijk allemaal aankomt op een vlotte babbel.
Julia: Dat vond ik eigenlijk wel aardig. Ergens zit er natuurlijk een diepere laag in. Een diep en doorvoeld medelijden met de huidige generatie. Die alle kennis heeft, maar niet meer de mogelijkheid te fantaseren, om kromme dingen recht te lullen.
Rob: Ik vond het eerlijk gezegd een gemiste kans. Er werd een interessante situatie gepresenteerd, waarbij er vervolgens over alle interessante vragen heen werd gewalst. Bijvoorbeeld het moment waarop de twee oudere hoofdrolspelers in een discussie raken met de huidige generatie over of de American Dream eigenlijk (nog) wel bestaat. Het antwoord hier is blijkbaar: “Stop met piekeren, begin te geloven en ga er gewoon voor! Ja!”.
Noor: Nou ja, eigenlijk niet. Als je heel rechtlijnig bent blijkt uit deze film dat die droom voor deze generatie niet meer bestaat. Tenzij je geholpen wordt door wat ouwe kerels.
Rob: Leuke, spontane kerels die weten wat leven is: heel veel zuipen en naar plekken gaan waar vrouwen worden uitgebuit voor jouw plezier.
Noor: Ongelofelijk vond ik dat! En al helemaal dat ik er toch niet vreemd van opkeek dat het gebeurde in de film. En dat de enige vrouwelijke hoofdrol zo plat als een pannenkoek was en eigenlijk een stripper wilde zijn die nog maagd was. Jemig.
Julia: Oke, dat met die dames was vrij grof. Maar het is toch zeker waar dat tequilashots meer goed dan kwaad doen als het op vriendschap, of misschien zelfs het leven, aankomt? Zo’n drankslot-app, waarbij je een sommetje op moet lossen voordat je berichtjes mag versturen, heb ik jaren geleden al eens bedacht. Ruim voordat ze er in deze film mee op de proppen kwamen. God, wat had me dat veel van mijn waardigheid gescheeld.
Rob: Als je het een beetje binnen de perken houdt schijnt tequila zuipen inderdaad heel gezellig te zijn. Maar ik heb een bril en ben goed met computers dus dat soort dingen heb ik nog nooit gedaan. Laat staan seks hebben.
Noor: Eigenlijk zat er wel een geinige paradox in deze film. Je wilde als kijker bij de nerds horen, maar tegelijkertijd bleven de nerds toch een soort losers van het leven. Alsof er een soort gladiatorengevecht wordt gehouden om reservekeep te mogen zijn bij het schoolvoetbaltoernooi en dat de deelnemers ondertussen met propjes mogen worden bekogeld.
Rob: De hele film was pro-nerd op een manier van: “Het is niet erg dat je geen normaal mens bent, we vinden je alsnog heel leuk!”
Julia: Maar ook een beetje vies! Houdoe!
Rob: Heeft iemand die jaren tachtig-film gezien waaraan steeds gerefereerd werd?
Noor 2.0: Flashdance? Nee, maar wel de parodie die Jennifer Lopez erop deed in een videoclip, of was het Beyoncé? Ik googel het even.....
Rob: Nee joh, doe ik zelf wel. Es effe kijken... w w w.... punt... google... punt...
Noor 2.0: Hebbes.
Rob: Potverdomme Noor, wat een whizzkid ben je toch met die computers. Ik mag jou wel. Wil je vrienden met me worden op Hyves?
Julia: Hahahaha! Het schijnt dat MSN terug is... Gehoord van mijn vijftien-jarige insiders.
Noor 2.0: Hoe dan?
Julia: Dat heb ik niet kunnen achterhalen want het is heel erg inside natuurlijk. Vermoedelijk lijkt het op hoe wij dat vroeger deden. Het is vooral omdat je ouders tegenwoordig ook op Facebook zitten. Op MSN kun je nog in contact komen met gezellige pedofielen uit de buurt zonder lastig gevallen te worden.
Rob: Mooie tijden waren dat. In de MSN-tijd had ik een film als The Internship nog ontzettend gewaardeerd. Wij tegen het soepie. En dan winnen omdat we dat zo graag willen. En dat die eikel op het eind een goeie trap in z’n noten krijgt.
Noor: Het was een ambachtelijke Hollywoodfilm.
Rob: Ze zouden er een tijdje geen meer moeten maken. Dan gaan we ze vast missen over twintig jaar.
Julia: Ik mis de bioscoop.
Noor: De bioscoop? Maar... Julia?! Je gaat me toch niet vertellen dat...
Julia: Ik heb hem gedownload, ja. Met af en toe een Russin die voor de camera langs liep. En gegiechel.
Rob: Klinkt artistiek. Misschien was hij zo ook eigenlijk bedoeld. Dat onze generatie Google gebruikt om de Googlefilm illegaal te downloaden en vervolgens een reflectie van de huidige samenleving te zien krijgt: slechte films, Russen die in de weg lopen en gegiechel. Sums it up for me.
Julia: Vince Vaughn is de domste niet.
Noor 2.0: Als ik dat googel krijg ik “geen resultaten”.