Te trage tragiek of een prachtig familiedrama? Een discussie tussen drie redacteuren." /> Te trage tragiek of een prachtig familiedrama? Een discussie tussen drie redacteuren." />
Asset 14

Footnote

Drie redacteuren praten na over een recent uitgebrachte film. Deze keer het Israëlische drama Footnote (Hearat Shulayim), over vader en zoon Shkolnik, beide Talmoed-wetenschappers. Waar de vader een academische carrière vol pech kende en daardoor altijd net buiten de elite is gevallen (zijn enige trots is dat hij in voetnoot van een groot werk genoemd wordt), is zijn zoon een gevierde onderzoeker die op natuurlijke wijze zijn weg naar het prijzenpodium vindt. Maar dan krijgt de vader ook een prijs...

Rutger: “De eerste tien minuten waren zo saai, dat ik eigenlijk al meteen met tegenzin zat te kijken.”
Kelli: “Ja, dat had ik ook. Het was echt te traag, en de neerslachtigheid van de vader lag er te dik bovenop. Heel overdreven, de hele tijd met die kromme schouders...”
Esther: “Oh nee, ik had de snijdende ondertoon meteen te pakken. Ik hou van de dynamiek en de tegenstellingen die deze vorm bood.”
Rutger: “Wat bedoel je daarmee, in godsnaam?”
Esther: “Haha, nou, de lange inzoom op het gezicht van de vader en het lichtvoetige gepraat van z’n zoon op de achtergrond... De broeiende opgekropte onmacht was meteen duidelijk.”
Rutger: “Ik vind het wel dapper om een film te maken over Talmoed-wetenschappers, want dat IS natuurlijk enorm saai... Maar kom dan niet met lange inzooms op treurige oude mannenhoofden.”
Kelli: “Het voegde niets toe aan wat er verteld werd. Met kortere, minder nadrukkelijke shots was het punt van de tragische vader veel sterker overgekomen.”
Rutger: “Ik lees nu toevallig Onder Professoren van W.F. Hermans en dan zie je dat de academische wereld zich heel goed kan lenen voor een soort tragikomische parodie. Al die zogenaamd verheven mannen die zich toch gewoon als alfamannetjes gedragen, op hun eigen knullige manier... Dat is hilarisch. Daar gaat deze film ook over, maar hij was niet grappig.”
Kelli: “De film twijfelde tussen allerlei stijlen. Je had de Amélie-truc met het stilstaande beeld en de tekst ‘Een paar feiten over professor Shkolnik’, de Fellini-achtige droom-momenten aan het eind van de film, het subtiele familiedrama... Maar niets werd echt uitgewerkt. Kies iets!”
Rutger: “Inderdaad. Het was traag en tragisch, maar dan wel met van die koddige blazersmuziek, die rechtstreeks uit Curb Your Enthusiasm leek te komen. De muziek was belachelijk en tegenstrijdig. Is dit eigenlijk om te lachen? Waarom voel ik me dan zo droevig? Wat wil je van me, filmmaker?!”
Kelli: “Was dat waarom je zo gek met je handen deed tijdens de film?”
Rutger: “Ja. Ik speelde op een lollige trombone.”
Esther: “Oh het bleef mij juist daardoor boeien, de vreemde sfeer en de subtiele details, zoals de beveiligers die de vader buiten lieten als het ‘slecht’ met hem ging. En de schrijnende loyaliteit van een kind, zelfs voor een stugge, niet-communicerende idioot van een vader, die de ziel van zijn zoon verkoopt om zijn eigen wrok te ledigen. Hm... Dat klinkt oud. Ik ben nog niet zo oud hoor.”
Rutger: “Kon je je met iemand identificeren? Dat was voor mij ook een probleem. Ik vond niemand sympathiek. Al die treurige Joodse mannetjes... Die vader leek op een chagrijnige Bilbo Baggins, zijn rivaal Grossman op Droopy.”
Esther: “Nou, ik ken wel veel verhalen over die academische wereld. Mijn man werkt op een universiteit...”
Rutger: “Wat voor verhalen?”
Esther: “Over mensen die zich blind staren op hun eigen onderzoek, enorme concurrentie, publicatie-angst... Allemaal om maar een funding te kunnen krijgen.”
Rutger: “Publicatie-angst?”
Esther: “Dat men bang is iets niet op tijd te publiceren. Voor je het weet heeft een ander je idee de wereld ingebracht en dan zit je daar, achter je bureau tussen je niet-publiceerbare productie. Aangezien je wordt afgerekend op je publicaties is dat bittere tijdsverlies. Zeker als je je bedenkt dat een postdoc gemiddeld maar twee jaar duurt.”
Rutger: “Kijk dit vind ik dus ook weer enorm saai.”
Esther: “Hahaha.”
Kelli: “Ik zit nog even te denken over wat jij zei over die beveiligingsmensen... Waar het volgens mij wel over ging, was binnen- en buitengesloten zijn. Ik wil hier niet als een vooringenomen Zizek allerlei metaforen gaan bedenken (en al helemaal niet over Oedipus of de Id of het Superego), maar het is wel verleidelijk om parallellen te trekken met wat er nu in Israël aan de gang is.”
Esther: “Alsjeblieft zeg. Het ging daar juist een keer niet over, en daar was ik wel blij mee.”
Rutger: “Nou, het ging dan niet over Palestina, maar wel over de Israëlische machocultuur. De vrouwen moesten echt hun bek houden. En deden dat ook!”
Esther: “Goed punt.”
Rutger: “Misschien waren ze wel orthodox. Maar die ene vrouw deed aan yoga. Mag dat dan wel?”
Esther: “Ze waren ook niet kaal.”
Kelli: “Dat binnen- en buitensluiten kwam terug in de beveiliging, maar ook in de werkkamers van de mannen, hun eigen ruimte en het tergende verlangen van de vader om bij de elite te horen, gesymboliseerd door die treurige voetnoot... En de vader sliep op zijn werkkamer, niet bij zijn vrouw in de slaapkamer.”
Esther: “Of zij heeft hem eruit getrapt.”
Kelli: “Buitengesloten dus.”
Rutger: “Wat een kut-film zeg.”
Esther: “Nou ja!”
Rutger: “Ja sorry. Ik vond het gewoon helemaal niks.”
Esther: “Dat mag. Ik vond het mooi. Ik hou van films over menselijke relaties. Het enige minpunt vond ik dat hij net afliep toen het plot voor mij echt interessant werd. Ik bleef onbevredigd achter. Maar daarvoor was ik echt geraakt. De film was te kort.”
Kelli: “De film was te zwak.”

Mail

Redactie

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen