Lisanne van Aert schreef Een fanbriefroman. Een egodocument oorspronkelijk als theatermonoloog. Voor hard//hoofd bewerkte ze de monoloog tot acht afzonderlijke delen, geïllustreerd door Joost Dekkers. Acht weken lang, iedere zondag een deel. Acht eerlijke fanbrieven, die samen een ontroerend egodocument vormen.
II.
Ik had al vijf dagen op een rij niet in mijn eentje geslapen. Als ik kibbel over dekens of hannes met toiletpapier is er geen tijd om na te denken. Over waarom mensen überhaupt met me willen lepelen, of waarom ik het waard zou zijn om zo lang mee te kletsen dat we de volgende ochtend allebei wallen en hoofdpijn hebben.
Samen met iemand slapen betekent dat iemand het de moeite waard vindt om je te isoleren van de groep. Het betekent dat iemand denkt dat het met z’n tweeën op een twijfelaartje interessanter is dan op een bosrave, of in een literair café, of voor de tv.
Het was dus zondagavond en er is niemand. Het lukt niet om de vraag of ik eigenlijk wel wat te vertellen heb te vermijden, maar ik vertik het om mezelf met stompzinnige filmpjes af te leiden. Dat is te makkelijk. Sinds ik mezelf een schrijfster durf te noemen, mag het niet te makkelijk gaan. Dat heb ik mezelf aangepraat.
In deze gemoedstoestand ben ik aan de tweede fanbrief begonnen:
Als ik later toch nog een paar uur verdoe met Youtube, stuit ik op Advice to the Young. Patti zegt dat we door een rare technische puberteit heengaan. Ik fantaseer dat zo: iedereen is constant geil en opgefokt, verlangt naar een object met heel veel rare knopjes waar hij niks van begrijpt, maar waar hij toch met een raar soort liefde tegenop rijdt. De volgende ochtend denkt iedereen: wie/wat/hoe heb ik in hemelsnaam allemaal aangeraakt?
Patti zegt dat het allemaal wel goedkomt. Dat we sterker zijn dan ooit. Dat zal allemaal wel, maar ik voel me zo zwak als ik drie seconden later mijn gedachtegang weer door een filmpje van een badderende naaktkat dood laat slaan.
Ik weet dat ik de verkeerde dingen de schuld geef, ik weet alleen niet waarom ik mezelf op dezelfde Youtube-kanalen abonneer als mijn dertienjarige nichtjes. Ik weet namelijk wanneer ik het gelukkigst ben: als ik mezelf omring met figuren wier woorden ik later kan citeren, in gesprekken met mensen die er echt toe doen, die begrijpen dat sommige gedachtes te moeilijk zijn om zelf te formuleren.
Illustratie: Joost Dekkers
--
Lisanne van Aert is schrijfster van pamflet, ode en bouquetreeksroman. In haar werk probeert ze naast pulp en poëzie ook cultuurkritiek te verschaffen.
Joost Dekkers is illustrator. Zijn tekenwerk verraadt een voorkeur voor het analoge en onaffe.
