Asset 14

Touwen

‘‘Papa en mama gaan touwen’’, hoor ik Annika tegen de daklozenkrantverkoper zeggen, terwijl ik mijn fiets op slot zet. Als ik mij omdraai zie ik dat de zwerver zijn hand uitgestoken houdt.
‘‘Van harte gefeliciteerd papa,’’ zegt hij met een snik in zijn stem, ‘‘dat is een prachtig, prachtig iets.’’
Onwillekeurig mezelf afvragend wanneer die hand voor het laatst gewassen is, schud ik hem. Nou moet ik natuurlijk zijn stomme krantje kopen, anders kom ik wel heel onhartelijk over.

Het is niet de eerste keer dat mijn dochter een onbekende inlicht over mijn verandering van burgerlijke staat. Terwijl ze natuurlijk geen enkel idee heeft van wat ze zegt. Als ik haar vraag ‘‘wat is dat dan, trouwen?’’ maakt ze zich er steevast van af met het woord ‘‘taat’’. Van alle facetten van een bruiloft die ik voor haar heb opgesomd, is dit blijkbaar het enige dat is blijven hangen. Ook weer niet geheel onbegrijpelijk; stiekem zie ik ook wel het meest uit naar de taart. Niet alleen omdat ik een enorme zoetekauw ben, maar vooral omdat het iets is waar ik mij tenminste een voorstelling van kan maken. Hoe dichter mijn huwelijksdag nadert, hoe onwerkelijker het allemaal wordt. Misschien dat ik er daarom ook wel bijzonder rustig onder ben. Voor mijn aanstaande geldt hetzelfde. De mensen om ons heen daarentegen gaan kapot van de zenuwen.

Zo is er mijn vriend uit Frankrijk, die de rol van getuige zal vervullen. Twee weken terug had ik hem voor het eerst in tijden aan de telefoon.
‘‘Vanaf nu ga ik je elke dag even bellen’’, kondigde hij aan.
‘‘Oh, wat leuk’’, zei ik naar waarheid, want ik spreek niemand liever dan mijn verfranste vriend. ‘‘Maar waarom eigenlijk?’’
‘‘Ik moet op de hoogte blijven van hoe jij je voelt, dat zie ik als mijn taak’’, sprak hij plechtig.
‘‘Nou, ik voel me prima hoor.’’
‘‘Bon. Maar hoe voel je je nou echt?’’
‘‘Echt heel prima.’’
‘‘Echt?’’
‘‘Echt.’’
‘‘Nou, ik spreek je morgen wel weer.’’

Illustratie: Gino Bud Hoiting

Dan is er mijn zus, ceremoniemeester van de grote dag. Ook zij belt elke dag, niet om te vragen hoe ik me voel, maar om de verschillende scenario’s door te nemen. Voor elk mogelijk weertype, allergie en milieuramp heeft zij een apart draaiboek klaarliggen. Maar steeds bedenkt ze weer iets anders dat van belang is.
‘‘Kas, moet jij eigenlijk niet voor de grote dag nog even een pedicure zien?’’
‘‘Wat is dat?’’
‘‘Wat?’’
‘‘Zo’n pedidinges? Een kuuroord voor zedendelinquenten?’’
‘‘Broertje, we hebben geen tijd voor grollen. Ik lig al vijf minuten achter op schema. We hebben het hier over voetverzorging.’’
‘‘Maar wie ziet mijn voeten nou? Ik loop toch niet op sandalen naar het altaar?’’
‘‘Het lijkt me gewoon een arelaxte gedachte om de mooiste dag van je leven met vervuilde teennagels door te moeten brengen.’’
Zo had ik er nog niet tegenaan gekeken. Als ik nu niet op haar voorstel inga, zal ik de gehele ceremonie alleen nog maar aan mijn teennagels kunnen denken. Ik laat mijn zus een afspraak maken en zo kan er weer iets van haar stapel lijstjes worden weggestreept.

Mijn moeder is nog wel het meest nerveus. Zo te horen aan het gepuf aan de andere kant van de lijn is ze na twee decennia weer met roken begonnen.
‘‘Ben je al op je ‘‘ja’’ aan het oefenen?’’
‘‘Mijn ja?’’
‘‘Het lijkt zo simpel, maar er hangt zoveel af van dat ene woord, er hangt zoveel druk op dat moment. Onderschat dat niet, schat. Wat nou als je een black-out krijgt?’’
‘‘Oké, ik ga het oefenen mam.’’
‘‘En niet ‘‘oké’’ zeggen, dat is niet rechtsgeldig.’’
Een hele avond repeteer ik voor de spiegel. Nooit eerder heb ik erbij stil gestaan dat er zoveel manieren zijn waarop je een tweeletterwoord uit kan spreken.

Stiekem genieten mijn verloofde en ik wel van alle stress om ons heen. Wij zijn het oog van de orkaan, het rustpunt waar alles omheen draait. Natuurlijk hebben wij het ook wel makkelijk. Het enige wat we hoeven te doen is elkaar dat jawoord geven. Veel meer dan taart is dat toch de essentie van het hele gebeuren.

Als Annika en ik de supermarkt uitlopen staat de daklozenkrantverkoper er nog steeds. Terwijl ik mijn slot losmaak, zegt Annika: ‘‘boekje kopen’’.
‘‘Nee, lieverd,’’ sis ik naar haar, ‘‘we hebben er al één.’’
‘‘Hier, mijn huwelijkscadeau voor jouw mama en papa’’, zegt de zwerver en overhandigt mijn dochter een exemplaar. ‘‘Dan kunnen ze er tegelijkertijd in lezen, zo romantisch is dat.’’
‘‘Wat ongelooflijk aardig’’, stamel ik ontroerd, terwijl ik aan de kattenbak denk.
Wanneer we de hoek omfietsen, hoor ik hem roepen: ‘‘En niet weglopen hè, papa.’’

---

Dit is de laatste column van Kasper voor de zomer. In september keert hij weer terug.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen